«Στην Κρήτη τηρούμε τα χριστουγεννιάτικα έθιμα παρά την πανδημία»

Συνδεδεμένα με μια σειρά από έθιμα που άλλα διαρκούν μέχρι σήμερα και άλλα έχουν εξασθενήσει με την πάροδο του χρόνου, είναι τα Χριστούγεννα στην Κρήτη. Τα κάλαντα, τα γλυκά, τα χριστόψωμα και το νοικοκυριό του σπιτιού, αποτελούν τμήμα της προετοιμασίας που φέτος λόγω της πανδημίας, επιχειρείται να γίνει μέσα στο πλαίσιο των μέτρων πρόληψης για τον κορωνοϊό.
«Έχουμε οικογένειες και μικρά παιδιά και οι γιορτές των Χριστουγέννων όπως και να το κάνουμε, είναι χαρά» δήλωσε στο ΑΠΕ-ΜΠΕ η Ευαγγελία Κοκαράκη που ζει στο Ηράκλειο και κατάγεται από τις Μοίρες. «Όσο μας το επιτρέπουν οι συνθήκες, θα ακολουθούμε τα έθιμα αν και φέτος ακόμη και τα κάλαντα που περίμεναν πώς και πως τα μικρότερα παιδιά, μάλλον διαδικτυακά θα τα πουν στους παππούδες και τις γιαγιάδες» είπε, συμπληρώνοντας ότι στην περιοχή που μεγάλωσε, μια κωμόπολη της Κρήτης, τα κάλαντα ξεκινούσαν τα παλιά χρόνια, από τι πρώτες πρωινές ώρες. «Μεγάλες παρέες παιδιών, με τριγωνάκια και με λύρες -όταν ήμασταν τυχεροί και είχαμε στην παρέα κάποιο φίλο που μάθαινε να παίζει λύρα- βγαίναμε στους δρόμους, πριν καλά καλά ξημερώσει. Λέγαμε τα παραδοσιακά κρητικά κάλαντα, τα οποία πια δεν τα πολυακούω.
“Άψε βαγίτσα το κερί, άψε και το λυχνέρι και κάτσε και ντουχιούντισε ήντα θα μας -ε φέρεις. Γι’ απάκι, για λουκάνικο, για χοιρινό κομμάτι κι από τον πείρο του βουτσού να πιούμε μια γεμάτη. Κι από τη μαύρη όρνιθα κανένα αυγουλάκι κι αν το΄χει κάνει η γαλανή ας είναι ζευγαράκι κι από το πιθαράκι σου λάδι ένα κουρουπάκι κι αν είναι κι ακροπλιάτερο βαστούμε και τ’ ασκάκι. Φέρε πανιέρι κάστανα, πανιέρι λεπτοκάρυα και φέρε και γλυκό κρασί να πιουν τα παλληκάρια. Κι αν είναι με το θέλημα άσπρη μου περιστέρα, ανοίξετε την πόρτα σας να πούμε Καλησπέρα”».
Αυτό ήταν ένα τμήμα από τα κρητικά κάλαντα των Χριστουγέννων που συμβόλιζε τον πλούτο της γης και τα παραγόμενα προϊόντα, τα οποία ήταν και τα «καλούδια» που πρόσφεραν στα παιδιά που έλεγαν τα κάλαντα οι νοικοκυρές ή οι νοικοκύρηδες. «Δεν μπαίναμε στο σπίτι αν δεν είχε νυχτώσει.
Λέγαμε όλη την παραμονή των Χριστουγέννων τα κάλαντα και μετά με τα αδέρφια μας, συναγωνιζόμασταν για το ποιος είχε πάρει τα περισσότερα “καλούδια”». Είναι εποχές και στιγμές που δεν τις ξεχνάς και η αλήθεια είναι ότι φέτος που οι καλανταδόροι δεν θα χτυπήσουν πόρτα, κάτι θα μας λείψει» συμπλήρωσε η κ. Κοκαράκη.