Τα υιοθετημένα παιδιά της Ελλάδας – Μια ιστορία με σκοτεινές πτυχές!

Τα υιοθετημένα παιδιά της Αμερικής που αναζητούν τους βιολογικούς γονείς τους αλλά και η νέα νομοθεσία περί υιοθεσίας παιδιών από ομόφυλα ζευγάρια έφεραν το θέμα της υιοθεσίας στην κορυφή της Ελληνικής επικαιρότητας.

Τα υιοθετημένα παιδιά της Ελλάδας οργανώθηκαν από το 1995 στον Σύλλογο Έρευνας και Αποκάλυψης Στοιχείων Υιοθετημένων Παιδιών (Σ.Ε.Α.Σ.Υ.Π. ) και έχουν κατορθώσει να διευκολύνουν τη γραφειοκρατία για την αναζήτηση των βιολογικών γονιών εκ μέρους των παιδιών με νομοθεσία του 1996. Τώρα όλα τα υιοθετημένα παιδιά επιζητούν τη δημιουργία τράπεζας DNA προκειμένου να βρεθούν οι ρίζες τους με τον πιο ασφαλή τρόπο, αφού και όχι μόνο τα παιδιά αλλά και οι γονείς που αναζητούν τα παιδιά τους μπορούν να καταφεύγουν σ’ αυτήν.

Ο Στέλιος Καλκανάκος,αντιπρόεδρος του Σ.Ε.Α.Σ.Υ.Π.αναζητά τη βιολογική του οικογένεια στη Λευκάδα. Η ιστορία του είναι πικρή αλλά το σθένος του είναι μεγάλο για την συλλογική λύση της αναζήτησης των βιολογικών γονιών. Ο ίδιος λέει ότι η ιστορία δεν περιλαμβάνει μόνο εγκαταλελειμμένα παιδιά, αλλά ένα κύκλωμα γιατρών, δικηγόρων, νοσοκόμων που «έκλεβαν» παιδιά από τα μαιευτήρια και τα πουλούσαν σε εύπορες οικογένειες. Η ιστορία της υιοθεσίας στην Ελλάδα φαίνεται πως έχει πολλές και σκοτεινές πτυχές!

Πότε μάθατε ότι είστε υιοθετημένος;

Το αντιλήφθηκα από μόνος μου κατά την παιδική μου ηλικία επειδή είχα διαφορετική όψη από τους γονείς μου, καθώς και από την  υπερπροστατευτικότητα την οποία εκείνοι εκδήλωναν  προς το πρόσωπό μου, μου κίνησαν υποψίες και φυσικά από το γεγονός ότι όλο και κάποιες σπόντες έλεγαν τα άλλα παιδιά, οι γείτονες και οι συγγενείς.

Η ανάδοχη οικογένεια πώς σας φέρθηκε;

Όπως εκείνοι θεωρούσαν σωστό κατά τις γνώσεις και τις προκαταλήψεις τους, εξάλλου η Ελλάδα είχε περάσει έναν εμφύλιο σπαραγμό με πολλά κατάλοιπα. Γενικά είχα μια αξιοπρεπή ζωή μαζί τους. Τα προβλήματα προέρχονταν από πολύ λίγους στον συγγενικό περίγυρο μας που ευελπιστούσαν να καρπωθούν την περιουσία των γονέων μου λέγοντας τους «εγώ είμαι αίμα σας» .

Πέστε μας την προσωπική σας ιστορία

Γεννήθηκα τον « Ιούνιο » του 1962, δε γνωρίζω ακριβή ημερομηνία.
Τη Δευτέρα 3 Σεπτεμβρίου 1962 και ώρα 10.30 πμ., σε ηλικία δυόμισι μηνών περίπου (δύο έως τριών σύμφωνα με την εκτίμηση του ιατρού που με εξέτασε) με άφησαν στο σπίτι του ιερέως Βασιλείου Κροκίδη στο Αιγάλεω Αττικής ο οποίος καταγόταν από τη Λευκάδα και ήταν ιερωμένος στο ναό του Εσταυρωμένου στην ίδια συνοικία. Σύμφωνα με τις μαρτυρίες της συζύγου και των τέκνων του, που βρίσκονταν εκείνο το απόγευμα στο σπίτι, ο πατήρ Βασίλειος είχε καθυστερήσει να επιστρέψει διότι έπρεπε να φροντίσει τα της μεταφοράς των δωρεών που είχε συγκεντρώσει κατόπιν εράνου για τους απόρους της Λευκάδος με φορτηγό το οποίο είχε έρθει από το νησί.
Κατά τις περιγραφές της οικογένειας του ιερέα, μια πολύ μικροκαμωμένη νέα γυναίκα, (πολύ κοντή ίσως θεία μου), εικοσιπέντε περίπου ετών τότε (άρα γεννημένη περί το έτος 1937) με επαρχιώτικα ρούχα, κοντό καρέ μαλλί και ένα βρέφος στην αγκαλιά χτύπησε την πόρτα.
Όπως μου είπαν αργότερα οι γείτονες η γυναίκα αυτή έψαχνε το σπίτι όπου κατοικούσε «ένας καλός ιερέας από τη Λευκάδα».

