Με αυτό το ερώτημα ως απαρχή, το περιοδικό Time ζήτησε από ιστορικούς να καταγράψουν τα γεγονότα της περασμένης χρονιάς, που θα μείνουν ανεξίτηλα στην ιστορία.
Η κήρυξη της πανδημίας
“Το σημείο καμπής της πανδημίας, υπήρξαν οι πρώτες μέρες, όταν δεν γνωρίζαμε περί τίνος πρόκειται και πώς θα εξελιχθεί”, αναφέρει η Νukhet Varlik, καθηγήτρια ιστορίας στο πανεπιστήμιο της Νότιας Καρολίνας. Με 20 χρόνια ακαδημαϊκής εμπειρίας στο ζήτημα των πανδημιών η ίδια γνώριζε τι να περιμένει. “Από την πρώτη μέρα, όταν κυκλοφόρησε η είδηση για σωρεία κρουσμάτων πνευμονίας στην Γουχάν ήμουν προετοιμασμένη για μία επερχόμενη πανδημία. Αυτό πριν έναν χρόνο. Παρακολουθούσα με θρησκευτική ευλάβεια τον πίνακα του Johns Hopkins με την εξέλιξη των κρουσμάτων και των θανάτων παγκοσμίως. Στα τέλη Ιανουαρίου γνώριζα ότι είμαστε αντιμέτωποι με μία παγκόσμια πανδημία, ιστορικών διαστάσεων. Την περίοδο εκείνη δίδασκα ιστορία των πανδημιών και με τους φοιτητές μου είχαμε κηρύξει την Covid-19 πανδημία, αρκετό καιρό πριν τον ΠΟΥ(11 Μαρτίου), καθώς όλα έδειχναν σε αυτή την κατεύθυνση”.
“Παρά την προσοχή που έδειχνα, σχεδόν εμονικά, μολύνθηκα με τον ιό σε ένα ταξίδι μου στις αρχές Μαρτίου, όταν το σύνολο των καταγεγραμμένων κρουσμάτων στις ΗΠΑ, δεν ξεπερνούσαν τα 250. Ως οδηγό χρησιμοποίησα τις ιστορικές μου γνώσεις για την αντιμετώπιση παλαιότερων πανδημικών ασθενειών, πολύ πιο θανατηφόρων σε αρκετές περιπτώσεις”.
“Έκτοτε, διαβάζω, γράφω και διδάσκω για αυτή την πανδημία, υπογραμμίζοντας την σημασία της ιστορικής γνώσης στην διαχείριση των σύγχρονων πανδημιών”.
Η πρώτη σύμπραξη Δημοσίου-Ιδιωτικού τομέα για ταξίδι στο διάστημα
Οι αστροναύτες Ρόμπερτ Μπένκεν και Ντάγκλας Χάρλεϊ εκτοξεύτηκαν από το ακρωτήριο Κένεντι στην Φλόριντα, με το Crew Dragon στις 30 Μαΐου. Το Crew Dragon μπήκε σε τροχιά γύρω από την Γη σε 12 λεπτά και λιγότερες από 19 ώρες αργότερα, είχε προσδεθεί στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό. Την εκτόξευση παρακολούθησαν περισσότεροι από 10 εκατομμύρια άνθρωποι σε όλο τον πλανήτη, αναφέρει στο Time, ο Άλεν Γκουέλζο, Διευθυντής του James Madison Program Initiative on Politics and Statesmanship στο πανεπιστήμιο του Πρίνστον. “Αν και οι δύο αστροναύτες ήταν βετεράνοι της NASA, η πτήση αυτή ήταν η πρώτη που αποτέλεσε σύμπραξη Δημοσίου και Ιδιωτικού τομέα. Το Crew Dragon δημιουργήθηκε από την εταιρεία SpaceX του Ίλον Μάσκ, ενώ υπήρξε και η πρώτη στελεχωμένη εκτόξευση των ΗΠΑ από το 2011. Η εκτόξευση αυτή θεωρείται προάγγελος μίας νέας εποχής ιδιωτικών επενδύσεων και ανάπτυξης στις διαστημικές πτήσεις, τόσο εμπορικές όσο και επιβατικές”.
