Μπράβο παππούλη! 90χρονος Κρητικός προσφέρει μαθήματα ζωής στο Πανεπιστήμιο!

Ένας 90χρονος Κρητικός, μοιράζει μαθήματα περηφάνιας, ανεξαρτησίας και δίψας για μάθηση στο πανεπιστήμιο της ζωής!
Ο κύριος Μιχάλης από το Ηράκλειο της Κρήτης, παρακολούθησε μαθήματα στο Ανοιχτό Λαϊκό Πανεπιστήμιο στο Ηράκλειο, δίνoντας ένα γερό μάθημα σe νεότερους που τα περιμένουν όλα στο πιάτο αλλά και σε ηλικιωμένους που παραπονιούνται καθημερινώς!

Διαβάστε την εξαιρετική ανάρτηση της Agnes Alice Mariakaki στο Facebook:

«Αυτός είναι ο κύριος Μιχάλης.
Τον πρωτοείδα στην πρώτη πρώτη σειρά στο αμφιθέατρο των μαθημάτων του Ανοιχτού Λαικού Πανεπιστημίου στο Ηράκλειο.
Κατέφτασε σχεδόν πρώτος στην αίθουσα, περιποιημένος και κοστουμάτος, περπατώντας αργά, στηριζόμενος στο μπαστουνάκι του, ένα ένα βήμα, όλο το δρόμο μέχρι την πρώτη σειρά. Κι αφού κάθησε άνοιξε προσεκτικά μια κίτρινη πλαστική τσάντα σούπερ μάσρκετ, από όπου έβγαλε ένα μπλέ τετράδιο σχολείου και τις σημειώσεις του μαθήματος. Ηρθε με το λεωφορείο από την Επισκοπή Ηρακλείου και θα τον γύριζε ο γιός του. Τότε ήταν 91 ετών, σήμερα 93 και συνεχίζει…
Μέσα σε κείνη λοιπόν τη μεγάλη αίθουσα, με τα τόσα σοφά και σπουδασμένα μυαλά, με τους τόσους περιποιημένους και καλοβαλμένους ανθρώπους, ο κύριος Μιχάλης, ο μαθητής, έκανε μια σιωπηρή, μια διακριτική διάλεξη, παρέδωσε ένα εργαστηριακό μάθημα χωρίς λόγια, χωρίς τίτλους, χωρίς slides…

Να θες να ζήσεις μέχρι τα 100 αλλά πώς;

– Όσο ξέρεις πως έχεις ακόμα πράγματα να μάθεις είσαι νέος
– Όσο συνεχίζεις να μπαίνεις αδιάπτωτα σε λεωφορεία, ταξί και αυτοκίνητα σημαίνει έχεις μέρη να πας, ανθρώπους να γνωρίσεις, πράγματα να ακούσεις, ομορφιές να δεις, που σημαίνει ζεις τροφαντά, πλένοντας και ξεπλένοντας το μυαλό σου κάθε μέρα από τις αράχνες και τις σκόνες. Τι νόμιζες, θέλει και το μυαλό πλύσιμο και φρεσκάρισμα, σαπούνιζέ το με όσα καινούρια επιδιώκεις να ζήσεις και να μάθεις.
– Οι τσάντες του σούπερ μάρκετ δεν είναι για γιαουρτάκια, απλά, είναι για όλους τους θησαυρούς σου, είναι για να βάζεις μέσα σημειώσεις από τις περιπέτειές σου
– Να έχεις οπωσδήποτε μπαστουνάκι, το λιγότερο ένα… δεν αξίζει η ζωή μόνο όταν είσαι ο Ποπάυ με τα μούσκουλα, ο σούπερμαν με τις υπερδυνάμεις, ή η Bella Hadid με την υπερκορμάρα. Βρες το αγαπημένο μπαστουνάκι, το φιλαράκι σου, το χέρι που θα ακουμπήσεις, την αγκαλιά που θ’ ανταλλάξεις (έστω και με τα μάτια τώρα στην πανδημία), και θα συνεχίσεις στηριγμένος κοιτώντας ψηλά
– Να έχεις πάντα μαζί σου το μπλε τετράδιο του σχολείου… όσο είσαι μαθητής αγαπημένε μου έχεις όλη τη ζωή μπροστά σου ασχέτως ηλικίας…να ζωγραφίζεις στο τετράδιό σου, είμαστε όλοι φτιαγμένοι να είμαστε καλλιτέχνες, στη ζωή αυτή
– Να κάθεσαι στην πρώτη σειρά της ζωής. Μην κρύβεσαι, μη θες να περνάς απαρατήρητος, μη φοβάσαι να είσαι εκεί, πρώτος πρώτος. Ο φόβος για την κριτική, για την απόρριψη, για το bullying (που υπάρχει σε όλες τις ηλικίες) μας κάνει να ζούμε τη ζωή μέσα από το καβούκι μας. Σε ενημερώνω πως είμαστε φτιαγμένοι για ειδικές αποστολές, είμαστε φτιαγμένοι με ειδικές αντοχές, αν δεν τις αξιοποιούμε τις χάνουμε, όρμα λοιπόν!
Αυτά κι άλλα παρέδωσε ο κ. Μιχάλης στο σιωπηρό του μάθημα εκείνη τη μέρα που με είχε καθηγήτρια. Ελπίζω να έχω περάσει το μάθημα του. Είμαι ευγώμων που ήμουν στην τάξη του.»

 
*Κεντρική φωτογραφία αρχείου