Το καερέτι της παλιάς Κρήτης

Δεν έχουν περάσει σαράντα χρόνια, που η πίστη, η εμπιστοσύνη, και η αλληλεγγύη κόσμου της υπαίθρου, είχε μια εντελώς διαφορετική φιλοσοφία, από το σήμερα!

Ο κόσμος και ο κάθε ένας χωριστά, ήταν κοντά στα προβλήματα του συγγενή του και του γείτονά του! Ζούσαν μαζί, και μαζί μοιράζονταν τις χαρές και τις λύπες.

Όταν ο γείτονας η συγγενής, είχε μια αρρώστια, και δεν μπορούσε να κάνει τις απαραίτητες δουλειές, για να έχει τα «προς το ζείν», όλοι έτρεχαν για βοήθεια!

Έτσι γινόταν και στο λιομάζωμα.

Μόλις ο γείτονας η συγγενής, ακόμα και αν ήταν απλά ένας φτωχός, που δεν είχε από πουθενά βοήθεια, το μεγαλείο της κρητικής ψυχής θριάμβευε!

Όλοι έπαιρναν ανά χείρας από ένα καλάθι, και έσπευδαν στο χωράφι του ανθρώπου που θα έχανε το βιός του, και του έκαναν μια βοήθεια χωρίς πληρωμή, έτσι για να εξυπηρετήσουν τον συγχωριανό τους!

Ανταμοιβή ήταν η ηθική ικανοποίηση, που τα χρόνια εκείνα ήταν ένα σπουδαίο μεγαλείο για τον κάθε ένα, να επενδύει στην ψυχή του.

Αυτό ήταν το λεγόμενο κ α ε ρ έ τ ι!

Στη φωτογραφία που είναι από το χωριό Φανερωμένη, βλέπουμε τον κόσμο με τα καλάθια, αυτό ακριβώς είχε συμβεί!

Κάποιος αρρώστησε, και πήγε τόσος κόσμος με κέφι και χαρά, να μαζέψουν τις ελιές του που είχαν πέσει κάτω, για να μην στερηθεί αυτός και η οικογένεια του το λάδι της χρονιάς!

Αυτό το ιερό καερέτι, μπορούσε να γίνεται σε όλες τις δουλειές, είτε στο θέρος, είτε στο αλώνισμα, είτε στα σταφύλια, είτε οπουδήποτε!

Και ποιος δεν νοσταλγεί εκείνα χαρούμενα πρόσωπα, που έτρεχαν με χαρά και θέληση, να δώσουν απλόχερα τη βοήθειά τους στον κακότυχο, στον πολυπαιδεμένο.

Πανάρχαια συνήθεια στα μέρη της Κρητικής υπαίθρου, και σημάδι πως η Κρήτη είχε τον δικό της πολιτισμό!

Κείμενο – Φωτογραφία: Γεώργιος Χουστουλάκης (Ερευνητής λαογραφικών θεμάτων)

Πηγή: cretanmagazine