Στα χέρια της CIA ο γιος του Βούτση | Είχε ληστέψει τράπεζα το 2007 και καταδικάστηκε σε οκτώ χρόνια φυλακή

Με ένα μακροσκελές κείμενό του σε αντιεξουσιαστικό site ο γιος του προέδρου της Βουλής Νίκου Βούτση περιγράφει την περιπέτεια που έζησε στα χέρια της CIA, όταν πήγε για ταξίδι αναψυχής στο Μεξικό! Ο Γιώργος Βούτσης-Βογιατζής, που διαπίστωσε ότι ήταν καταχωρισμένος στις μαύρες λίστες των μυστικών υπηρεσιών της Δύσης, και συγκεκριμένα της βρετανικής MI6 και της CIA, καταγγέλλει «υπερατλαντική απαγωγή» στο ταξίδι του προς Μεξικό με στάση στο Λονδίνο!

ΑΠΟ ΤΟΝ
Θ. Π. ΠΑΝΟΥ

Οπως έγραψε ο ίδιος, τα προβλήματα άρχισαν από την πρώτη στιγμή που έκλεισε εισιτήρια για το Μεξικό με βρετανική εταιρία, καθώς οι υπεύθυνοι δεν έκαναν ηλεκτρονικό check in, παρά μόνο με την παρουσία του στα γκισέ της εταιρίας.

Ο γιος του πρόεδρου της Βουλής, ο οποίος κατηγορήθηκε το 2007 για ληστεία τράπεζας («απαλλοτρίωση» την ονόμασε ο ίδιος), έχει απασχολήσει και την Αντιτρομοκρατική Υπηρεσία για πιθανές σχέσεις του με ένοπλες ομάδες.

Οι έρευνες απέβησαν άκαρπες, όμως, παρ’ όλα αυτά, το όνομά του έχει καταχωριστεί με την ένδειξη του υπόπτου. Στην αφήγηση-ποταμό του ίδιου αναφέρει: «Ξύπνησα από τον ήχο οπλίσματος όπλου έξω από την πόρτα κράτησής μου»! Σύμφωνα με όσα υποστηρίζει ο 32χρονος Γιώργος Βούτσης-Βογιατζής, η μεξικανική αστυνομία εντόπισε ακόμα και την οικογένεια του ανθρώπου που θα τον φιλοξενούσε στην πόλη του Μεξικού και του έκανε συστάσεις να μην επιχειρήσει να φιλοξενήσει ξένους στο μέλλον!

Σύμφωνα με πληροφορίες της «Espresso» από το περιβάλλον του προέδρου της Βουλής, ο Νίκος Βούτσης ενημερώθηκε από τον γιο του για την περιπέτεια που έζησε πριν από περίπου δύο μήνες. Το κείμενο του υιού Βούτση είναι αποκαλυπτικό:

«Μια μέρα πριν ξεκινήσω το ταξίδι μου με προορισμό την πόλη του Μεξικού, με ενδιάμεση στάση στο αεροδρόμιο Heathrow στην Αγγλία, δέχτηκα κλήση από το ταξιδιωτικό γραφείο, το οποίο μου είχε κλείσει τα εισιτήρια, και μου ανακοινώθηκε ότι δεν ήταν δυνατόν για τεχνικούς λόγους να πραγματοποιηθεί check in στην ιστοσελίδα της εταιρίας British Airways με την οποία θα ταξίδευα. Θα έπρεπε λοιπόν να παραστώ ο ίδιος δύο ώρες πριν από την αναχώρηση για να γίνει ο έλεγχος και η παράδοση αποσκευών στο αεροδρόμιο. Οταν έδωσα το εισιτήριό μου στο γκισέ, η υπάλληλος της εταιρίας μού ανακοίνωσε ότι δεν ήταν δυνατόν για τεχνικούς λόγους να γίνει check in για το Μεξικό παρά μόνο για το Λονδίνο.

