Θα μπορούσαν οι άνθρωποι να καλλιεργήσουν τροφή μετά από έναν πυρηνικό πόλεμο;

Από τον Ψυχρό Πόλεμο, οι Αμερικανοί και οι Ρώσοι ηγέτες ήταν επιφυλακτικοί για έναν πυρηνικό πόλεμο. Ακόμη και ένας περιορισμένος πυρηνικός πολέμος θα προκαλούσε καταστροφή τόσο στο περιβάλλον όσο και την κοινωνία.

Ποιες είναι όμως οι πιθανές επιπτώσεις στην παγκόσμια παραγωγή τροφίμων κατά τη διάρκεια ενός πυρηνικού χειμώνα; Δύο ερευνητές στο Πανεπιστήμιο Πέν Στέιτ ανακάλυψαν πρόσφατα ότι ορισμένοι άνθρωποι μπορεί να επιζήσουν από μια πυρηνική αποκάλυψη, εν μέρει χάρη σε ορισμένα άγρια, βρώσιμα φυτά και έντομα σε τροπικά μέρη.

Η μελέτη του 2021 από τον Ντάνιελ Γουιστέιντ, έναν ερευνητή τεχνολόγο, και τον Μίκαελ Τζάκομπσον, καθηγητής δασικών πόρων, αποτελεί μέρος ενός μεγαλύτερου ερευνητικού προγράμματος του Πέν Στέιτ σχετικά με την ανθεκτικότητα στα τρόφιμα έκτακτης ανάγκης. Δημοσιεύτηκε στις αρχές Φεβρουαρίου στο Ambio, το περιοδικό της Βασιλικής Σουηδικής Ακαδημίας Επιστημών.

Μείωση της ηλιακής ακτινοβολίας και της θερμοκρασίας

Από τις καταστροφές που εμποδίζουν τον ήλιο, συμπεριλαμβανομένων των ηφαιστειακών εκρήξεων, των χτυπημάτων μετεωριτών ή των σουπερνόβα, η μελέτη σημειώνει ότι ο πυρηνικός πόλεμος είναι και ο πιο πιθανός.

Ρωσία και Ηνωμένες Πολιτείας κάτεχουν 4.400 πυρηνικά όπλα (κατέχουν περισσότερο από το 90% του παγκόσμιου πυρηνικού οπλαστασίου) θα έστελνε πάνω από 165 εκατομμύρια τόνους αιθάλης των ΗΠΑ στην ανώτερη ατμόσφαιρα. Αυτή η ποσότητα αιθάλης είναι περίπου 11 φορές το βάρος των τριών πυραμίδων της Γκίζας, σημειώνει η έρευνα.

Μια τέτοια ανταλλαγή θα μείωνε τα επίπεδα του ηλιακού φωτός σε λιγότερο από 40% κοντά στον ισημερινό και λιγότερο από 5% κοντά στους πόλους, σε σύγκριση με το κανονικό, λέει η μελέτη. Στις εύκρατες περιοχές σε όλο τον κόσμο θερμοκρασίες θα έπεφταν και θα υπήρχε σοβαρή μειώσει των βροχοπτώσεων.

Το Permafrost (Μόνιμα παγωμένο έδαφος) θα κάλυπτε τα τοπία του μεγαλύτερου μέρους της Βόρειας Αμερικής, της Ευρώπης και της Ασίας. Και σε περιοχές με υγρασία και στατροπικά δάση όπως οι λεκάνες του Κονγκό ή του Αμαζονίου, η βροχόπτωση μπορεί να μειωνόταν κατά 90% για αρκετά χρόνια μετά.

Η αιθάλη από έναν πυρηνικό πόλεμο μεγάλης κλίμακας θα πάγωνε παγκοσμίως τις καλλιέργιες για τουλάχιστον τέσσερα έως πέντε χρόνια. Αλλά στις τροπικές περιοχές που βρίσκονται πιο κοντά στον ισημερινό, οι λιγότερο ακραίες αλλαγές τις θερμοκρασίας θα μπορούσαν να προσφέρουν μια ευκαιρία στη γεωργική παραγωγή για να θρέψουν τους επιζώντες.

