Θλιβερή πρωτιά σε θνησιμότητα παιδιών στα τροχαία

Μετά από έρευνα γιατρών του ΠΑΓΝΗ και της Παγκρήτιας Παιδιατρικής Εταιρείας

Στην Ελλάδα θα συναντήσουμε μια αντιφατική συμπεριφορά των γονιών, από τη μία θα πάρουν στην αγκαλιά τους το παιδί στο μπροστινό κάθισμα του αυτοκινήτου, θα του αγοράσουν μηχανάκι στα 14, θα το βάλουν στο πίσω κάθισμα χωρίς το ειδικό καρεκλάκι θέτοντας το σε απόλυτο κίνδυνο και από την άλλη ξεσηκώνουν τον κόσμο γιατί πήρε στους βαθμούς 9 και όχι 10, γιατί δε σήκωσε τη σημαία, ενώ το άλλο παιδί τη σήκωσε και σπαταλούν μαλώνοντας ατέλειωτες ώρες με άλλους γονείς για ανούσια θέματα που (δεν) αφορούν τα παιδιά.

Οι γονείς πιστεύουν πως τα παιδιά τους είναι άτρωτα, βρίσκονται στο απυρόβλητο μεταδίδοντας τους αυτήν την πεποίθηση χωρίς να θέτουν όρια, χωρίς να τα προϊδεάζουν για την επικινδυνότητα οδηγικών συμπεριφορών.

Πριν περίπου ένα χρόνο έγινε ένα σπουδαίο webinar από την Παγκρήτια Παιδιατρική Εταιρία με θέμα την “οδική ασφάλεια και παιδιά”, γιατροί του ΠΑΓΝΗ και του Νοσοκομείου Ρεθύμνου εξέθεσαν πολλά στοιχεία αναφορικά με το θέμα, όμως λίγοι το παρακολούθησαν και μόλις 1.100 προβολές είχε μέσα σε ένα χρόνο.

Δεν ενδιαφέρει ένα τέτοιο ζήτημα τους γονείς; Μάλιστα σε ένα νησί με τόσα δυστυχήματα κάθε χρόνο, με το χειρότερο οδικό δίκτυο στην Ελλάδα, με τον τουρισμό το καλοκαίρι να κάνει την οδήγηση ακόμα πιο επικινδυνη από την άποψη περισσότερων οχημάτων στους δρόμους και οδηγών που δεν έχουν συνηθίσει να οδηγούν σαν τους Κρητικούς, εκτός αν είναι από το Κάιρο ή την Ινδία.

Με βάση λοιπόν τις στατιστικές η Ελλάδα έχει τα πρωτεία σε σύγκριση με χώρες της Ε.Ε. στη θνησιμότητα παιδιών από τροχαία κάθε χρόνο, σε θανάτους δε με μηχανάκια η Ελλάδα καταλαμβάνει την πρώτη θέση, την ώρα που το 2019 στη Νορβηγία δεν υπηρχε ούτε ένας θάνατος παιδιού από τροχαίο.

Σύμφωνα με το webinar της Παγκρήτιας Παιδιατρικής Εταιρίας μεταξύ των ετών 2010 έως και 2018 υπήρχε μια σημαντική βελτίωση αναφορικά με τα τροχαία ατυχήματα, όμως η θνησιμότητα των παιδιών παρέμεινε η ίδια.

Αυτό έχει να κάνει με τη φυσιολογία του παιδιού, το κεφάλι του είναι μεγαλύτερο σε σχέση με το υπόλοιπο σώμα πράγμα που δικαιολογεί κρανιοεγκεφαλικές κακώσεις. Επιπλέον, τα παιδιά έχουν μικρότερη μάζα σώματος με λιγότερο λίπος, συνδετικό ιστό και στενή γειτονία πολλαπλών οργάνων, με απλά λόγια αυτό σημαίνει τραυματισμός πολλαπλών οργάνων.

Να σημειωθεί επιπροσθέτως πως ένας τέτοιος τραυματισμός έχει μακροπρόθεσμες επιπλοκές στα παιδιά και έχει αντίκτυπο στην κανονική διεργασία σωματικής και ψυχικής του ανάπτυξης. Ένας ενήλικας όταν τραυματίζεται πρέπει μόνο να αναρρώσει, ένα παιδί όμως πρέπει να αναρρώσει την ίδια ώρα που αναπτύσσεται σωματικά.