Στην ερώτησή μου γιατί γίνεται αυτό, δεν μου απάντησε και, όταν τη ρώτησα αν γίνεται για λόγους ασφαλείας, μου το αρνήθηκε και με παρέπεμψε στην προϊσταμένη της, η οποία μου αποκάλυψε ότι αυτό γίνεται για λόγους ασφαλείας. Αποφάσισα να επιβιβαστώ και λίγα μέτρα πριν μπω στο αεροπλάνο με πλησίασε η πρώτη υπάλληλος, η οποία με πολύ έντονο ύφος μου είπε ότι η συνάδελφός της δεν έπρεπε να μου αποκαλύψει ότι η άρνηση check in έγινε για λόγους ασφαλείας. Οταν έφτασα στο αεροδρόμιο του Heathrow, ακολουθήθηκε η ίδια διαδικασία. Αρνήθηκαν ρητά για “τεχνικούς λόγους” να μου κάνουν check in και μου έδωσαν απλώς ένα boarding pass. Αποφάσισα να μπω στο αεροπλάνο, παρότι χωρίς check in δεν είσαι δηλωμένος στην πτήση. Η απόφασή μου ήταν λαθεμένη, όπως αποδείχτηκε, αφού χωρίς τη διαδικασία του check in γίνεσαι αόρατος στην πτήση. To boarding pass αποτέλεσε το τυράκι για να ενδώσω στην ενέδρα των μυστικών υπηρεσιών, αφού με μια τρίπλα νομιμοφάνειας εξασφάλισαν τη συγκατάθεσή μου».

Σε ειδικό χώρο

«Από εκείνη τη στιγμή ξεκίνησε η εξαφάνισή μου από τις μυστικές υπηρεσίες της Αμερικής (CIA), oι οποίες σε συνεργασία με την British Airways oργάνωσαν την υπερατλαντική “απαγωγή” μου.

Οταν έφθασα στην πόλη του Μεξικού, στη διαδικασία ελέγχου μού ανακοίνωσαν ότι υπάρχει κάποιο πρόβλημα με το διαβατήριο και με οδήγησαν, μαζί με τους δύο συνταξιδιώτες μου, σε έναν ειδικό χώρο. Εκεί εμφανίστηκαν έπειτα από λίγη ώρα τέσσερα άτομα με πολιτικά, τα οποία άρχισαν να μας φωτογραφίζουν με τα κινητά τους τηλέφωνα, μας έκαναν σωματικό έλεγχο, μας αφαίρεσαν τα κινητά μας τηλέφωνα και ζήτησαν τις ταυτότητές μας. Επικεντρώθηκαν σ’ εμένα ρωτώντας με εάν έχω απασχολήσει τη Δικαιοσύνη και για τι είδους αδίκημα, ενώ έπειτα από λίγη ώρα αποδείχτηκαν καλά διαβασμένοι, δείχνοντάς μου με τα δάχτυλά τους την ποινή κάθειρξής μου για απαλλοτρίωση τράπεζας. Ακολούθησε η “ανάκρισή” μου σε ένα γραφείο, παρουσία ενός αγνώστου άνδρα, που πραγματοποιήθηκε μέσω ανοιχτής τηλεφωνικής ακρόασης από κλιμάκιο Αμερικανών. Η “ανάκριση” παραμένει σε εισαγωγικά αφού μόνο ερωτήσεις δεν μου έκαναν. Μου γνωστοποίησαν ότι δεν είμαι ένας κοινός ληστής τράπεζας αλλά ότι συμμετέχω σε επαναστατικές ομάδες, ότι είμαι εκπαιδευμένος σε όπλα και εκρηκτικά. Μετά ακολούθησαν ερωτήσεις, κάποιες από τις οποίες ήταν εάν οι συνταξιδιώτες μου συμμετείχαν στην απαλλοτρίωση του 2007, τους λόγους επίσκεψής μου στο Μεξικό και αν εργάζομαι.

Ουσιαστικά ο μυστικός πράκτορας μαζί με τον αστυνομικό ασφαλείας του αεροδρομίου ακολούθησαν την εξής τεχνική. Ενώ ο ανακριτής έχτιζε το τρομοκρατικό μου προφίλ, ο άλλος παρατηρούσε τις ενδεχόμενες αντιδράσεις μου ή μη και τον ενημέρωνε βγάζοντας την ανοιχτή ακρόαση.

Οταν με τη σειρά μου ρώτησα το όνομα αυτού που με ανέκρινε και την υπηρεσία από την οποία προερχόταν, η τηλεφωνική επικοινωνία χάθηκε και ο αστυνομικός που παρίστατο με ενημέρωσε ότι ο ανακριτής ονομάζεται Φρανκ Μπαντέρας».

