Αναμνήσεις από τη γιορτή καρναβαλιού πέντε και πλέον δεκαετίες πριν της Ρένας Βλαχάκη: Νοσταλγικό ταξίδι σε Απόκριες μιας άλλης εποχής | ΦΩΤΟ

Μια φορά κι έναν καιρό, όχι πολύ παλιά, γύρω στα 1970, μια παρέα γεμάτη νιάτα, ομορφιά, όρεξη για ζωή, όνειρα, φιλοδοξίες, αλλά και πολύ γλεντζέδες, ζούσε στο Ηράκλειο.

Μερικά μέλη από την παρέα αυτή έχουν “φύγει”. Όσοι όμως επιζούν ακόμη τους νιώθουν ζωντανούς μέσα στην καρδιά τους και τους αφιερώνουν το δημοσίευμα αυτό με φωτογραφίες που αποθανάτισαν στιγμές ξεγνοιασιάς, χαράς και ευτυχίας που έζησαν όλοι μαζί. Αναφέρω μερικά ονόματα της παρέας αυτής: ο Στέλιος και η Σοφία Αλεξάκη, ο Γιώργος και η Ρένα Βλαχάκη, ο Μανώλης Φραγκούλης, ο Γιώργος και η Άννα Μπελημπασάκη, ο Μανώλης και η Μαρία Κουρμούλη, ο Λουκάς και η Καίτη Μπουδάκη-Κουναλάκη και άλλοι, που θα τους αναγνωρίσετε στις φωτογραφίες.

Τρεις συνεχόμενες χρονιές η παρέα αυτή είχε μεταμφιεσμένα τα μέλη της με ομοιόμορφες στολές που έφτιαχναν οι κοπέλες της παρέας και έπαιρναν το πρώτο βραβείο της πλέον επιτυχημένης μεταμφίεσης.

Οι φωτογραφίες που ακολουθούν είναι των ετών 1971 και 1972 στο ξενοδοχείο “Ατλαντίς”.

Τα χρόνια πέρασαν, η παρέα διαλύθηκε, άλλοι παντρεύτηκαν, άλλοι χώρισαν, άλλοι μετοίκησαν σε άλλες πόλεις και άλλοι, όπως η γράφουσα, σε ξένο κράτος.
Μια δεκαετία αργότερα, η γράφουσα επέστρεψε στη γενέτειρά της, παρά τις προοπτικές που είχε για διεθνή καριέρα. Τώρα, οι συνθήκες ζωής ήταν διαφορετικές, ένας καινούργιος κύκλος ζωής άρχιζε. Άλλες παρέες, πολλές αλλαγές, η ανέμελη ζωή είχε τελειώσει και τη θέση της είχε πάρει η ωριμότητα και η υπεύθυνη αντιμετώπιση της ζωής.

Στην ψυχή εντούτοις της γράφουσας υπήρχαν ακόμη κάποιες σπίθες από το πάθος για χορό και διασκέδαση που είχε στην πρώτη της νεότητα. Οι σπίθες αυτές ζωντάνεψαν και εκδηλώθηκαν, παρόλο που ο τρόπος ζωής της και τα ενδιαφέροντά της είχαν εντελώς αλλάξει, σε μια πρόκληση. Δέχτηκε πρόσκληση για ένα αποκριάτικο πάρτι μεταμφιεσμένων, από μια παλιά φίλη, στο σπίτι της.

Μοναδικοί για τη διοργάνωση τέτοιων πάρτι ήταν το ζεύγος του Γιώργου Κυπριωτάκη και της Βαγγελιώς Καρβουνάκη-Κυπριωτάκη.
Στο πάντα ανοιχτό και φιλόξενο σπίτι τους γιορτάστηκε το παραδοσιακό έθιμο το έτος 1983, με καλεσμένους εκλεκτούς συμπολίτες μας.
Μεταξύ των παρισταμένων ήταν: ο Βαγγέλης Φωτεινάκης, η Βίλμα Ξυδιανάκη-Ζερβάκη, ο Μιχάλης και η Όλγα Ξυλούρη και η αισθητικός κ. Τσικριτζή. Σε αυτό το πάρτι λοιπόν ήταν προσκεκλημένη και η γράφουσα. Υπέκυψε στον πειρασμό να παρευρεθεί στο πάρτι του Γιώργου και της Βαγγελιώς, παρόλο που η ψυχολογία της εκείνα τα χρόνια ήταν διαφορετική από παλιά.