Η γυναίκα περιμένοντας αρκετή ώρα τον πατέρα Βασίλειο που καθυστερούσε ζήτησε από την πρεσβυτέρα να κρατήσει για λίγο το παιδί για να μπορέσει να πάει στο ΙΚΑ το οποίο βρισκόταν σε απόσταση λίγων οικοδομικών τετραγώνων.
Προκειμένου να πείσει την πρεσβυτέρα η οποία δυσανασχετούσε ισχυρίστηκε ότι ήταν Λευκαδίτισσα και για να το αποδείξει ανέφερε ονόματα ατόμων που κατοικούσαν στη Λευκάδα και δεν είχαν μετοικήσει στην Αθήνα.
Από τα παραπάνω και σε συνδυασμό με τη συνολική εμφάνισή της η πρεσβυτέρα πείστηκε τελικά να αναλάβει την ευθύνη του παιδιού.
Ας σημειωθεί ότι η πρεσβυτέρα δεν καταγόταν από τη Λευκάδα είχε ζήσει όμως για χρόνια στο νησί μετά το γάμο της και συγκεκριμένα στις περιοχές κοντά στο Σύβρο – Νικολή, την Επισκοπή και το Πόρο στον οποίο εγκαταστάθηκαν οικογενειακώς από όπου και έφυγαν για την Αθήνα το 1945.
Όταν μετά από ώρα, και ενώ η γυναίκα δεν είχε ακόμα επιστρέψει, το βρέφος άρχισε το κλάμα, η πρεσβυτέρα που πήγε να του αλλάξει τις πάνες ανακάλυψε ένα σημείωμα το οποίο έγραφε ότι το παιδί ήταν ορφανό και αβάπτιστο χωρίς περαιτέρω αναφορά στους γονείς ή στην καταγωγή του .
Το σημείωμα αυτό παραδόθηκε στην αστυνομία η οποία ειδοποιήθηκε.
Την επομένη ο πατήρ Βασίλειος παρέδωσε το βρέφος στο Δημοτικό Βρεφοκομείο Αθηνών. Το βρέφος αυτό ήμουν εγώ.
Τα αρχεία των υιοθεσιών άνοιξαν για τους ενδιαφερόμενους, το 1996, ο πατήρ Βασίλειος ο οποίος κατά πάσα πιθανότητα γνώριζε περί τίνος επρόκειτο, είχε αποβιώσει.
Όμως λόγω της δυσμορφίας της μπορούν να την αναγνωρίσουν έως σήμερα οι παραβρισκόμενοι και οι γείτονες.

Πότε άρχισε η αγωνία να βρείτε τους βιολογικούς γονείς σας;

Όσον αφορά στους βιολογικούς μου συγγενείς, τις ρίζες μου, ένιωσα την ανάγκη να τους αναζητήσω στην εφηβεία όταν ανακάλυψα κάποια έγραφα σχετικά με την υιοθεσία μου. Διαβάζοντας τα έγγραφα εκείνα αντιλήφθηκα σε ποιες δημόσιες αρχές θα έπρεπε να απευθυνθώ για να βγάλω άκρη, αλλά ο νόμος που ίσχυε εκείνη την εποχή απαγόρευε να μου δοθεί οποιοδήποτε πληροφορία.

