Ζούσε για να προσφέρει και έμελλε ακόμα και μέσα από τον θάνατό του να προσφέρει ζωή σε οκτώ συνανθρώπους μας, που περίμεναν τα πολύτιμα δώρα ζωής στην κλίνη κάποιου νοσοκομείου.
Η είδηση του θανάτου του Ανδρέα Κόκκινου σε ηλικία 33 ετών έκανε πολλά μάτια να δακρύσουν. Οι τίτλοι τέλους της τραγικής του ιστορίας έπεσαν προχθές στο νοσοκομείο «Αττικόν», όπου νοσηλεύονταν από την περασμένη Τρίτη μετά τον σοβαρό τραυματισμό του στο κεφάλι ως συνέπεια της πτώσης του από απορριμματοφόρο του Δήμου Σαλαμίνας όπου εργάζονταν.
Ο Ανδρέας Κόκκινος έφυγε πρόωρα και γεμάτος όνειρα χωρίς να προλάβει να κρατήσει στην αγκαλιά του το δεύτερο παιδί του, καθώς η σύζυγός του Κατερίνα Τσούλου είναι έξι μηνών έγκυος και να δει τη λατρεμένη του κορούλα, 3,5 ετών, να μεγαλώνει. Ήταν άνθρωπος της οικογένειας, διότι μεγάλωσε μέσα σε μία δεμένη και αγαπημένη οικογένεια.
Ήταν γιος της πρώην προέδρου της «Μέριμνας» Γεωργίας Κόκκινου και του Κωνσταντίνου. Το μόνο παρήγορο για την οικογένειά του αποτελεί το γεγονός, ότι δώρισε ζωή σε άλλους ανθρώπους. Μάλιστα η μητέρα του σε επικοινωνία που είχε η εφημερίδα «Πελοπόννησος» μαζί της το μόνο που ανέφερε είναι η δωρεά οργάνων να γίνει συνείδηση σε όλο τον κόσμο, υπογραμμίζοντας ότι είναι η μόνη ελπίδα για πολλούς συνανθρώπους μας. Γι’ αυτή την ελπίδα είχε φροντίσει ο ίδιος, καθώς ήταν εθελοντής αιμοδότης και παράλληλα είχε κάνει δήλωση δωρεάς οργάνων.
Ο Ανδρέας Κόκκινος ήταν ένα παιδί ιδιαίτερα αγαπητό στην τοπική κοινωνία. Μεγάλωσε δίπλα στον αδελφό του, άτομο με νοητική υστέρηση, και έτρεφε ιδιαίτερη αγάπη για τα παιδιά με αναπηρίες και δη της «Μέριμνας» μέσα στην οποία μεγάλωσε λόγω του αδελφού του. Μάλιστα αυτός ήταν και ο λόγος, που είχε αποφασίσει να εργαστεί στο συγκεκριμένο ίδρυμα, σπουδάζοντας νοσηλευτική. Μάλιστα σε προκήρυξη του ιδρύματος είχε επιλεγεί και είχε εργαστεί για τρία χρόνια με σύμβαση. Ωστόσο το γεγονός, ότι ήταν γιος της προέδρου του στέρησε την ανανέωση της σύμβασης και κατ’ επέκταση την εργασία που αγαπούσε. Οι δε τρόφιμοι της «Μέριμνα» στερήθηκαν έναν φίλο και αδελφό, διότι έτσι φέρονταν σε όλα τα παιδιά.
Παρότι βίωσε την αδικία συνέχισε να δίνει τη μάχη του κι έτσι προσλήφθηκε στον Δήμο Σαλαμίνας, όπου εργάζονταν με ήθος και συνέπεια. Ήταν ιδιαίτερα αγαπητός στους συναδέλφους του και σε όλο τον Δήμο Σαλαμίνας οι άνθρωποί του σε ανακοινώσεις, που εξέδωσαν υπογραμμίζουν τον εξαιρετικό του χαρακτήρα, την εργατικότητά του, την προθυμία του, τη ζωντάνια του και το κέφι του για ζωή.
Μέχρι την περασμένη Τρίτη, ημέρα του τραγικού δυστυχήματος σκορπούσε χαρά και ζωή σε όλους γύρω του. Την ώρα της εργασίας του υπό άγνωστες συνθήκες βρέθηκε στην άσφαλτο, πέφτοντας από το απορριμματοφόρο ενώ βρίσκονταν εν κινήσει.
«Ο θάνατος του Ανδρέα αφήνει ένα δυσαναπλήρωτο κενό και από σήμερα το δυναμικό του Δήμου μας είναι φτωχότερο. Θα είμαστε στο πλευρό της οικογένειάς του σε ό,τι χρειαστούν» αναφέρει σε ανακοίνωσή του ο Σύλλογος Εργαζομένων του Δήμου Σαλαμίνας. Ολα τα σωματεία της περιοχής εξέδωσαν ανακοινώσεις συμπαράστασης, ενώ παράλληλα θέτουν ερωτήματα για τις συνθήκες του συμβάντος. Μάλιστα, η δημοτική αντιπολίτευση ζητά να συζητηθεί το θέμα και να δοθούν εξηγήσεις στην επόμενη λογοδοσία του Δήμου.
Η κηδεία του δεν είχε μέχρι χθες αποφασιστεί. Πιθανόν να τελεστεί την Πέμπτη.