Άγρια, βρώσιμα φυτά

Η μελέτη προσπάθησε να καθορίσει πού μπορεί να είναι δυνατή η γεωργία και ποια φυτά θα μπορούσαν να αναπτυχθούν αποτελεσματικά μετά από έναν πυρηνικό πόλεμο.

Για να γίνει αυτό, οι ερευνητές προσδιόρισαν πληθυσμιακά κέντρα κοντά σε δασικές, τροπικές περιοχές και επέλεξαν τόσο τροπικά ξηρά όσο και υγρά δάση. Στη συνέχεια, εξέτασαν μια λίστα με 247 άγρια, βρώσιμα φυτά (WEPs) και επέλεξαν 33 που θα μπορούσαν να συγκρατήσουν δυνατότητες γεωργίας ή αναζήτησης τροφής σε μεταπυρηνικές συνθήκες πολέμου.

Διαχώρισαν τα WEP σε επτά κατηγορίες: φρούτα, φυλλώδη λαχανικά, σπόρους και ξηρούς καρπούς, ρίζες, μπαχαρικά, γλυκά και πρωτεΐνες. Τα κριτήριά τους περιελάμβαναν την αφθονία και την ευκολία επεξεργασίας, την πυκνότητα σε ενέργεια, τις απαραίτητες βιταμίνες και μέταλλα, το μη αλλοιώσιμο σε μακροχρόνια αποθήκευση χωρίς ψυγείο και τη διαθεσιμότητα για συγκομιδή το μεγαλύτερο μέρος του έτους. Επέλεξαν επίσης τα 33 με βάση τις ανοχές τους για σκιά, ξηρασία και ψυχρότερες θερμοκρασίες, αν και ήταν λίγες, σημειώνει η μελέτη.

Οι αυτόχθονες πληθυσμοί γνώριζαν πολλά από τα φυτά, λέει ο Ντάνιελ Γουιστέιντ, και ενσωμάτωσαν μερικά στην καθημερινή τους διατροφή. Εκείνοι που πρόσφεραν τις μεγαλύτερες δυνατότητες για καλλιέργεια μεγάλης κλίμακας περιελάμβαναν τους τρυγόνια φοίνικα – μούρες πλούσιες σε λίπος και πρωτεΐνες. Μπορείτε να τα ψήσετε και να τα αλέσετε σε σκόνη για χρήση σε ψωμιά και σούπες.

«Η ποσότητα των θερμίδων σε λίπος και πρωτεΐνες που συμπυκνώνονται σε αυτές τις τροφές είναι τεράστια», λέει ο Ντάνιελ Γουιστέιντ. «Μπορείτε να τροφοδοτήσετε όλες τις θερμιδικές ανάγκες κάποιου με 30 ή 40 δοχεία Tupperware με φοίνικες και το μόνο που έχετε να κάνετε είναι απλώς να τα μαζεύετε συνεχώς. Και μπορείς να το χωρέσεις στη γωνία ενός δωματίου».

Άλλα πολλά υποσχόμενα WEPs περιελάμβαναν (α) το Κονγιάκ, το οποίο είναι ένα αμυλούχο ριζικό λαχανικό που μπορείτε να χρησιμοποιήσετε ως τροφή για την πείνα, (β) τη ρίζα της μανιόκας, η οποία έχει ονομαστεί η πέμπτη πιο σημαντική βασική καλλιέργεια στον κόσμο με βάση την κατανάλωση θερμίδων και την απόδοση , (γ) το άγριο μανιτάρι στρειδιών, μια καλή πηγή πρωτεϊνών, μετάλλων, βιταμινών και αντιοξειδωτικών, (δ) το σαφού, ένα λιπαρό φρούτο που ονομάζεται επίσης «αφρικανικό δαμάσκηνο» και (ε) διάφορα είδη άγριου σπανακιού και λαχανικών αμάρανθων. Το τελευταίο είναι ένα από τα πιο μαγειρεμένα χόρτα στην Αφρική και την Ασία, λέει η μελέτη.

Μια δεύτερη κατηγορία εντόπισε WEP που θα μπορούσαμε να συγκεντρώσουμε αμέσως μετά από έναν πυρηνικό πόλεμο, πριν καλλιεργήσουμε άλλες καλλιέργειες. Αυτά περιλαμβάνουν φρούτα φοίνικα και ταμαρίνθ, σπόρους ντίλο και ακακίας, σκουλήκια mopane, δέντρα Μπάομπαμπ, γιαμ και Αβυσσινιακή μπανανιά – ένα από τα μεγαλύτερα λαχανικά στον κόσμο που είναι επίσης γνωστό ως «ψευδής μπανάνα».

