200.000 τόνους σταφίδας με… κλήματα από την Κρήτη έβγαλαν οι Κινέζοι

Σταφυλοχρονιά και – γιατί όχι; – σταφιδοχρονιά περιμένουν οι σταφιδεξαγωγείς του νομού Ηρακλείου…

Για ποιους μιλάμε πια; Για τους εξής… δύο, δηλαδή, τους Τοσκούδη και Περδικογιάννη, που έχουν πλέον μείνει μόνοι τους, χωρίς να έχουν τα τελευταία χρόνια ούτε τη σταφίδα που χρειάζονται για να καλύψουν τους πελάτες τους, αποκλειστικά και μόνο πλέον στην εσωτερική αγορά. Και έτσι αναγκάζονται μάλιστα να φέρνουν σταφίδα και από την Κόρινθο για να μπορέσουν να μείνουν οι επιχειρήσεις τους ανοιχτές.

Η ΚΣΟΣ επίσης έχει τα δικά της προβλήματα και μοναδική ελπίδα είναι, για να μην αφανιστεί εντελώς το προϊόν, να προχωρήσουν οι αμπελουργοί σε μαζική σταφιδοποίηση, την ώρα μάλιστα που ακόμα και οι Κινέζοι έχουν αναπτυχθεί δυναμικά, με κλήματα που είχαν αγοράσει από… την Κρήτη στη δεκαετία του ’70, γεμίζοντας ένα καράβι, από τα κλαδέματα των αμπελιών!

«Καλή ποιότητα, όσο γίνεται μεγαλύτερη ποσότητα και θα πληρωθείτε σε καλές τιμές», είναι το μήνυμα του Γιάννη Περδικογιάννη προς τους αμπελουργούς της Κρήτης για τη νέα χρονιά.

Σήμερα, όμως, είναι αξιοσημείωτο ότι μόνο οι Κινέζοι βγάζουν πάνω από 200.000 τόνους σταφίδας, με τα αμπέλια τους να έχουν ξεκινήσει από τη δεκαετία του ’70, με κλήματα από την Κρήτη!

Η περυσινή χρονιά ήταν πολύ κακή. Όπως λέει στην εφημερίδα “Νέα Κρήτη” ο σταφιδεξαγωγέας Γιάννης Περδικογιάννης, πέρυσι το καλοκαίρι ο κόσμος με τις βροχές φοβήθηκε και δεν άπλωσε και πήγαν μεγάλες ποσότητες στα οινοποιεία, ενώ οι καλές σταφίδες πληρώθηκαν από 1,50 ευρώ έως 1,65 ευρώ το κιλό και κάποιες ποσότητες πληρώθηκαν και 1,70 ευρώ το κιλό. «Εδώ στον νομό Ηρακλείου δε βγήκαν πέρυσι ούτε 1.000 τόνοι σταφίδας και ήρθαν αναγκαστικά και κάποιες ποσότητες από την Κόρινθο. Μιλάμε για περίπου 200 τόνους. Και έφυγαν γύρω στους 120 τόνους για την Κόρινθο, από μια Ομάδα Παραγωγών του Προφήτη Ηλία»…
«Χρειαζόμαστε σταφίδα στην αγορά»

Όπως εξηγεί παρακάτω ο Γιάννης Περδικογιάννης, «έβγαλε-δεν έβγαλε η Ελλάδα 2.000 τόνους. Την ίδια ώρα όμως, χρειάζεται από 4 έως 5 χιλιάδες τόνους σταφίδας. Έτσι η διαφορά αυτή για να καλυφτεί χρειάστηκαν εισαγωγές από Περσία, από Τουρκία και από αλλού. Σε ό,τι αφορά την Κρήτη, υπάρχουν και παραγωγοί που επεξεργάζονται μόνοι τους τις σταφίδες και ζαχαροπλαστεία, φούρνοι, κ.λπ., παίρνουν και από αυτούς. Ξέρετε, περισσότερο συνοικιακοί φούρνοι που κάνουν σταφιδόψωμα, κέικ και τέτοια πράγματα. Εγώ πιστεύω ότι στην Κρήτη δεν έρχονται σταφίδες από Τουρκία ή από άλλες χώρες», λέει ο γνωστός εξαγωγέας.

