Μητέρα έφαγε πρόστιμο επειδή της έδωσε λεφτά η κόρη της

Μια ιστορία απόλυτης φορολογικής τρέλας εκτυλίχθηκε στη Θεσσαλονίκη, σε… σκηνοθεσία της ΔΟΥ Ζ’ Θεσσαλονίκης, η οποία επέβαλε πρόστιμο σε μια μητέρα, επειδή η κόρη της, της έδωσε μέσω τραπεζικού λογαριασμού, ένα ποσό 4.300 ευρώ για να πληρώσει τις φορολογικές της υποχρεώσεις.

Η ταλαιπωρία μητέρας και κόρης, που κατοικούν στη Θεσσαλονίκη, ξεκίνησε τον Ιούνιο του 2019, όταν από τους ελέγχους των τραπεζικών καταθέσεων που έγιναν για το έτος 2013, από την ΥΕΔΔΕ, βρέθηκε και μια μεταφορά ποσού από τον τραπεζικό λογαριασμό φορολογούμενης, ύψους 4.340,51 ευρώ, προς τη μητέρα της και τους κοινοποιήθηκε οριστική πράξη διορθωτικού προσδιορισμού φόρου δωρεάς.

Σύμφωνα με την εφορία, για το ποσό θα έπρεπε να καταβληθεί φόρος δωρεάς και στο πλαίσιο αυτό τους καταλογίστηκε πρόστιμο και προσαυξήσεις ύψους 835,03 ευρώ! Δηλαδή, για να βοηθήσει ένα μέλος της οικογένειας το άλλο, θα πρέπει, υπό προϋποθέσεις, να πληρώσει φόρος δωρεάς. Συγκεκριμένα, με οριστική πράξη διορθωτικού προσδιορισμού φόρου δωρεάς, του Προϊσταμένου της Δ.Ο.Υ. Ζ’ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ, επιβλήθηκε το 2019 στην προσφεύγουσα, φόρος δωρεάς ποσού 434,05€ και πρόστιμο ανακρίβειας άρθρου 58 και τόκοι άρθρου 53 ν.4174/2013 ποσού 403,98€, ήτοι συνολικό ποσό 838,03€, λόγω μη υποβολής δήλωσης φόρου άτυπης δωρεάς χρημάτων, συνολικού ποσού 4.340,51€, που κατατέθηκαν στον ατομικό της τραπεζικό λογαριασμό από την θυγατέρα της, στις 20/03/2013.

Μητέρα και κόρη, όταν κλήθηκαν για εξηγήσεις από την εφορία, υποστήριξαν, ότι η κόρη έδωσε χρήματα στη μητέρα της, για να πληρώσει τους φόρους, όπως άλλωστε απέδειξαν, με τα παραστατικά των τραπεζών. Η ΔΟΥ Ζ’ της Θεσσαλονίκης δεν δέχτηκε τους ισχυρισμούς των δύο γυναικών και επικύρωσε το πρόστιμο.

Προσέφυγαν στη ΔΕΔ

Κατόπιν αυτού, προσέφυγαν στη Διεύθυνση Επίλυσης Διαφορών, για να βρουν το δίκιο τους και, ευτυχώς, το βρήκαν. Σύμφωνα με την υπ. αρ. 738/2020, απόφαση της ΔΕΔ, αιτία του ελέγχου αποτέλεσε το υπ’ αριθ. πρωτ. ΕΜΠ /25.10.2018 δελτίο πληροφοριών της Υ.Ε.Δ.Δ.Ε. ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ, που απεστάλη στη Δ.Ο.Υ. Ζ’ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ και αφορούσε σε έρευνα κινήσεων τραπεζικών λογαριασμών της προσφεύγουσας από την ανάλυση των οποίων προέκυπτε παροχή χρηματικού ποσού άνευ ανταλλάγματος από την θυγατέρα της, συνολικού ποσού 4.340,51 ευρώ.

Η προσφεύγουσα, με την υπό κρίση ενδικοφανή προσφυγή, ζητά να γίνει αυτή δεκτή και να ακυρωθεί ή άλλως να μεταρρυθμιστεί η προαναφερθείσα πράξη, προβάλλοντας τον ισχυρισμό ότι ο καταλογισμός φόρου άτυπης δωρεάς είναι εσφαλμένος και μη νόμιμος κατά την έννοια των διατάξεων του άρθρου 34 του ν.2961/2001 σε συνδυασμό με τις οικείες διατάξεις του Αστικού Κώδικα (496 επ.). Η εν λόγω πίστωση του τραπεζικού λογαριασμού δεν φέρει τα εννοιολογικά χαρακτηριστικά της άτυπης δωρεάς, δεν επήλθε επαύξηση της περιουσίας της αλλά το υπό κρίση χρηματικό ποσό χρησιμοποιήθηκε για την κάλυψη φορολογικών υποχρεώσεων της οικογένειας.

Στη συνέχεια αφού αναφέρει τη νομολογία περί δωρεών, η ΔΕΔ κρίνει:

«Επειδή, κατόπιν όλων των ανωτέρω κρίνουμε διά της παρούσης ότι δεν εγχώρησε άτυπη δωρεά χρημάτων εκ μέρους της θυγατέρας της, ποσού 4.340,51€, προς την προσφεύγουσα. Εφόσον, η ελεγκτική αρχή, η οποία φέρει το βάρος της απόδειξης, δεν απέδειξε ότι η μεταφορά του εν λόγω χρηματικού ποσού έγινε από χαριστική αιτία (animus donandi) αλλά στηρίχθηκε για τον καταλογισμό του ένδικου φόρου στην στιγμιαία και βραχυχρόνια επαύξηση της περιουσίας της προσφεύγουσας εξαιτίας της μεταφοράς χρηματικού ποσού 4.340,51€ στον τραπεζικό λογαριασμό της.

Ωστόσο, στην εν λόγω περίπτωση δεν συντρέχει «αληθής» απόκτηση περιουσιακών στοιχείων, καθώς όπως προκύπτει από τα στοιχεία που είτε προσκόμισε στον έλεγχο είτε συνυπέβαλε με την υπό εξέταση ενδικοφανή προσφυγή η προσφεύγουσα, η μεταφορά του εν λόγω χρηματικού ποσού έγινε για την εκπλήρωση οικογενειακών υποχρεώσεων (πληρωμή φόρων της θυγατέρας)». Κατά συνέπεια, ο ισχυρισμός της προσφεύγουσας περί εσφαλμένου και μη νόμιμου καταλογισμού φόρου άτυπης δωρεάς, έχει νομικό έρεισμα και γίνεται αποδεκτός. Πάντως οι δύο φορολογούμενες ταλαιπωρήθηκαν για περισσότερο από ενάμιση χρόνο, μέχρι να βρουν το δίκιο τους.

 

Πηγή: ethnos