Ανεπιθύμητος

«Στη συνέχεια με οδήγησαν στο γραφείο μετανάστευσης για να με ενημερώσουν επισήμως ότι για το μεξικανικό κράτος θεωρούμαι τρομοκράτης και ότι είμαι ανεπιθύμητος στη χώρα τους. Οταν τους ρώτησα τι εννοούν με τον όρο “τρομοκρατία”, μου έφεραν το παράδειγμα της έκρηξης στο αεροδρόμιο της Τουρκίας. Κατόπιν επέτρεψαν στους συνταξιδιώτες μου να βγουν από το αεροδρόμιο και εμένα με οδήγησαν σε έναν ειδικό χώρο κράτησης. Καθ’ όλη τη διάρκεια της κράτησής μου μιλούσαν μόνο στα ισπανικά και, όταν ζητούσα φωναχτά τα αυτονόητα, με έβριζαν και μου έλεγαν να το βουλώσω στα ισπανοαγγλικά («shut up perro»).

Ο χώρος κράτησής μου είχε έξι κάμερες και ήταν παγωμένος. Επί 24 ώρες δεν μου έδωσαν νερό και φαγητό, ενώ κατά τη διάρκεια του ύπνου ξύπνησα από τον ήχο οπλίσματος όπλου έξω από την πόρτα κράτησής μου.

Επειτα από μία ημέρα κράτησης με άφησαν να μιλήσω τηλεφωνικώς με τον Ελληνα πρόξενο στο Μεξικό, ο οποίος είχε ειδοποιηθεί από τους φίλους μου. Αφού οδηγήθηκα ξανά στον ειδικό χώρο κράτησης, κατάφερα να μιλήσω στα αγγλικά με έναν αστυνομικό, ο οποίος μου εξήγησε ότι δεν μπορούσα να ταξιδέψω σε καμία άλλη χώρα της Λατινικής Αμερικής, όπως επιθυμούσα».

Επιστροφή στο Λονδίνο

«Επτά ώρες αργότερα, ξαφνικά, αστυνομικές δυνάμεις του Μεξικού άνοιξαν την πόρτα και, τρέχοντας και χωρίς να μου παραδώσουν μέρος από τα προσωπικά μου αντικείμενα, με επιβίβασαν σε ένα αεροπλάνο της British Airways, όπου οι αεροσυνοδοί με ενημέρωσαν ότι επιστρέφω στο Λονδίνο και ότι είναι υποχρεωμένοι κατά τη διάρκεια της πτήσης να κρατούν το διαβατήριό μου.

Στο Λονδίνο απαγόρευσαν σε φιλικό μου πρόσωπο να με συναντήσει εντός του αεροδρομίου, λέγοντας ότι είμαι κρατούμενος και επιβεβαιώνοντας έτσι τη σύμπραξη των αγγλικών υπηρεσιών στην τριήμερη υπερατλαντική “απαγωγή μου”. Η ΜΙ6 έχει γίνει κατά καιρούς στόχος των βρετανικών μέσων ενημέρωσης, κυρίως για τη συνδρομή που παρείχε στη CIA για απαγωγή και βασανισμό πιθανών υπόπτων για τρομοκρατία.

Οι αποσκευές μου χάθηκαν στο Μεξικό και δεν αποζημιώθηκα για το κόστος του εισιτηρίου. Oταν επέστρεψα στην Αθήνα, ενημερώθηκα ότι οι μεξικανικές Aρχές δημιούργησαν πρόβλημα στην οικογένεια του φίλου μου που θα με φιλοξενούσε. Τους ανακοίνωσαν ότι δεν θα τους επιτραπεί ξανά να φιλοξενήσουν επισκέπτες από άλλη χώρα.

Είναι προφανές ότι συνεργάστηκαν μια σειρά από υπηρεσίες και εταιρίες (μεξικανικές Αρχές, CIA, MI6, British Airways) πραγματοποιώντας παραβιάσεις τόσο στον εδαφικό όσο και στον εναέριο χώρο με απώτερο σκοπό την ανάκρισή μου από κλιμάκιο της CIA. Ουσιαστικά χρησιμοποίησαν παρόμοια τακτική εξαφανίσεων με αυτές που πραγματοποιούν σε χιλιάδες υπόπτους για τρομοκρατία με κριτήριο τις απόρρητες λίστες φακελώματος που έχουν συντάξει.

(…) Θέλω να δηλώσω ότι δεν αποζητώ καμιά θυματοποίηση ή κανενός είδους πολιτικό χειρισμό με πρόσημο την “αθωότητά” μου, παρά μόνο να καταθέσω την προσωπική μου ιστορία σαν μια σταγόνα φθινοπωρινού ψιλόβροχου μέσα στον ωκεανό της ανθρώπινης τραγωδίας.

