Να «βουλιάξει» από τουρίστες η Κρήτη, αλλά να «βουλιάξει» με ποιότητα!

Δεν χρειάζεται να πας μακριά για να δεις ότι είναι μια ξεχωριστή χρονιά. Είτε στο Ηράκλειο είσαι, είτε στα Χανιά, στο Ρέθυμνο, το Λασίθι, στο νότο ή το βορρά , όπου και αν πας στην Κρήτη…μιλιούνια οι τουρίστες. Δεν μπορείς από πουθενά να περάσεις. Ξανά βάζεις μάσκα γιατί ο συνωστισμός χτυπάει κόκκινο. Πατείς με πατώ σε…και είναι ακόμη Ιούνιος, έστω και στο τέλος.

Γράφει ο Κώστας Α.Μπογδανίδης

Τόσο κόσμο, τόσους επισκέπτες στο νησί πολύ πριν την αιχμή της καλοκαιρινής τουριστικής περιόδου δεν θυμάμαι ούτε το…μακρινό 2019- αλήθεια με την πανδημία και τόσα που έχουν συμβεί εκείνη η περιβόητη χρονιά μοιάζει να απέχει πολύ, απωθήσαμε στη μνήμη μας την κανονικότητα…

Γιατί τόσος λαός σε μια περίοδο που δεν έχουμε ακόμη φτάσει στο πικ; Προφανώς όλα έχουν εξήγηση. Είναι από τη μια η ανάγκη του κόσμου να ταξιδέψει, βλέποντας πόσο εύθραυστη είναι η υγεία μας, επιλέγει να χαρεί τις διακοπές και την περιήγηση μετά από απανωτές απαγορεύσεις , καραντίνες και όλα όσα αντιμετώπισε η παγκόσμια κοινότητα εξαιτίας της πανδημίας. Για να παραφράσω τον Ντάλμπεργκ «όταν κανείς συνειδητοποιεί ότι η ζωή του δεν αξίζει, είτε την…κάνει,  είτε ταξιδεύει»!

Είναι και ο ευλογημένος τόπος, η Κρήτη, που σε ένα τέτοιο θα ήθελες να πας. Κάτι σε…παράδεισο μετά την κόλαση που ζήσαμε- ή μήπως ζούμε ακόμη; Όλα αυτά συνδυαστικά και προσθετικά έρχονται ως λόγοι να εξηγήσουν το φαινόμενο της υπερβολικής τουριστικής ζήτησης που βιώνουμε φέτος. Και γι αυτό έχουμε επίσης την…ανεξήγητη κατανάλωση σε μια περίοδο πληθωριστικών πιέσεων, ακρίβειας, ανατιμήσεων, βλέπουμε τον κόσμο να φουλάρει και τα ρεζερβουάρ ενώ η τιμή των υγρών καυσίμων έχει εκτιναχθεί στα ύψη ακόμη και σε σχέση με το…2019.

Όποια κι αν είναι η ερμηνεία, όποια επιλογή και να κάνουμε για τις αιτίες που βλέπουμε τόσους ξένους επισκέπτες είναι ξεκάθαρο ότι η Κρήτη- και όχι μόνο- «βουλιάζει» φέτος από κόσμο. Εκεί πάει το πράγμα και στο τέλος που θα κάνουμε ταμείο εάν δεν συμβεί κάτι απρόοπτο θα ξέρουμε πόσοι, πόσα και από που. (Κρατώ το «που» γιατί αργότερα θα μάθουμε και εάν υπάρξουν φέτος και…εσωτερικοί τουρίστες πράγμα το οποίο τώρα μοιάζει δύσκολο με όλα αυτά που συμβαίνουν, τις τιμές στα ύψη και την οικονομική κρίση που έχει ενσκήψει).

Αφήνοντας για το τέλος την αποτίμηση αυτή πρέπει να πω ότι άλλο με ανησυχεί. Ως που μπορεί να αντέξει η Κρήτη. Ξέρω θα μου πείτε έχει ακόμη να δώσει χώρο. Μόνο το 4% των ακτών τη έχουν καλυφθεί «ξενοδοχειακά», δεν έχει ακόμη τους δρόμους που πρέπει, δεν έχει ακόμη το αεροδρόμιο που θα ήθελε, γενικώς χάνει στις υποδομές που θα της επιτρέπουν να φιλοξενεί και δέκα εκατομμύρια κόσμο ίσως και παραπάνω. Αντέχει με τουρισμό και όλο τον χρόνο, λένε οι τεχνοκράτες. Κι όλα αυτά κάποτε θα γίνουν. Σήμερα, αύριο, μέχρι το τέλος της δεκαετίας μπορεί να έχουμε τέτοιες υποδομές που θα έχουν τη δυνατότητα να εξυπηρετήσουν  15 και 20 φορές το γηγενή πληθυσμό.

Επισκέψεις, διανυκτερεύσεις, λεφτά, ευημερία…και μπορεί να μιλάμε μέχρι το βράδυ για όλα αυτά. Αλλά δεν μπορώ να μην ρωτήσω: Αυτό τελικά θέλουμε; Να…βουλιάξουμε πραγματικά; Ήρεμα ρωτώ. Χωρίς ίχνος ιδεοληψίας. Χωρίς διάθεση αρνητισμού. Μπορούμε να το φτάσουμε μέχρι τα όριά του το νησί; Χωρίς κανένα σχέδιο, χωρίς κάτι που να μας δείχνει τις πραγματικές δυνατότητες σε βάθος 50ετίας το πιο μεγάλο λάθος θα είναι να το αφήσουμε έτσι…χύμα και μετά να τρέχουμε …απαγορεύοντας άλλες αφίξεις, όπως κάνουν σε ορισμένες περιοχές του κόσμου.  Ίσως ακόμη μπορούμε να πάρουμε ένα άλλο δρόμο. Να επιλέξουμε κάτι ποιοτικότερο, κάτι πιο θεματικό. Να πείσουμε ότι «ταξιδεύει κανείς για να αλλάξει, όχι μέρος, αλλά ιδέες.»…Είναι ευκαιρία να κρατήσεις αυτό τον κόσμο που θα σου φέρει περισσότερα σε ιδέες, αξίες, ευκαιρίες- και χρήματα γιατί όχι; Ή όπως έλεγε κι ένα σύνθημα: Εάν τώρα δεν αλλάξουμε θα βουλιάξουμε!

Δημοσιεύθηκε στο ΣΤΙΓΜΑ της Πατρίδος