Τι ακριβώς είναι αυτός ο αλύτρωτος πόνος;

Λένε συνήθως πόσο τυχερό είναι το παιδί βρήκε σπίτι σε ένα περιβάλλον που θα το αγαπήσει, περιτριγυρισμένο από ανοικτές αγκαλιές ώστε να αναπτυχθεί σωστά. Ωστόσο, παρά την αγάπη που δέχεσαι απλόχερα υπάρχει πάντα αυτό το γιατί,… το γιατί με έδωσαν. Δεν μπορώ να περιγράψω αυτόν τον πόνο. Σπάνια συζητά κάνεις για τα ψυχικά τραύματά του. Αρχικά, θυμάμαι είχα αισθανθεί πιο πολύ περιέργεια για τις συνθήκες εγκατάλειψης μου και το οικογενειακό ιστορικό υγείας μου, ή για το αν έχω αδέλφια. Έπειτα ξαφνικά βρέθηκα σε μια κατάσταση αμφισβήτησης των πάντων, με έντονο το αίσθημα του θυμού.Όμως και από την πλευρά της μητέρας που υιοθετεί υπάρχει βαθύς ο πόνος για τις εγκυμοσύνες που δεν έζησε, τους πόνους της γέννας που δεν ένιωσε, το μαιευτήριο που δεν πήγε να γεννήσει, το παιδί που δε θήλασε. Υφίσταται αυτός ο πόνος της χαμένης βιολογικής μητρότητας και συνυπάρχει μαζί με τη χαρά της υιοθεσίας ενός παιδιού που κάποια άλλη το έφερε στον κόσμο περνώντας από όλα τα παραπάνω στάδια. Συνεπώς, συνυπάρχουν ταυτόχρονα πολλοί πόνοι. Ας μη βλέπουμε μόνο το δικό μας. Ας κοιτάξουμε και τους ανθρώπους που αγαπάμε.

Πού  έχετε αναζητήσει την βιολογική σας μητέρα;

Την βιολογική μου μητέρα και τους βιολογικούς μου συγγενείς, όπως προαναφέρω, τους έχω αναζητήσει στη Λευκάδα, επικεντρώνοντας την προσοχή μου στην περιοχή πέριξ του Σύβρου στη νότια Λευκάδα, αλλά και στην Αθήνα όπου κατοικούν πολλοί Λευκαδίτες. Αλλά ματαιοπονούσα. Νόμιζα ότι θα ερχόμουν σε επαφή με ανθρώπους ανοιχτούς, όμως, δυστυχώς βρήκα κρυψίνοες που μου λένε π.χ. «ξέρω αλλά δεν σου λέω» και «αν θέλαμε θα στο λέγαμε εμείς»… κοκ. Συνάντησα και Ανθρώπους φυσιολογικούς αλλά λίγους όμως δεν είχαν επαρκή στοιχεία. Ευτυχώς που μια γηραιά κυρία έλυσε το μέγα μυστήριο απλά και λακωνικά. Η αναζήτηση μου έχει καταστεί πιστεύω γνωστή σε αρκετούς βιολογικούς μου συγγενείς ( μητέρα, πατέρα, αδέλφια, θείες, ξαδέλφια) κ.τ.λ. Δεν έχω κανέναν σκοπό πλέον να τους συναντήσω με δική μου πρωτοβουλία αντιθέτως ευχαριστώ το θεό που δε με μεγάλωσαν και δε με διαπαιδαγώγησαν τέτοια άτομα.

Τι είναι αυτό που σας ώθησε μαζί με άλλα υιοθετημένα παιδιά να ιδρύσετε το σύλλογό σας Ποιά είναι τα βήματα μέχρι σήμερα;

Οι Παράνομες υιοθεσίες, οι οποίες γίνονταν με πλαστογράφηση εγγράφων και αλλοίωση στοιχείων. των παιδιών. Μάλιστα πολλές φορές εκδίδονταν πιστοποιητικά θανάτου παιδιών τα οποία φαίνονταν δηλωμένα ως νεκρά χωρίς ωστόσο να έχει λάβει χώρα αποδεδειγμένα η ταφή τους. Το φαινόμενο αυτό, το οποίο έβριθε για πάνω από επτά δεκαετίες συνεχίστηκε ακόμα και μετά το σκάνδαλο του Βρεφοκομείου Άγιος Στυλιανός στη Θεσσαλονίκη που έσκασε σα βόμβα συνταράσσοντας την ελληνική κοινωνία… Όταν αυτά τα πιστοποιητικά θανάτου βρέθηκαν στα χέρια των υιοθετημένων έγινε μέγας αναβρασμός σε εκατοντάδες οικογένειες στη Ελλάδα.

