Μια μητέρα με το παιδί της το οποίο αντιμετωπίζει κινητικό πρόβλημα και είναι καθηλωμένο σε αναπηρικό καροτσάκι. Μέσα σε συνθήκες καύσωνα, να περιμένουν επί 45 λεπτά. Δίπλα στις καυτές λαμαρίνες, στο χώρο του γκαράζ του πλοίου. Επειδή δεν υπήρχε ράμπα ΑμεΑ για να μετακινηθούν προς τα ενδότερα…
Το θέμα το ανέδειξε η ιστοσελίδα kavalapost.gr. Και είναι από αυτά που σε κάνουν να εξοργίζεσαι (ακόμη περισσότερο) με τη χώρα που ζούμε, με το πόσο πίσω είμαστε ως κοινωνία σε θέματα που θα έπρεπε να είχαμε λυμένα από καιρό.
Το περιστατικό αυτό συνέβη στο δρομολόγιο Κεραμωτή – Θάσος και αναρωτιέται κανείς πώς είναι δυνατόν να μην υπάρχει μέριμνα για κάτι τέτοιο στο εν λόγω ferry boat. Μια ράμπα ΑμεΑ είναι κάτι το στοιχειώδες για μέσα μαζικής μεταφοράς, θα έπρεπε έστω.
«Θα γίνουμε ποτέ χώρα επιτέλους ή να ξεκινήσουμε σιγά σιγά να ψάχνουμε για κάποια άλλη που σέβεται τους πολίτες της με όλες τους τις ιδιαιτερότητες;», αναρωτιέται ρητορικά η μάρτυρας του περιστατικού, όπως διαβάζουμε στην εν λόγω ιστοσελίδα.
Μια κοινωνία κρίνεται κυρίως από το πώς συμπεριφέρεται στους πιο αδύναμους. Από το αν τους σέβεται ή όχι. Περιστατικά όπως αυτό έρχονται να εντείνουν τη θλίψη για το πόσο λάθος τα έχουμε πάρει τα πράγματα στην Ελλάδα. Για το πώς ο παρτακισμός και η αδιαφορία κυριαρχούν σε πάμπολλες περιπτώσεις. Θα ήταν θλιβερό αν δεν ήταν πάνω από όλα εξοργιστικό.
