«Μαζί με τα σουβλάκια, μου ζήτησαν να τους πάω… ζάρια στις 4 τα ξημερώματα» – Ιστορίες ενός ντελιβερά στο Ρέθυμνο

«Μια φορά που δούλευα σε σουβλατζίδικο στο τέρμα της Παλιάς Πόλης και μου ζήτησαν ζάρια στις 4 τα ξημερώματα . Έφαγα όλο το Ρέθυμνο και τελικά τα βρήκα!»

Η καθημερινότητα που περνάει ένας διανομέας στην πόλη του Ρεθύμνου απαιτεί ψυχραιμία, μεγάλη υπομονή και πολύ κουράγιο. Γιατί οι πελάτες δεν είμαστε πάντα ούτε λογικοί ούτε γλυκομίλητοι. Το αντίθετο μάλιστα! Στα παραπάνω προσθέστε το γεγονός ότι η μισή πόλη είναι σκαμμένη με λακκούβες, έργα και αποκλεισμένες οδούς που κάνουν μια απλή διανομή, σκέτο μαρτύριο.

Όσο για τους οδηγούς που προσπερνάνε και κλείνουν τον δρόμο, είναι ένας διαρκής κίνδυνος που καραδοκεί μέχρι το τελευταίο λεπτό της βάρδιας και της επιστροφής στο σπίτι.

Ο Αντώνης Συνατσάκης, ως διανομέας με πολλά χρόνια υπηρεσίας στο Ρέθυμνο, αναφέρει χαρακτηριστικά στο Daynight.gr όλα όσα κρύβουν οι αφιλόξενοι δρόμοι στο Ρέθυμνο και καταθέτει αυτό που -λίγο έως πολύ- γνωρίζουμε όλοι: ότι η καθημερινότητα ενός εργαζομένου στον συγκεκριμένο κλάδο δεν είναι ούτε ασφαλής, ούτε ανέμελη.

Δολοφονική λακκούβα στο Ρέθυμνο – Θα έχουμε νεκρούς και θα ψάχνουμε να βρούμε τι έφταιξε…

“Η δουλειά αυτή είναι αρκετά επικίνδυνη και βάσει των ατόμων που πετυχαίνεις στον δρόμο αλλά και από τις λακκούβες, τα έργα, τους μεθυσμένους που κυκλοφορούν. Δεν μπορείς να δουλέψεις με ασφάλεια, πάει ο καθένας όπου και όπως θέλει. Μπορεί ανά πάσα ώρα και στιγμή να βρεθείς ξάπλα και δεν ξέρεις αν θα επιστρέψεις στο σπίτι σου και στην οικογένειά σου.”

Ρωτώντας ποιοι είναι οι πιο επικίνδυνοι δρόμοι στην πόλη του Ρεθύμνου, το μόνιμα μποτιλιαρισμένο κέντρο διεκδικεί την πρώτη θέση: “Υπάρχουν πολλοί δρόμοι στο Ρέθυμνο που γίνονται έργα και στους οποίους κυκλοφορούν τουρίστες & φοιτητές, που προκαλούν κομφούζιο. Μιλάμε κυρίως για την Καλλιθέα και τον Μασταμπά, όπου δεν ξέρουμε τι θα αντιμετωπίσουμε.”

Όταν ο Αντώνης μας αποκαλύπτει τον αριθμό πακέτων που μεταφέρει σε καθημερινή βάση, ο αριθμός μας αιφνιδιάζει, καθώς υπερβαίνει κατά πολύ αυτό που ίσως έχουμε στο μυαλό μας: “Εμείς σαν διανομείς – επειδή μιλάμε για έναν όγκο δουλειάς 60 με 70 πακέτων την ημέρα- που πολλές φορές είναι και παραπάνω, γνωρίζουμε την κάθε λακκούβα στην περιοχή που δουλεύουμε και προσπαθούμε να την αποφύγουμε. Βέβαια ο δρόμος επιφυλάσσει εκπλήξεις πάντα, σε μια περίοδο που μαζί με τα πρωτοβρόχια  και με την ολίσθηση δεν ξέρεις πού θα πας και πού θα καταλήξεις και ποιος θα έρθει πάνω σου και σε ποιον θα πέσεις εσύ πάνω γιατί σου έχει κλείσει αυτός τον δρόμο.”

Ο κόσμος, όπως παραδέχεται ο Αντώνης Συνατσάκης από την εμπειρία του, σε γενικές γραμμές τους δείχνει σεβασμό για τον καθημερινό αγώνα που κάνουν: “Το καλό είναι ότι η μεγάλη πλειοψηφία μέσα από τα βίντεο και τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης έχουν μάθει και βλέπουν ότι η δουλειά μας είναι δύσκολη. Υπάρχει όμως κι ένα ποσοστό που νομίζουν ότι κάνουμε βόλτες με το μηχανάκι και πληρωνόμαστε τζάμπα, ότι κυκλοφορούμε εκεί έξω για να… παίρνουμε τον αέρα μας. Είμαστε μέσα στην χαρά, μέσα στο χαμόγελο και σε χρόνο μηδέν μπορεί ένας “κακός” πελάτης να σε βγάλει έξω από τα ρούχα σου.”

Αλλά υπάρχουν και τα αστεία περιστατικά που την ώρα που συμβαίνουν, δυσκολεύεται να τα πιστέψει, αλλά μετά από λίγο καιρό είναι αυτά που διηγείται και απορεί και ο ίδιος! Μια τέτοια ιστορία θυμάται ο Αντώνης: “Θυμάμαι μια φορά που δούλευα σε σουβλατζίδικο στο τέρμα της Παλιάς Πόλης και μου ζήτησαν… ζάρια. Η παραγγελία για την ακρίβεια ήταν λίγο σεβαστή αλλά ήταν στην Σκαλέτα, 4 τα ξημερώματα. Έφαγα όλο το Ρέθυμνο, τα βρήκα τα ζάρια και τελικά τους τα πήγα!

Επίσης ένας άλλος πελάτης ζήτησε να του κρατάω τσιγάρα, αλλά δεν είχε λεφτά. Έκανε παραγγελία ένα καλαμάκι κοτόπουλο με πατάτες το πλήρωσε με κάρτα κι έγραψε στην εφαρμογή tips διανομέα 5 ευρώ. Και συμπλήρωνε παραπάνω με τα tips διανομέα να μου κρατάει ένα πακέτο τσιγάρα που κόστιζαν 4,60.”