Σε ό,τι αφορά τις τιμές παραγωγού και καταναλωτή, ο εξαγωγέας εξηγεί ότι δε συμφέρει πλέον τους Έλληνες εξαγωγείς να εξάγουν τη σταφίδα, ενώ αντιθέτως το συμφέρον τους βρίσκεται στην εγχώρια κατανάλωση. «Όταν αγοράσεις τη σταφίδα 1,60, πρέπει να την πουλήσεις στα 2,50 ευρώ το κιλό, για να καλύψεις το κόστος της επεξεργασίας, των κιβωτίων κ.λπ. Τέτοιες τιμές δεν μπορούσαν να υπάρξουν στις εξαγωγές. Οι τρίτες χώρες είναι ανταγωνιστικές γιατί πουλούν πολύ χαμηλά. Μόνο τους τελευταίους μήνες ανέβηκαν οι τουρκικές τιμές. Πιο μπροστά, όσο αγοράζαμε εμείς από τον παραγωγό, πουλούσαν αυτοί στο κιβώτιο παραδοτέα στον Πειραιά. Οπότε δεν μπορούσες να σκεφτείς για εξωτερικό. Και τώρα ακόμα δεν εξάγουμε»…
Υπερπαραγωγές… τρελές

Και δεν είναι μόνο η Τουρκία που υπερ-παράγει σουλτανίνα. «Τώρα βγάζει κάποια σταφίδα και η Ινδία. Βγάζει η Κίνα. Βγάζει το Αφγανιστάν. Η Περσία»… Μάλιστα, η Τουρκία είχε φέτος… μείωση με 240.000 τόνους σε σχέση με τους 280.000 τόνους που περίμενε ότι θα έβγαζε, λόγω βροχοπτώσεων και αφορίας»…

Το Ιράν έβγαλε κάτω από 100.000 τόνους. Αλλά η Κίνα έχει πιάσει τους 200.000 τόνους. «Η Κίνα… η οποία πήρε τα κλήματα από ’δω. Ο μεγαλεξαγωγέας Κώστας Πινακουλάκης πλήρωνε μια δεκάρα τότε το κάθε κλήμα στους παραγωγούς. Οι αμπελουργοί κουβαλούσαν τα κλήματα σε αυτόν. Εκείνος τα χώριζε, τα χτυπούσε λίγο, τα έβαζε σε ένα νάιλον με χώμα και λίγο νερό, τα έδενε σφιχτά, τα συσκεύαζε σε κούτες και τα πουλούσε. Φόρτωσαν τότε ένα ολόκληρο καράβι»…

Όπως λέει ο Γιάννης Περδικογιάννης, «οι Κινέζοι από τότε ξεκίνησαν με 20.000 τόνους και κάθε χρόνο διπλασίαζαν την παραγωγή τους. Πέρυσι έφτασαν τους 140.000 τόνους. Φέτος έπιασαν τους 200.000 τόνους»…
Οι φετινές προσδοκίες

«Πέρυσι όσοι έβγαζαν σταφύλια επιτραπέζια έπαθαν τεράστιες ζημιές. Μόνο από τον Προφήτη Ηλία πρέπει να πήγαν στη στοίβα πάνω από 1.000 τόνοι σταφυλιών. Φοβήθηκαν να σταφιδοποιήσουν. Και πουλούσαν τα σταφύλια τους με 20 και 25 λεπτά το κιλό. Αν έκαναν σταφίδα, με τέσσερα κιλά σταφύλια, αντί να παίρνουν ένα ευρώ, θα πληρώνονταν 1,50 ευρώ και βάλε. Αλλά φοβήθηκε ο κόσμος. Και επειδή την πάτησαν πέρυσι, ακούγεται ότι σκέφτονται να κάνουν σταφίδα φέτος. Τώρα τι θα γίνει τελικά, θα το δούμε», λέει ο Γιάννης Περδικογιάννης. Και θεωρεί φυσιολογική και δικαιολογημένη την ανησυχία του κόσμου. «Ξέρεις τι είναι να έχεις τη σταφίδα κάτω και να βρέξει; Κρεμαστοί οψιγιάδες πια δεν υπάρχουν. Είναι λίγοι οι οργανωμένοι – αν εξαιρέσουμε τον Προφήτη Ηλία όπου εκεί οι παραγωγοί είναι οργανωμένοι. Από την περιοχή αυτή βγαίνει το 70% της παραγωγής της Κρήτης σήμερα»…

Και λέει χαρακτηριστικά πως «φανταστείτε ότι οι Βούτες, που στις καλές εποχές έβγαζαν 2.500 τόνους, φέτος έβγαλαν μόλις… 20 τόνους. Σας θυμίζω ότι το 1980 βγάλαμε 100.000 τόνους. Μετά σιγά-σιγά έπεφτε η παραγωγή. Μετά ήρθαν οι αναμπελώσεις λόγω φυλλοξήρας. Και γίνονταν και οι εγκαταλείψεις και φτάσαμε ως εδώ»…