Αβοκάντο αλά… κρητικά με φέτα, ελιά και ξίδι!

Τα προϊόντα AVOEL μετατρέπουν τη σάλτσα αβοκάντο σε μια πηγή μεσογειακού αρώματος

Να αξιοποιήσει το 25% της παραγωγής του που, λόγω δυσμορφίας, δεν πουλιόταν, αλλά και να δώσει σε ένα προϊόν το άρωμα, τη γεύση και την ποιότητα της κρητικής κουζίνας κατάφερε ο Μανώλης Λεράκης από τα Χανιά, ο οποίος μεταποιεί το αβοκάντο που παράγει σε συνοδευτικά προϊόντα. Ο Μανώλης παντρεύει την ιδέα της σάλτσας αβοκάντο, γνωστής ως γουακαμόλε, που προέρχεται από το Μεξικό, με ελληνικά προϊόντα όπως η φέτα, η ελιά και το ξίδι δημιουργώντας ένα καινοτόμο και μοναδικό προϊόν, το οποίο έχει ξεπεράσει τα ελληνικά σύνορα.

Όλα ξεκίνησαν το 2010, όταν ο Μανώλης ανέλαβε τα δέκα στρέμματα αβοκάντο που καλλιεργούσε ο πατέρας του από το 1971: «Όταν παρέλαβα τις καλλιέργειες το 2010, ένα μεγάλο ποσοστό της παραγωγής, που έφτανε έως και το 25%, απορριπτόταν ως δύσφορο. Δεν είχε κάποιο πρόβλημα ποιότητας ή γεύσης, αλλά η εμφάνισή του δεν ήταν τόσο καλή για να μπορέσει να τοποθετηθεί στα σούπερ μάρκετ. Επομένως, το εμπόρευμα αυτό για την πρωτογενή παραγωγή ήταν χαμένο, μειώνοντας έτσι και το εισόδημα. Σκέφτηκα πως η μεταποίηση θα μπορούσε να δώσει υπεραξία σε ένα προϊόν που δεν είχε καμία απόδοση. Οπότε αυτό ήταν το κίνητρο που με ώθησε να αρχίσω να διερευνώ σε συνεργασία με το Χαροκόπειο Πανεπιστήμιο τη δυνατότητα να γίνει η επεξεργασία του αβοκάντο χωρίς να έχει όμως τα χαρακτηριστικά της ενζυματικής αμαύρωσης και της οξείδωσης του λίπους του, που ήταν οι δύο βασικοί παράγοντες που μέχρι εκείνη τη στιγμή δεν επέτρεπαν στο προϊόν να μεταποιηθεί, ακόμα και σε χώρες που παραδοσιακά έχουν πολύ μεγάλες καλλιέργειες, όπως οι χώρες της Νότιας Αμερικής. Αφού έγιναν κάποιες έρευνες στην επεξεργασία του, με σκοπό να σταθεροποιηθεί και να έχει μεγάλη διάρκεια ζωής, τουλάχιστον έξι μηνών, καταλήξαμε σε ένα προϊόν, που δεν υπόκειτο στην ενζυματική αυτή αλλοίωση. Σταθεροποιήθηκε, δηλαδή, για να μη μαυρίζει», αναφέρει ο Μανώλης στην «ΥΧ».

Πηγή: ypaithros.gr