Γι αυτό στο 60%  των παιδιών που υπέστησαν σοβαρό τραυματισμό παρατηρούνται αλλαγές στην προσωπικότητά τους, ακόμη και ένα χρόνο μετά το εξιτήριό τους. Οι αλλαγές προέρχονται από προβλήματα κοινωνικότητας, συμπεριφοράς και μάθησης.

Για να δούμε όμως τα ποσοστά στατιστικών ανά κατηγορία περιστατικών: στο 37% τα παιδιά είναι οδηγοί μηχανής, ποδηλάτου, πατινιού, υπενθυμίζεται πως η Ελλάδα κατέχει τη θλιβερή πρωτιά θανάτων παιδιών (εφήβων) οδηγών σε μηχανάκια, στο 30% τα παιδιά παρασύρονται από όχημα και στο 33% τα παιδιά είναι επιβάτες οχήματος.

Πρέπει να γίνει γνωστό πως σύμφωνα με το άρθρο 33 του ΚΟΚ παιδιά έως 5 ετών απαγορεύεται να ανεβαίνουν σε μηχανή ή μοτοποδήλατο, αλλά όλοι όσοι κυκλοφορούμε στον δρόμο έχουμε παρατηρήσει ότι κάτι τέτοιο στην πραξη δεν εφαρμόζεται.

Και αν κάποιος από εμάς ζητήσει τον λόγο από γονέα ή παππού θα πάρει την πληρωμένη απάντηση “ξέρεις ποσα χρόνια οδηγώ εγώ;” και θα πει έναν αριθμό χρόνων και αυτό νομίζει πως ασφαλίζει το παιδί.

Το όριο ταχύτητας ενός οχήματος μέσα σε μια πόλη είναι 30 km, μάλιστα στην οδό Ούλωφ Πάλμε στο Ηράκλειο έχει γίνει νέα διαγάμμιση και έχει αναγραφεί το όριο στο οδόστρωμα. Αν όμως καθίσει κάποιος παρατηρητής μισή ώρα στο πεζοδρόμιο της συγκεκριμένης οδού, θα παρατηρήσει πλήθος προσπεράσεων οχημάτων που πηγαίνουν με τη νόμιμη ταχύτητα, εφ’ όσον δεν υπάρχει εκτός από παιδεία και αστυνόμευση.

Τέλος, να θίξω το ζήτημα της εκπαίδευσης του παιδιού από τους γονείς – οδηγούς. Λόγω αθλητικών ή γνωστικών δραστηριοτήτων οι γονείς πολλές φορές συνοδεύουν το παιδί στον προορισμό του, το παιδί μιμείται τη συμπεριφορά του γονιού. Αν ένας γονιός θεωρήσει σωστό να το βάλει μπροστά στην αγκαλιά του άλλου γονιού, πράγμα καθαρά εγκληματικό, το παιδί θα θεωρήσει πως αυτή η ενέργεια είναι η πρέπουσα.

Όσα και να ακούσει στο σχολείο από δασκάλους, από ειδικούς δε θα τα καταλάβει, αλλά θα μπερδευτεί. Αν ο γονιός δε βγάζει φλας, δε σταματάει στα στοπ, βάζει αλάρμ κλείνοντας ένα δρόμο για να πάρει έναν καφέ, καταλάβει μία θέση στάθμευσης αναπήρων το παιδί εκπαιδεύεται στο να γίνει και αυτός ένας οδηγός χωρίς ενσυναίσθηση, χωρίς νομιμότητα, χωρίς κοινωνική αλληλεγγύη.

Τα παιδιά είναι το μέλλον, η ελπίδα, αλλά πρέπει να έχουν την ευκαιρία να αλλάξουν τα κακώς κείμενα αυτής της κοινωνίας, για αυτό πριν γυρίσουμε το κλειδί στη μηχανή του οχήματος,  πριν πούμε το ναι στο να αγοράσουμε μηχανάκι σε ένα 13χρονο καλό είναι να θυμηθούμε όλα τα παραπάνω. Αν δεν προστατεύσουμε εμείς τα παιδιά μας, μην περιμένουμε να το κάνει κάποιος άλλος.

Πηγή: cretapost