Το μενού ήταν καταπληκτικό, πλήθος εδεσμάτων που πραγματικά ήταν απορίας άξιον πώς ετοίμασε τόσες πολλές και διαφορετικές λιχουδιές η οικοδέσποινα. Η μουσική οργανωμένη από ειδικό. Όλα ήταν παραπάνω από τέλεια.

Δέχτηκαν την πρόσκληση να συμμετάσχω στο πάρτι αυθόρμητα, αλλά στη συνέχεια σκέφτηκα ότι δεν είχα στολή μεταμφίεσης. Το πρόβλημα μου το έλυσε και μάλιστα με άριστο τρόπο η αγαπημένη μου φίλη, η Μαίρη Πλατάκη. Η Μαίρη είχε ταξιδέψει πρόσφατα στην Αίγυπτο και καθώς η ίδια ήταν δεινή ερμηνεύτρια του χορού, παρακολούθησε παραδοσιακούς αιγυπτιακούς χορούς σε ένα νυχτερινό κέντρο της Αλεξάνδρειας. Τόσο ενθουσιάστηκε, ώστε την επόμενη αμέσως αγόρασε στολή όμοια με αυτήν που φορούσε η χορεύτρια, καθώς και την κασέτα με τη μουσική με την υπόκρουση της οποίας χόρευε η χορεύτρια. Τον χορό τον αποτύπωσε από μνήμης.

Η καλή μου φίλη, λοιπόν, μου δάνεισε αυτήν την αυθεντική στολή, η οποία ομολογουμένως ήταν πολύ αποκαλυπτική, επιτρεπτή όμως λόγω της ημέρας και του στενού κύκλου των παρισταμένων. Στη συνέχεια με δύο-τρία φροντιστήρια μου δίδαξε τον χορό που εκείνη είχε παρακολουθήσει και αποτυπώσει.
Έτσι ήμουν πανέτοιμη για το πάρτι. Τώρα έπρεπε να γίνει και η ανάλογη με το θέαμα παρουσίαση, έγινε σε συνεννόηση με τη Βαγγελιώ, η οποία αφού έσβησε τα φώτα, με λίγα λόγια προανήγγειλε το σόου που θα ακολουθούσε. Η μουσική άρχισε, τα φώτα άναψαν και η χορεύτρια εμφανίστηκε να χορεύει κρατώντας ένα ραβδάκι στο χέρι, αφήνοντας άφωνους τους πάντες και ένα ομόφωνο επιφώνημα Α! Α! Α! Η επιτυχία ήταν καταπληκτική και για πολύ καιρό συζητείτο.

Για δεύτερη φορά η σπίθα της παλιάς γλεντζούς, που τώρα πλέον ήταν μια σοβαρή ερευνήτρια ιστορικός, άναψε από τα ίδια πρόσωπα, τον Γιώργο και τη Βαγγελιώ, και πάλι για ένα αποκριάτικο πάρτι.

Αυτή τη φορά ντύθηκα τσιγγάνα με βενετσιάνικα ρούχα. Χόρεψα με πολύ κέφι γιατί πλέον οι στόχοι μου είχαν πραγματοποιηθεί, είχα εκλεγεί καθηγήτρια στο πανεπιστήμιο.

Εδώ τελείωσε και η συμμετοχή μου σε αποκριάτικα γλέντια. Τελειώνοντας θέλω να πω ένα μεγάλο «ευχαριστώ» στη Βαγγελιώ για τις δύο ευκαιρίες που μου έδωσε να νιώσω χαρά και να διασκεδάσω, κάτι που ήταν σπάνιο για μένα για πολλά χρόνια.

Πηγή: neakriti