Μετά την ίδρυση του, ο Σ.Ε.Α.Σ.Υ.Π. Αθήνας (S.E.A.S.Y.P. ATHENS GREECE) Σύλλογος Έρευνας και Αποκάλυψης Στοιχείων υιοθετημένων Παιδιών Αθήνας αγωνίστηκε και πέτυχε το έτος 1996 την αλλαγή του Νόμου περί υιοθεσίας, δηλαδή την κατοχύρωση του θεμελιώδους δικαιώματος κάθε ανθρώπου να μπορεί να αναζητά τους φυσικούς του γονείς – συγγενείς, τις ρίζες του δηλαδή, και οι αρμόδιες υπηρεσίες να υποχρεούνται να χορηγούν οποιοδήποτε στοιχείο έχει σχέση με τη βιολογική οικογένεια του (νόμος 2447/96, άρθρο 1559  του Αστικού Κώδικα), αναγκάζοντας στόματα που για χρόνια παρέμεναν ερμητικά κλειστά να ανοίξουν αφηγούμενα τη φρικτή αλήθεια.

Αναζητούμε την αλήθεια της βιολογικής καταγωγής όχι από ένα ιδεολόγημα μιας αντίληψης που απαξιώνει τη βιωμένη πραγματικότητα, εμπειρία της ζωής μας στη θετή οικογένεια, αλλά από ανάγκη της συμπλήρωσης μιας θρυμματισμένης βιογραφίας μας, την ανάγκη να γνωρίζουμε το παρελθόν μέσα από την κάθε ξεχωριστή, ατομική ιστορία και περίπτωση αποχωρισμού από τους γεννήτορες με κατάληξη τη βουλητική πράξη υιοθεσίας από τους θετούς γονείς.

Η κυβέρνηση βοηθάει ή βρίσκεστε αντιμέτωποι με τη γραφειοκρατία;

Παραφράζονται τα γνωστά λόγια του Μενέλαου Λουντέμη, θα έλεγα ότι «Ειπώθηκαν ‘’Αλήθειες’’ που ντράπηκαν και οι ίδιες, αφού δεν ντράπηκαν τα στόματα που τις έλεγαν». Στη Βουλή των Ελλήνων κατά τη διάρκεια της συζήτησης στην Ολομέλεια για το νέο νομοσχέδιο με τον τίτλο «Μέτρα για την προώθηση των Θεσμών της Αναδοχής και Υιοθεσίας» ειπώθηκε ότι
«Δεν ξέρουμε πόσες νόμιμες υιοθεσίες έχουμε τις τελευταίες δεκαετίες άρα και από συστάσεως του Ελληνικού κράτους» . Φανταστείτε, λοιπόν, τα μαύρα μεσάνυχτα των κρατικών δομών για τις αγοροπωλησίες παιδιών π.χ. κυκλώματα που έκλεβαν παιδιά και τα παρουσίαζαν σε εικονικές γέννες με πλαστά έγραφα πιστοποιητικά θανάτου, αλλαγή έτους γεννήσεως, κ.τ.λ.

Οι κυβερνήσεις αδιαφορούν επιμελώς να μάθουν, «κωφεύουν». Πουθενά στο νομοσχέδιο δε γίνεται λόγος για τις μέχρι τώρα υιοθεσίες, όσες δηλαδή έχουν ήδη λάβει χώρα, τόσο τις νόμιμες όσο τις παράνομες π.χ. για τα κυκλώματά που έκλεβαν παιδιά και τα παρουσίαζαν ως βιολογικά τέκνα των θετών τους γονέων μέσα από εικονικές γέννες κ.τ.λ. κανένας από τους ομιλητές βουλευτές από όλες της παρατάξεις, αν και ενήμεροι, δεν αναφέρθηκε στο ζήτημα αυτό. Επικέντρωσαν τη συζήτηση στο άρθρο 8, που δίνει τη δυνατότητα της αναδοχής σε ομόφυλα ζευγάρια. Για το δικό μας θέμα τσιμουδιά.

