Αχμέτ Ταρζαλάκης: Ο Σύριος με κρητικές ρίζες που επέστρεψε στο νησί των προγόνων του ως πρόσφυγας

Ο πρόσφυγας από τη Συρία, Αχμέτ Ταρζαλάκης, βρίσκεται στην Κρήτη λίγους μόνο μήνες, αλλά αισθάνεται σα να είναι στο σπίτι του. Συχνά τον περνούν για Κρητικό, με το μεγάλο του μουστάκι και τη μορφή.

Μάλιστα συχνά μπορεί να ακουστεί να μιλάει την κρητική διάλεκτο, που δεν την έμαθε όμως τώρα, αλλά από τους παππούδες του, στο Χαμιντιέ της Συρίας, εκεί όπου υπάρχει μια μεγάλη κοινότητα απογόνων Κρητών μουσουλμάνων οι οποίοι έφυγαν από το νησί στα τέλη του 19ου αιώνα.

Εκεί πήγαν και οι πρόγονοι του 42χρονου Αχμέτ Ταρζαλάκη, εκεί ζούσε μέχρι πρόσφατα ο ίδιος με τη γυναίκα και τα 4 παιδιά τους.

Ο Αχμέτ μιλάει την κρητική διάλεκτο και αραβικά. Με τη γυναίκα του πήραν την απόφαση να φύγουν από τη Συρία εξαιτίας της συριακής τραγωδίας. Αρχικά πήγαν στη Λέσβο και στη συνέχεια έφτασαν στην Κρήτη.

Ο 42χρονος βρίσκεται για πρώτη φορά στη γη που γνώριζε από ιστορίες και τραγούδια των παλιότερων σε οικογενειακές συγκεντρώσεις. “Αυτή είναι η γη των προγόνων μας”, λέει, παρόλο που εξακολουθεί να νιώθει νοσταλγία για την Συρία.

Ο Αχμέτ υποφέρει από ένα πρόβλημα στην πλάτη και χρόνια επιληψία, που επηρεάζει τις πιθανότητες να εργαστεί. Με τη γυναίκα του Γιασμίν, 33 ετών, και τα τέσσερα μικρά παιδιά τους μετακόμισαν σε ένα διαμέρισμα στα Χανιά και λαμβάνουν μηνιαία βοήθεια σε μετρητά στο πλαίσιο του προγράμματος ΕΣΤΙΑ που χρηματοδοτείται από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Με τη βοήθεια του τοπικού εταίρου της Ύπατης Αρμοστείας, λαμβάνει επίσης νοσοκομειακή περίθαλψη για τα προβλήματα υγείας του.

«Είναι μια σχέση με το παρελθόν της Κρήτης», λέει ο ίδιος.

“Οι άνθρωποι εδώ μας έχουν αντιμετωπίσει με καλοσύνη και σεβασμό”, λέει. Η οικογένεια ζει σε ένα μικρό διαμέρισμα στο κέντρο των Χανίων και έχει επανενωθεί με συγγενείς, συμπεριλαμβανομένων τριών αδελφών που ήταν εδώ για σχεδόν δύο χρόνια.

Ο Αχμέτ είναι αισιόδοξος για το μέλλον. “Ξέρω ότι μπορούμε να ευημερήσουμε και να είμαστε ευτυχείς εδώ”, λέει. “Μετά από όλα, αυτή είναι η γη των προγόνων μας. Μάλλον ανήκουμε εδώ περισσότερο από οπουδήποτε στον κόσμο. ”

Πηγή:candiadoc.gr, unhcr.org