Ίμια 2017 | Για τον Βλαχάκο, για τον Γιαλοψό, για τον Καραθανάση…

8 Ιανουαρίου 1996. Άγουρος έφηβος, 13 χρόνων, μπροστά από την οθόνη της τηλεόρασης να κάθομαι να βλέπω ειδήσεις.

Απολιτίκ και γεωπολιτικά ανυποψίαστος, όπως άλλωστε επιτάσσει η ηλικία.

Θυμάμαι την απορία που μου προκαλούν όλα όσα βλέπω, θυμάμαι και τον εύλογο φόβο που γεννιέται μέσα μου.

Κάποιοι Τούρκοι δημοσιογράφοι, λέει, ξεκίνησαν με μια βάρκα από τα μικρασιατικά παράλια απέναντι από τα Δωδεκάνησα, έφτασαν στις βραχονησίδες Ίμια και κατέβασαν από εκεί την γαλανόλευκη για να σηκώσουν την ημισέληνο. Ένας από αυτούς, ο μακρυμάλλης, δεν νομίζω ότι θα βγει ποτέ από τα μάτια μου. Όσα χρόνια κι αν περάσουν.

«Γιατί ρε πατέρα;». Η απάντηση που ποτέ δεν πήρα, ίσως να ήταν η καλύτερη που θα μπορούσε να μου δώσει. Τα βουρκωμένα του μάτια και ο κόμπος στο λαιμό που δεν άφηνε τις λέξεις του να ξεμυτίσουν, εξηγούσαν πολλά περισσότερα από οποιαδήποτε πρόχειρη εξήγηση ενδεχομένως να επιχειρούσε. Μια κακοδιατυπωμένη ανάλυση της κατάστασης για το status quo στο Αιγαίο, την υφαλοκρηπίδα, τα 12 ναυτικά μίλια, τη συνθήκη των Παρισίων, τον Σημίτη, την Τσιλέρ, έναν κάποιον Πάγκαλο, λίγο θα άγγιζαν τον πιτσιρικά που είχε “κοκκαλώσει” μπροστά από την τηλεόραση. Τα σφιγμένα χείλη του, όμως, είπαν πολλά χωρίς να χρειαστεί να ανοίξουν.

Και μερικές ημέρες αργότερα, στις 31, πρωί πρωί, ξανά μανά μπροστά από την τηλεόραση. Τα Ίμια, βλέπετε, δεν ήταν πια μερικές σκόρπιες κι άγνωστες βραχονησίδες. Είχαν γίνει εδώ και μερικές ημέρες κτήμα όλων μας.

Μάτια, αυτιά στραμμένα , λοιπόν, στις μικρές αυτές θαλασσοκουκίδες, τις κολλημένες στα πλευρά της μαμάς Ελλάδας. Μικρές Ελλάδες κι αυτές, μικρές «χαλάστρες» του αιγαιοπελαγίτικου μπλε, φούσκωσαν τις ημέρες εκείνες κι έγιναν μια υπόθεση μεγάλη. Που έγινε μεγαλύτερη το πρωί εκείνο, όταν ακούσαμε τα νέα για τον Παναγιώτη, τον Έκτορα, τον Χριστόδουλο…

Έπεσε, λέει, το ελικόπτερο στο οποίο επέβαιναν. Το ελικόπτερο που ξημερώματα της 31ης Ιανουαρίου σηκώθηκε από τη φρεγάτα «Ναβαρίνο» για να πάει να ελέγξει την –αρνητικά διαμορφωθείσα τις προηγούμενες ώρες- κατάσταση στις βραχονησίδες. Το ελικόπτερο που λίγες ημέρες μετά ανασύρθηκε από τα νερά που το κατάπιαν με λαιμαργία. Το ελικόπτερο για το οποίο μας λένε “οι μεγάλοι” πως έφταιξε το βέρτιγκο των πιλότων, όταν παντού ψιθυρίζεται πως φταίχτρες ήταν οι σφαίρες των τούρκων κομάντο.

21 χρόνια μετά. Και τρεις ανήσυχες σκιές, σκιές-φρουροί, καθρεφτίζονται νυχθημερόν στα άγια εκείνα νερά, που στέλνει ο Γραίγος και η Τραμουντάνα στις καλυμνιώτικες άκριες. Στα καταγάλανα νερά που κάποιοι τα ήθελαν και κάποιοι άλλοι τα άφησαν να γίνουν γκρίζα.

Σε πείσμα και των μεν και των δε, ο Παναγιώτης, ο  Έκτορας, ο Χριστόδουλος, δεν λένε να (και δεν θα) το κουνήσουν ρούπι.

 

Πηγή: provocateur