Προκλητικός ο Μπάμπης Αναγνωστόπουλος: «Η Καρολάιν με χτυπούσε με κλωτσιές και μπουνιές»

Περιγράφοντας μέρα – μέρα τη ζωή του με την Καρολάιν συνεχίζει την απολογία του ο Μπάμπης Αναγνωστόπουλος, επαναλαμβάνοντας συνεχώς το πόσο ονειρική σχέση είχαν.

Πρόεδρος: Περιγράφετε μια σχέση που δεν βλέπω κανένα πρόβλημα;

Μπάμπης: Και δεν υπήρχε δεν θα βρείτε κανένα να σας το πει. Είχαμε δεχτεί πολύ σκληρά χτυπήματα με την απώλεια του πρώτου παιδιού και κάναμε επανεκκίνηση.

Μου είναι παρά πολύ δύσκολο να πω κάτι άσχημο για εκείνη. Ένα χαρακτηριστικό της έντονο, είναι σε στιγμές με έντονα συναισθήματα που μπορεί να τα προκαλούσε ο,τιδήποτε, είχε την ίδια περίπου αντίδραση. Μπορεί να περνούσε ένα δίωρο που δεν είχε έλεγχο του εαυτού της. Όπως σας το λέει η ίδια.

Πρόεδρος: Τι οδηγούσε την σύζυγό σας σε αυτή τη συμπεριφορά;

Μπάμπης: Θα υπήρχε μια αφορμή, αλλά εγώ το έβλεπα υπό το πρίσμα όλων αυτών που είχε βιώσει.

Πρόεδρος: Μέχρι το σημείο που αρχίζουν οι τριβές δεν αντιμετωπίζατε κανένα πρόβλημα;

Μπάμπης: Και οι δυο ξέραμε ότι είμαστε εκεί ο ένας για τον άλλον. Ξέραμε ότι πέρναγε δυσκολίες, μπορεί κάποιος να έβλεπε ένα ζευγάρι να χτυπάει ο ένας τον άλλο και δεν έβλεπε δυο εβδομάδες αγάπης, αν έβλεπε κάποιος το δάσος… στη ζυγαριά μου τα ξεσπάσματα αυτά θεωρούσα ότι δεν ήταν ικανά να με κάνουν να αλλάξουν γνώμη. Ο λόγος που σας είπα με τόσες λεπτομέρειες ότι έχει συμβεί ήταν ότι η αφορμή από μόνη της δεν θα βγάλει λογική. Αν το συνδυάσετε με την ψυχική κατάσταση που βρισκόταν η σύζυγός μου.

Πρόεδρος: Από την πλευρά της υπήρχε κάποιο εκπεφρασμένο παράπονο;

Μπάμπης: Όχι, δεν υπήρχε γενικό παράπονο. Είναι ευφυής άνθρωπος. Αν κάτι την ενοχλεί θα το δείξει, θα ξινίσει, θα νευριάσει, θα το πει και αυτό είναι μέρος της γλύκας της. Εγώ έτσι την ερωτεύτηκα.

Πρόεδρος: Έβγαινε με την φίλη της την Παρασκευή γιατί έπρεπε να σας πάρει;

Μπάμπης: Για να πάω να την πάρω.

Πρόεδρος: Για να μην γυρίσει με ταξί;

Μπάμπης: Να πάρω και την φίλη της. Είχαμε φτιάξει το έθιμο η Παρασκευή να είναι η μέρα. Ήταν πιο εύκολο για μένα να μπει σε ένα ταξί στο Σύνταγμα και να έρθει, από το να ξυπνήσω το παιδί να πάμε να την πάρουμε.

Πρόεδρος: Νιώθω ότι δεν καταλαβαίνετε ποιο είναι το πρόβλημα. Έμοιαζε ένας άνθρωπος σε απόλυτη σύγχυση. Το καταλαβαίνατε εσείς αυτό;

Μπάμπης: Ναι. Σε στιγμές έντασης. Υπήρχε η φράση «θα πάω να φύγω». Αλλά σε στιγμές έντονες συναισθηματικής αστάθειας. Πάντα όμως δυο ώρες αργότερα καθόμασταν αγκαλιά και κάναμε όνειρα σε ποιο σχολείο θα πάει η Λύδια.

Πρόεδρος: Το «πνίγομαι» έχει κάποια λογική;

Μπάμπης: Είναι της στιγμής.

Πρόεδρος: Διαβάζοντας κάποιος το ημερολόγιο αυτό το συναίσθημα αποκομίζει. Το αντιληφθήκατε ποτέ;

Μπάμπης: Τα πηγαίναμε πολύ καλά στην πλειοψηφία του χρόνου. Το μόνο που με ενδιέφερε είναι το πώς θα είναι ευτυχισμένη. Αν είχαμε στιγμή έντασης το απόγευμα, δεν υπήρχε περίπτωση να μην κοιμηθούμε μαζί.

Πρόεδρος: Τη φράση «το Μπάμπη τον αγαπάω αλλά δεν μπορώ να είμαι μαζί του». Πώς το επεξεργάζεστε;

Μπάμπης: Τη δικαιολογώ. Είχε μια πίεση γιατί ήταν ένας άνθρωπος που του έπεσαν πάνω του παρά πολλά. Μπορεί σε στιγμές από την αγάπη μου να την πίεζα. Αυτή η καταχώριση στο ημερολόγιο που διαβάσατε, είμαι βέβαιος ότι την επόμενη ημέρα θα ήμασταν αγκαλιά.
Τα ξεσπάσματα της Κάρολαιν
Μπάμπης: Θέλαμε έναν άνθρωπο να μας εξηγήσει γιατί υπάρχουν αυτά τα βίαια ξεσπάσματα, η βία, οι βωμολοχίες…

Πρόεδρος: Δηλαδή τι σας έκανε;

Μπάμπης: Με χτυπούσε

Πρόεδρος: Άφηνε σημάδια;

Μπάμπης: Όχι, δεν ξέρω αν δεν έβαζα τα χέρια μου μπροστά.

Πρόεδρος: Γιατί σας επιτίθεται όμως;

Μπάμπης: Δεν ξέρω

Πρόεδρος: Συνήθως κάνουμε επίθεση όπου φοβόμαστε, όπου νιώθουμε απειλή.

Μπάμπης: Δεν θα το έλεγα απειλή. Υπήρχαν βίαιες εξάρσεις θυμού από την εφηβική ηλικία. Το έλεγε και η ίδια.

Πρόεδρος: Αυτή τη βία την είχατε δει από νωρίς; Δεν μου αναφέρατε κάτι;

Μπάμπης: Δεν το θεωρούσα προβληματικό.

Πρόεδρος: Ε πως δεν είναι προβληματικό να σας χτυπάει κάποιος;

Μπάμπης: Δεν υπήρχε περιστατικό βίας πριν από την περίοδο που συζητάμε. Μπορεί να νευρίαζε έντονα, να φώναζε και μετά να ζητούσε συγγνώμη.