Γιώργος Βούτσης-Βογιατζής»

Η ληστεία στην τράπεζα το 2007, η σύλληψή του και το… καναρίνι

Ηταν μεσημέρι της Τετάρτης 3 Οκτωβρίου του 2007, όταν ένας οδηγός φορτηγού μπλόκαρε το ποδήλατο στο οποίο επέβαινε ο 23χρονος τότε γιος του Νίκου Βούτση, μόλις τον είδε να φεύγει από το υποκατάστημα της Εθνικής Τράπεζας στη διασταύρωση Μπουκουβάλα και Ραγκαβή, στου Γκύζη, έπειτα από ένοπλη ληστεία με λεία 23.000 ευρώ. Στη μεγάλη αστυνομική επιχείρηση που βρισκόταν ήδη σε εξέλιξη δεν συνελήφθη μόνο ο Γιώργος Βούτσης-Βογιατζής αλλά και ένα… καναρίνι!

Εκτός από την τσάντα που περιείχε δύο περίστροφα και μία χειροβομβίδα, και φέρεται ότι του είχε δώσει ο συνεργός του μετά τη ληστεία, ο νεαρός γιος του σημερινού προέδρου της Βουλής είχε κρεμασμένο στο τιμόνι ένα… κλουβί με το βάρους 30 γραμμαρίων πουλάκι (το… ζύγισαν στην Αντιτρομοκρατική!), το οποίο έγινε ο πρώτος φτερωτός μάρτυρας ληστείας και θεωρήθηκε πειστήριο!

Μετά τη δήλωση του ίδιου ότι η ληστεία ήταν «απαλλοτρίωση», η Αντιτρομοκρατική προσπάθησε να συνδέσει τον Γιώργο Βούτση-Βογιατζή με τη σπείρα των «ληστών με τα μαύρα», αλλά και την οργάνωση Συνωμοσία Πυρήνων της Φωτιάς.

Ωστόσο, ποτέ δεν κατάφεραν να βρουν επαρκή στοιχεία σε βάρος του. Πάντως, ο ίδιος δεν επικαλέστηκε ποτέ τη συγγενική σχέση του με το σημαίνον πολιτικό στέλεχος του (τότε) Συνασπισμού.

«Δεν εγκρίνω, αλλά σέβομαι τις επιλογές του παιδιού μου και προσπαθώ να τις ερμηνεύσω» είχε πει τότε ο Νίκος Βούτσης.

«Με τη ληστεία ήθελα να δείξω την αντίθεσή μου στο τραπεζικό σύστημα» φέρεται ότι είπε ο γιος του Νίκου Βούτση και της Σοφίας Βογιατζή τον Απρίλιο του 2008 ενώπιον του Συμβουλίου Πλημμελειοδικών, που θα αποφάσιζε για την παράταση ή όχι της προσωρινής κράτησής του.

Το γράμμα που απέστειλε στους συντρόφους του μέσα από τη φυλακή στις 19 Ιανουαρίου 2009 είναι ενδεικτικό της στάσης του «ιδεολόγου αναρχικού» που είχε κρατήσει όλο αυτό το διάστημα. «Η επιλογή της ληστείας αποτελεί έναν σταθμό της πορείας μου προς την άρνηση» είχε γράψει χαρακτηριστικά. Ο Γιώργος Βούτσης-Βογιατζής καταδικάστηκε σε οκτώ χρόνια φυλακή για τη ληστεία και αφέθηκε ελεύθερος αφού εξέτισε 17 μήνες και έκανε 223 μεροκάματα στο τυπογραφείο των φυλακών.

Ως τότε στην ε’ πτέρυγα του Κορυδαλλού υπήρξε ένας από τους πρωτοστάτες της μεγάλης κινητοποίησης του Νοεμβρίου του 2008, με τη συμμετοχή κρατουμένων από όλα τα σωφρονιστικά ιδρύματα της χώρας, έδινε μάχες για τα δικαιώματα των κρατουμένων και εναντιωνόταν στην άδικη πειθαρχία και στους ξυλοδαρμούς, όπως επισημαίνουν πρόσωπα που είχαν καθημερινή επαφή μαζί του.

Μάλιστα, είχε αναρτήσει από το κελί του πανό που έγραφε «Τιμή και δόξα στον Αλέξη» μετά τη δολοφονία του 15χρονου Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου στις 6 Δεκεμβρίου 2008.

Πηγή:espressonews