Οι δολοφονίες της Μπριόνα Τέιλορ και του Τζορτζ Φλόιντ
“Για τους ιστορικούς το 2020 θα αποτελέσει ένα έτος-ορόσημο για αρκετούς λόγους: η πανδημία, οι εκλογές στις ΗΠΑ και οι διαδηλώσεις κατά των φυλετικών ανισοτήτων”, αναφέρει η Ντέινα Ραμέ Μπέρι, επικεφαλής του τμήματος Ιστορίας στο πανεπιστήμιο του Τέξας.
“Μετά τους θανάτους της Μπριόνα Τέιλορ, του Αχμέντ Άρμπερι, του Τζορτz Φλόιντ και (πάρα) πολλών ακόμα, οι Αμερικανοί βγήκαν στους δρόμους απαιτώντας να μπει ένα τέλος στην αστυνομική βία κατά Αφροαμερικανών. Σε μικρές και μεγάλες πόλεις των ΗΠΑ ηχούσε το σύνθημα Black Lives Matter”. Σημείο-κλειδί, η δολοφονία του Τζορτζ Φλόιντ στην Μινεάπολη με τον αστυνομικό Ντέρεκ Σόβιν να τον πνίγει πιέζοντας τον λαιμό με το γόνατό του επί 8 λεπτά και 46 δεύτερόλεπτα.
Όπως με τις μάνικες νερού και τα σκυλιά της αστυνομίας στο κίνημα για τα πολιτικά δικαιώματα της δεκαετίας του 60, ο θάνατος του Φλόιντ έδωσε νέα στοιχεία για την ακραία αστυνομική βία. Το 2020 έσπασε κάθε ρεκόρ διαμαρτυριών κατά της αστυνομικής βίας. Η πανδημία δεν εμπόδισε τους ανθρώπους από την διαμαρτυρία, τις πορείας και το αίτημα για δικαιοσύνη και μεταρρύθμιση. Τα γεγονότα της χρονιάς αυτής αποτέλεσαν το μεγαλύτερο κύμα διαδηλώσεων που έχουν γνωρίσει οι ΗΠΑ, καθώς οι ειδικοί εκτιμούν ότι μέχρι τα μέσα καλοκαιριού, 15-26 εκατομμύρια άνθρωποι είχαν διαδηλώσει για τα αιτήματά τους.
Η Κάμαλα Χάρις, αντιπρόεδρος των ΗΠΑ
“Έναν αιώνα μετά την 19η τροποποίηση του αμερικανικού Συντάγματος που απαγόρευε τις πολιτικές διακρίσεις με βάση το φύλο, η Καμάλα Χάρις κατάφερε να σπάσει την “γυάλινη οροφή”. Η πρώτη γυναίκα αφρικανικής και νοτιοασιατική καταγωγής που εκλέγεται στην θέση της αντιπροέδρου των ΗΠΑ, το επίτευγμα της Χάρις καταγράφεται μαζί με εκείνα άλλων πρωτοπόρων γυναικών στην Αμερική”, αναφέρει η Τζούντι Τζου-Τσουν Γου, Διευθύντρια του κέντρου Ανθρωπιστικών σπουδών και καθηγήτρια αμερικανο-ασιατικών σπουδών στο πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια.
“Δίπλα στην Σίρλεϊ Σίσολμ, την πρώτη αφροαμερικανή στο αμερικάνικο κονγκρέσο θα πρέπει να αναγνωρίσουμε και την Πάτσι Τακεμότο Μινκ, που ήταν η πρώτη γυναίκα ιαπωνικής καταγωγής στο κοινοβούλιο της Χαβάης. Και οι δύο, διεκδίκησαν την προεδρία των ΗΠΑ το 1972, κατάγονταν από νησιά, μακριά από την αμερικανική ενδοχώρα”.
