Από τον παππού στον εγγονό: Ο «Κρητικός Φούρνος» με τις 6 δεκαετίες ιστορίας που μεγαλούργησε από το μηδέν!

Ποια είναι η οικογένεια πίσω από την επιτυχημένη εταιρεία Κρητικός Φούρνος Daily – Γνωρίστε το brand που έφερε στην καθημερινότητα των Κρητικών τα ζαχαροπλαστεία – Café!

Η μυρωδιά του φρέσκου ψωμιού που «ξυπνά» αναμνήσεις, οι παραδοσιακές γεύσεις που είναι άρρηκτα συνδεμένες με τον τρόπο ζωής στην Κρήτη και οι γλυκιές δημιουργίες με ένα σύγχρονο “twist” συνθέτουν την ουσία του Κρητικού Φούρνου. Μία οικογενειακή επιχείρηση που οι Κρητικοί καταναλωτές εμπιστεύονται από το ξεκίνημα της, με θεμέλιο της σχέσης τους την αδιαπραγμάτευτη επιλογή ποιοτικών πρώτων υλών και απαράβατο κανόνα «να μπορούν πάντα να κοιτούν τον πελάτη στα μάτια».

O σεβασμός στον καταναλωτή είναι το μυστικό της επιτυχίας του Κρητικού Φούρνου που επί τρεις γενιές προσφέρει ποιοτικά αγαθά αλλά και το γεγονός πως οι άνθρωποι της εταιρείας δεν εργάζονται απλά ως φουρνάρηδες και ζαχαροπλάστες αλλά ως καλλιτέχνες, με πάθος και μεράκι για δημιουργία και στόχο την απόλυτη ευχαρίστηση. Η επιβράβευση τους είναι το χαμόγελο κάθε ικανοποιημένου πελάτη που επιστρέφει στα καταστήματα για αγορές! Η επιτυχημένη πορεία του οφείλεται στη διατήρηση προσφοράς των παραδοσιακών προϊόντων με τις ίδιες συνταγές του παππού της οικογένειας, Στέλιου Νικολιδάκη αλλά και στην μετέπειτα προσθήκη νέων αλμυρών και γλυκών γεύσεων που έφεραν ποικιλία επιλογών στον καταναλωτή.

 

Εξήντα χρόνια φούρναρης – Πώς ο Στέλιος Νικολιδάκης έφτασε να προμηθεύει με ψωμί 19 χωριά

Όλα ξεκίνησαν από τον Στέλιο Νικολιδάκη (τον παππού) όταν το 1967 άνοιξε τον πρώτο φούρνο στην Ένωση Πεζών, προσφέροντας μονάχα ψωμί και παξιμάδι. Ο φούρνος έγινε σύντομα γνωστός με κόσμο να φεύγει από το Ηράκλειο για να τον επισκεφθεί, μόνο και μόνο για να βρει αυτά τα δύο προϊόντα. Ο Στέλιος Νικολιδάκης από πολύ νεαρή ηλικία είχε αντιληφθεί πως το μυστικό της επιτυχίας είναι η αξιοπιστία. Ακούραστα εργατικός και ψημένος στη δουλειά από πολύ μικρός ξεχώρισε στην τοπική κοινωνία για την τιμιότητα του και τις σχέσεις εμπιστοσύνης που δημιουργούσε.

 

Ο ίδιος εξηγεί πως ξεκίνησε να εργάζεται σε δύσκολες συνθήκες και με μεγάλες απαιτήσεις. «Ξεκίνησα πάμφτωχος , χωρίς κεφάλαιο, ξυπόλυτος. Έφυγα από τα χέρια του πατέρα μου και δούλεψα τζάμπα για δύο χρόνια στο φούρνο του μπάρμπα μου. Δύο χρόνια φτιάχναμε στρατιωτικό ψωμί , δεν έβγαλα τίποτα αλλά έμαθα την τέχνη. Στη συνέχεια, πήγα σε άλλο φούρνο όπου μου έδιναν 10 δραχμές την ημέρα. Μέρα νύχτα δούλευα, κοιμόμουν μόνο 4-5 ώρες. Τότε έβγαζαν τα στρογγυλά ψωμιά, τις πινακοτές, φόρτωνα 40 οκάδες στη σχάρα στο ποδήλατο και τα πήγαινα στην Αγία Βαρβάρα. Στους ανεγύρους, κατέβαινα και το έσπρωχνα. Έκανα κι άλλα δρομολόγια σε άλλα χωριά, στις Μοίρες, στο Πετροκεφάλι…»

Διαβάστε τη συνέχεια στο cretalive

Ο Ρεθυμνιώτικος φούρνος που έστειλε ψωμί μέχρι την… Ιαπωνία!