Η συγκέντρωση υπογραφών για την ίδρυση τράπεζας DNA πιστεύετε πως θα βοηθήσει;

Ναι, το πιστεύω ακράδαντα. Είναι άκρως απαραίτητη η ίδρυση Εθνικής Βάσης DNAμε στόχο την εξιχνίαση ιδιαιτέρως πολύπλοκων υποθέσεων, όπως πχ. οι περιπτώσεις εικονικής γέννας όπου η θετή μητέρα καταγράφεται απευθείας ως βιολογική, συχνά έχοντας προηγουμένως εισαχθεί σε κάποια κλινική δήθεν ως ετοιμόγεννη ή δηλώνεται στο ληξιαρχείο ότι γέννησε στην οικία της, ενώ παράλληλα η βιολογική μητέρα ενημερώνεται ότι το παιδί της γεννήθηκε νεκρό ή απεβίωσε ξαφνικά μερικές ώρες ή ημέρες μετά τον τοκετό π.χ. ενώ βρισκόταν στη θερμοκοιτίδα, ανυποψίαστη για το τι πράγματι συνέβη.
Η ίδρυση της ανωτέρω Βάσης DNA αποσκοπεί κατά την άποψή μας στην εξυπηρέτηση του συμφέροντος των εκατοντάδων χιλιάδων παιδιών τα οποία δόθηκαν προς υιοθεσία, συχνότατα κατά παράβαση των νόμιμων διαδικασιών, από το ΒΠΠ έως σήμερα. Σε τέτοιες περιπτώσεις, παρότι το ίδιο το γεγονός της υιοθεσίας δε μένει για πάντα κρυφό, καθότι αποκαλύπτεται συχνά πάνω σε κάποια λογομαχία με τους θετούς γονείς, άλλους συγγενείς ή ακόμη και κάποιο γείτονα, ο υιοθετούμενος δεν έχει κανένα στοιχείο που θα μπορούσε να τον οδηγήσει να βρει την άκρη του νήματος, ενώ η εμπλεκόμενοι ιατροί , νοσηλευτικό προσωπικό κτλ. φροντίζουν να κρατούν τα στόματα τους ερμητικά κλειστά για ολόκληρες δεκαετίες, φοβούμενοι τις νομικές συνέπειες καθώς και την κοινωνική κατακραυγή που θα επισύρει η αποκάλυψη των πράξεων τους.

-Παραθέτω το ψήφισμα και καλώ όλους τους συνειδητοποιημένους πολίτες. -Τους υιοθετημένους και μη, να το υπογράψουν:«Υπόγραψε, Βοηθήστε Όλοι τα πάγια αιτήματα των παιδιών αυτών
και των μελών των οικογενειών τους που βρίσκονται διασκορπισμένα τόσο εντός όσο και εκτός  των ελληνικών συνόρων.Να ενεργοποιηθούμε. Υπογράψτε εδώ.

Γιατί είναι δύσκολο να γίνει η τράπεζα αυτή;

Δεν θεωρώ ότι είναι από τεχνικής απόψεως δύσκολο, μάλλον οι κυβερνήσεις φοβούνται την «μπόχα» που αποπνέει το όλο θέμα.
Τα άτομα που συμμετείχαν στις αγοροπωλησίες των παιδιών ήσαν και είναι υπεράνω πάσης υποψίας (γιατροί , δικηγόροι, κλινικές, νοσοκομεία, ιδρύματα, βουλευτές, υπουργοί, υφυπουργοί, πρόεδροι ιατρικών συλλόγων, μέλη της τοπικής αυτοδιοίκησης, υπάλληλοι ληξιαρχείων κα.). Επιπροσθέτως και οι απόγονοι τους φοβούνται την κοινωνική κατακραυγή που θα επισύρει η αποκάλυψη των πράξεων των ευυπολήπτων γονέων τους.

Πώς μπορεί η κοινωνία και η πολιτεία να βοηθήσει να φτάσει η κραυγή της αγωνίας σας μέχρι τους βιολογικούς γονείς;

Ως ΣΕΑΣΥΠ-Αθήνας έχουμε προτείνει στην Πολιτεία, και συγκεκριμένα στην Υφυπουργό Θεανώ Φωτίου, αρμόδια για το προσφάτως ψηφισθέν νομοσχέδιο με τίτλο «Μέτρα για την προώθηση ων θεσμών της αναδοχής και της υιοθεσίας», καθώς και στα μέλη της Επιτροπής Κοινωνικών Υποθέσεων της Βουλής των Ελλήνων, η οποία ήταν αρμόδια για την επεξεργασία του εν λόγω νομοσχεδίου, τη δημιουργία τριών υπηρεσιών σε εθνικό επίπεδο:

-Εθνικό Μητρώο Υιοθεσιών.

– Εθνική Υπηρεσία Έρευνας για τα Υιοθετημένα Παιδιά.

– Εθνική Βάση DNA για την επανένωση βιολογικών οικογενειών.

