Τρεις φίλοι από την Ελλάδα άνοιξαν μπαρ στην Ελβετία – Η μετανάστευση και η νέα ζωή

Ο Αινείας, ο Βαγγέλης και ο Στέλιος, αφού εργάστηκαν για αρκετά χρόνια στην Ελλάδα στον χώρο της εστίασης, είδαν πως δεν είναι ικανοποιημένοι από τη ζωή τους εδώ.

Έτσι, αποφάσισαν να το ρισκάρουν και να κάνουν το μεγάλο βήμα πηγαίνοντας στο εξωτερικό. Προορισμός τους η Ελβετία, «η χώρα της σοκολάτας και των ρολογιών», και συγκεκριμένα η Ζυρίχη.

Ψάχνοντας για ένα καλύτερο αύριο, έγιναν κι αυτοί κομμάτι του πολυσυζητημένου brain drain που μαστίζει τη χώρα μας. Με σταθερά βήματα και με τη βοήθεια της χώρας η οποία τους φιλοξενεί, κατάφεραν να κάνουν πραγματικότητα ένα όνειρο που είχαν από παλιά και οι τρεις τους ξεχωριστά. Να ανοίξουν ένα δικό τους μπαρ, το οποίο θα ξεχωρίζει από τα υπόλοιπα, γιατί θα έχει ως βασικά χαρακτηριστικά τη δική τους νοοτροπία και στάση ζωής.

Και το όνομα αυτού, «Late Bloomers». Λίγο ασυνήθιστο για μπαρ θα πει κανείς αρχικά, αλλά μόλις μιλήσεις μαζί τους και σου εξηγήσουν τι εννοούν, καταλαβαίνεις αυτό που μόλις αναφέρθηκε. Ότι δηλαδή δεν έφτιαξαν απλά ένα μπαρ, αλλά μετέτρεψαν την αγάπη και το μεράκι τους για αυτό που ξέρουν να κάνουν χρόνια, σε κάτι δικό τους, το οποίο θέλουν να μοιραστούν με τον υπόλοιπο κόσμο. «Γιατί κάποια πράγματα στη ζωή αξίζει να τα περιμένεις».

 

Πώς ήταν όμως το «ταξίδι» μέχρι εκεί; Ήταν τα πράγματα όπως τα περίμεναν; Πέτυχε το εγχείρημα; Τι δυσκολίες συνάντησαν; Πώς είναι να ζει ένας Έλληνας στην Ελβετία; Σε αυτά και άλλα πολλά απάντησαν ο Βαγγέλης και ο Στέλιος στο iefimerida, με τον Αινεία δυστυχώς να μην μπορεί να συμμετέχει στη συζήτηση, λόγω υποχρεώσεων.

 

Πότε και πώς αποφασίσατε να μετακομίσετε στην Ελβετία;

Β: Έφυγα από την Ελλάδα για πρώτη φορά το 2013 και πήγα στη Νορβηγία ψάχνοντας ένα καλύτερο μέλλον, χωρίς να έχω κάποιον γνωστό, αλλά με πολύ πείσμα και θέληση. Στη συνέχεια, στο τέλος του 2016 αποφάσισα να πάω στην Ελβετία, επειδή είχα έναν συγγενή και μου είπαν ότι εκεί μπορεί να μου αρέσει καλύτερα.

Σ: Εγώ, η αλήθεια είναι, ότι είχα πάρει απόφαση από καιρό να φύγω από την Ελλάδα. Όταν έφυγε ο Βαγγέλης και άκουσα ότι ήταν στη Νορβηγία, άρχισα να το σκέφτομαι πιο ζεστά. Εκείνη την περίοδο εργαζόμουν στην εστίαση και καλώς ή κακώς τότε στην Ελλάδα τα πράγματα δεν ήταν ιδανικά στον χώρο. Ούτε τώρα νομίζω είναι. Αυτό φάνηκε ιδίως μετά τον κορωνοϊό. Οι συνθήκες δεν ήταν καλές. Τότε το έψαχνα και πιο εξελικτικά. Μετά τον στρατό, ήθελα να σκεφτώ τι θα κάνω. Δεν έβλεπα μέλλον στην Ελλάδα με τη σχολή που είχα περάσει. Σπούδαζα Ηλεκτρολόγος Μηχανικός στον Πειραιά. Κι έτσι όπως το σκεφτόμουν, είδα ότι το εξωτερικό είναι η λύση. Και ηλεκτρολόγος να γίνω είπα, στην Ελλάδα δεν θα έχω δουλειά, άρα πρέπει να φύγω στο εξωτερικό. Αν ήθελα να εξελίξω τις σπουδές μου, θα έπρεπε και πάλι να το κάνω στο εξωτερικό, όμως χρήματα δεν υπήρχαν. Οπότε σκέφτηκα ότι μάλλον θα συνεχίσω στην εστίαση. Τότε ήταν που είπα στον Βαγγέλη αν μπορεί να με βοηθήσει. Εγώ πήγα στην Ελβετία έναν χρόνο μετά τον Βαγγέλη.

 

Διαβάστε περισσότερα στο iefimerida.gr