Όπως υπογραμμίζει η Τσουν Γου, “η Μινκ μεγάλωσε σε μία αγροτική κοινωνία με φυτείες, στη μέση του Ειρηνικού, διαμορφώνοντας έτσι την δέσμευσή της για τα εργατικά δικαιώματα, τα δικαιώματα των γυναικών, την ισότητα και την προστασία του περιβάλλοντος, κυρίως σε ό,τι αφορούσε την χρήση των νησιών ως χώρο δοκιμής πυρηνικών όπλων. Όπως οι γονείς της Μινκ, έτσι και της Χάρις, προέρχονταν από αποικίες(Τζαμάικα και Ινδία). Θα πρέπει να αναγνωρίσουμε ότι η προσωπική και πολιτική καταγωγή της Χάρις προέρχεται από αντι-ιμπεριαλιστικούς κύκλους, ακτιβιστές και μετανάστες. Μαζί με την Μινκ και την Τσίσολμ, η Χάρις είναι πρώτη. Και όπως υποσχέθηκε, δεν θα είναι η τελευταία”.
Ο Τραμπ αρνείται να δεχτεί το αποτέλεσμα των εκλογών
“Για πρώτη φορά, η πλειονότητα των εκλεγμένων αξιωματούχων ενός κόμματος αρνείται να δεχτεί το αποτέλεσμα των εκλογών, με διάφορους από αυτούς μάλιστα, να καλούν ανοιχτά τους πολίτες να το αγνοήσουν”, ξεκινά ο καθηγητής Ιστορίας στο πανεπιστήμιο του Τσάρλεστον, Ανταμ Χ. Ντόμπι.
“Ακόμη και το 1860, οι αποσχιστικές δυνάμεις αναγνώρισαν την νίκη του Λίνκολν, ενώ συνέχισαν να επιδιώκουν τον χωρισμό της χώρας στα δύο. Από τότε, συνεχίζει ο Ντόμπι, που ο Τζον Άνταμς έχοντας ηττηθεί στις εκλογές, αποδέχτηκε την ήττα του, το 1800, κανέας Αμερικανός Πρόεδρος δεν έχει αρνηθεί την ήττα του. Ενώ φαίνεται πως η προσπάθεια του Τραμπ να υποσκάψει την δημοκρατία, η έλλειψη συνεπειών για αυτό αποτελεί μία συνέχιση της εγκατάλειψης των αρχών και των “δημοκρατικών νορμών” από το Ρεπουμπλικανικό Κόμμα. Ο γερουσιαστής Μιτς Μακκόνελ επιχείρησε να τις υποβαθμίσει κατά την προεδρία Ομπάμα και ενώ υπήρχε ένα προμήνυμα στις εκλογές του 2000, το 2020, το “πίσω” κείμενο, ήρθε μπροστά. Μία ριζοσπαστική επιτάχυνση της αντιδημοκρατικής αντίληψης σημαίνει πως η εξουσία αποτελεί αυτοσκοπό για τους Ρεπουμπλικάνους. Με αβάσιμους ισχυρισμούς περί απάτης, το δημοκρατικό σύστημα συνεχίζει να διαβρώνεται και μετά την ολοκλήρωση των εκλογών. Οι συντηρητικοί έχουν εγκαταλείψει την στρατηγική προσέλκυσης ψηφοφόρων και έχουν περάσει στην υποβάθμιση της δημοκρατίας συνολικά ως σύστημα”, συνεχίζει ο Ντόμπι και προσθέτει: “Φοβάμαι τι θα συμβεί όσο το κόμμα συνεχίζει να εγκαταλείπει τον ακρογωνιαίο λίθο της δημοκρατίας με νέους και όλο πιο επικίνδυνους τρόπους. Ενώ το σύστημά μας εμφανίζεται πιο δυνατό από ό,τι κάποιοι φοβούνταν, παραμένει συνάμα πιο αδύναμο από ό,τι ισχυρίζονται κάποιοι άλλοι”.
“Μία βασική ερώτηση για το 2021 είναι εάν ο Τραμπ και όσοι τον υποστήριξαν θα λογοδοτήσουν για την διαφθορά αυτή. Αν όχι, φοβάμαι για το μέλλον της δημοκρατίας. Την επόμενη φορά, μπορεί οι κλεπτοκράτες να αισθανθούν ενδυναμωμένοι αρκετά, ώστε να αναλάβουν την εξουσία και να παραμείνουν σε αυτή και ίσως τα καταφέρουν”.
Πηγή: news247