«[Είναι] βασικά ένα δέντρο μπανάνας που τρως το δέντρο αντί για την μπανάνα», λέει ο Ντάνιελ Γουιστέιντ, σημειώνοντας ότι το φυτό απέτρεψε την πείνα κατά τη διάρκεια των λιμών στην Αιθιοπία.

Τα δέντρα μπαομπάμπ είναι επίσης εξαιρετικά χρήσιμα, λέει. Μπορούν να κρατήσουν νερό που παραμένει πόσιμο επ′ αόριστον, οι καρποί τους είναι θρεπτικοί και αποθηκευτικοί και μπορείτε να φάτε τα φύλλα και τις ρίζες τους.

Και όχι, ο Ντάνιελ Γουιστέιντ δεν έχει φάει ο ίδιος τα περισσότερα από αυτά τα WEP. Αλλά λέει ότι θα ήθελε να τα δοκιμάσει.

Η μεγαλύτερη εικόνα

Συνολικά, ο Ντάνιελ Γουιστέιντ ελπίζει να αυξήσει την ευαισθητοποίηση των WEP μέσω αυτής της μελέτης, (εκτός από το να αντιπροσωπεύει πόσο κακός είναι ο πυρηνικός πόλεμος) ώστε να μπορούμε να τους χρησιμοποιήσουμε υπεύθυνα – τόσο τώρα όσο και σε ένα πιθανό, καταστροφικό μέλλον.

«Η βιοποικιλότητα δεν είναι απλά όμορφη», λέει ο Ντάνιελ Γουιστέιντ. «Υπάρχουν πολλές χρήσεις εδώ, και υπάρχουν χιλιάδες και χιλιάδες εδώδιμα φυτά που τρώνε οι άνθρωποι σε όλο τον κόσμο. Είναι πολύ πιο σημαντικό να προστατεύσουμε αυτές τις περιοχές, ώστε να μην χάσουμε αυτή τη βιοποικιλότητα».

Παρά αυτά τα είδη εδώδιμων φυτών, οι περισσότεροι άνθρωποι τρέφονται με μόλις 12 καλλιέργειες, λέει ο Ντάνιελ Γουιστέιντ. Αυτός ο «δυτικισμός» των παγκόσμιων διατροφών, προτείνει, μπορεί επίσης να οδηγήσει στην απώλεια της παραδοσιακής γνώσης για τις άγριες φυτικές τροφές. Γνώση ότι οι γυναίκες, οι οποίες παραδοσιακά είχαν κοινοτικούς ρόλους ως συλλέκτες και παρασκευαστές τροφίμων, πέρασαν από γενιά σε γενιά.

Μια άλλη ανησυχία είναι τα θέματα διατήρησης. Η αποψίλωση των δασών έχει θέσει σε κίνδυνο ορισμένα άγρια ​​σπανάκια, λέει ο Ντάνιελ Γουιστέιντ, και αρκετά είδη γιαμ κινδυνεύουν επίσης.

Το να βοηθήσουμε την ανθεκτικότητα των τροφίμων αυτή τη στιγμή θα μας προετοιμάσει καλύτερα για όποτε είναι απαραίτητο ενόψει μελλοντικών καταστροφών, καταλήγει. Το αν θα συμβεί πριν σχηματιστεί ένα σύννεφο μανιταριών στον ορίζοντα, φυσικά, το μαντεύει ο καθένας.

«Υπάρχουν τόσες πολλές ευκαιρίες για να κάνουμε το σωστό», λέει. «Υπάρχει αρκετή γη για να κυκλοφορήσεις. Αν οι άνθρωποι πραγματικά συνεργάζονταν και δεν αποθησαύριζαν πράγματα για τον εαυτό τους, νομίζω ότι θα υπήρχαν πολλά. Θα χρειαστούν πολλοί καλοπροαίρετοι άνθρωποι για να κάνουν τη διαφορά».

Πηγή:huffingtonpost.gr, Discovermagazine.com