Πιο συγκεκριμένα, προτείναμε τη δημιουργία ενός Ψηφιοποιημένου Εθνικού Μητρώου Υιοθεσιών που θα αφορά όλες τις υιοθεσίες από το 1945 έως σήμερα το οποίο θα συγκεντρώσει στοιχεία όπως οι αριθμοί των δικαστικών αποφάσεων που κηρύσσουν την υιοθεσία, οι δομές στις οποίες φιλοξενήθηκε ένα παιδί προτού υιοθετηθεί καθώς και τα υπάρχοντα στοιχεία (ονοματεπώνυμο, κατοικία κοκ) τόσο των θετών όσο και των βιολογικών συγγενών του (κατά περίπτωση).

Η πραγματοποίηση ενός τέτοιου έργου προϋποθέτει τις συντονισμένες προσπάθειες πληθώρας διαφορετικών υπηρεσιών και ιδρυμάτων, φρονούμε ωστόσο πως αξίζει τον κόπο, ειδικά αν ληφθεί υπόψη οι χιλιάδες των ανθρώπων σε Ελλάδα και εξωτερικό που θα αφορούσε η δημιουργία του εν λόγω Μητρώου (άνω τον 750.000 νόμιμα ή των παρανόμων υιοθετημένων και Συγγενείς τους – συνολικά ).

Μόνο έτσι, μέσα από τη συσπείρωση και την ομαδικότητα θα μπορέσει να επέλθει η πολυπόθητη αλλαγή. Οι επίσημοι κρατικοί φορείς δεν πρόκειται να αγγίξουν την καυτή πατάτα που λέγεται παράνομες υιοθεσίες εάν δεν ασκήσει πιέσεις η κοινωνία των πολιτών. Μόνο αν δουν τις υπογραφές του κόσμου θα συνειδητοποιήσουν ότι βρίσκονται προ ενός πάγιου και δίκαιου αιτήματος και θα αναγκαστούν να παραμερίσουν τους φόβους τους για το τι κρύβεται στην αθέατη πλευρά της σελήνης και να νομοθετήσουν ως οφείλουν με το χέρι στην καρδιά.

Πόσοι μέχρι σήμερα έχουν βρει τις αληθινές τους οικογένειες;

Με τη βοήθεια του συλλόγου μας ΣΕΑΣΥΠ Αθήνας (https://greekadoptions.gr/) Στα 22 χρόνια λειτουργίας μας έχουν εξιχνιαστεί περίπου 2.000 υποθέσεις αναζήτησης.
Λειτουργούμε αφιλοκερδώς με κύριο έσοδο μας τις ετήσιες συνδρομές που καταβάλουν τα μέλη μας. Ωστόσο, εξαιτίας της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης που πλήττει ειδικά και τη χώρα μας τα τελευταία χρόνια, έχει καταστεί ιδιαίτερα δυσχερής η εκπλήρωση της υποχρέωσής τους αυτής για πολλά από τα μέλη μας. Κάποια περιορισμένα έσοδα έχουμε από τις εκδηλώσεις που διοργανώνει κατά καιρούς ο σύλλογός μας, χωρίς αυτά, όμως, να επιλύουν τα προβλήματα που αντιμετωπίζουμε όσον αφορά τη χρηματοδότηση της δράσης μας.
Λειτουργούμε χωρίς καμία βοήθεια από το κράτος ή κάποιο από τα ελληνικά ιδρύματα ή από πλουσίους δωρητές. Μάταια παρακάλεσα για μεταχειρισμένους ηλεκτρονικούς υπολογιστές και server για την υλικοτεχνική υποστήριξη του συλλόγου και τη δημιουργία ψηφιακής υποδομής. Αυτό το τεράστιο έργο το πραγματοποιούμε εντελώς μόνοι μας με τον ανεπαρκή προϋπολογισμό τον 1.500 έως 3.000 ευρώ ετησίως.

Τι ελπίζετε για τη δική σας ιστορία προσωπικά;

Είναι γνωστό στη Λευκάδα αλλά και σε πολλούς Λευκαδίτες κατοίκους στην Ελλάδα και στο εξωτερικό το γεγονός ότι αναζητώ τους βιολογικούς μου συγγενείς, οπότε ας επικοινωνήσουν εκείνοι μαζί μου. Είναι χρέος τους, άλλωστε Αναμένω, πλέον να με πλησιάσουν εκείνοι. Διαφορετικά, δε χρειάζεται να γνωριστούμε.

Πηγή: huffingtonpost.gr