Δολοφονημένος από «λεβέντες» – Σαν σήμερα 9 χρόνια πριν εντοπίζεται νεκρός ο Βαγγέλης Γιακουμάκης

Το ημερολόγιο έδειχνε 15 Μαρτίου 2015 όταν το θρίλερ με την εξαφάνιση του φοιτητή της Γαλακτοκομικής Σχολής Ιωαννίνων, Βαγγέλη Γιακουμάκη, λάμβανε το χειρότερο δυνατό τέλος. Ο 20χρονος βρέθηκε νεκρός περίπου 800 μέτρα μακριά από τη σχολή του. Το άψυχο σώμα του, βρέθηκε σε κατάσταση προχωρημένης αποσύνθεσης σε ερημική περιοχή, δίπλα σε χωματόδρομο που οδηγεί στη λίμνη Παμβώτιδα. Δίπλα στη σορό του, βρέθηκε ένα μαχαίρι.

Τελευταία φορά που τον είχε δει κάποιος ζωντανό ήταν στις 6 Φεβρουαρίου. Εκείνη την ημέρα είχε φύγει βιαστικός από τη φοιτητική εστία. Δεν είχε πάρει μαζί του ούτε το πορτοφόλι του, ούτε το μπουφάν του, ούτε το πάσο του, ούτε το κινητό του. Ο συγκάτοικός του είπε πως ήταν μια συνηθισμένη ημέρα και δε φαινόταν πως υπάρχει κάτι που απασχολεί ιδιαίτερα τον Βαγγέλη. Το μεσημέρι της 6ης Φεβρουαρίου ήταν μαζί οι δύο τους και έκαναν πλάκα για τους βαθμούς που είχαν πάρει. Ήταν στο δωμάτιο τους και έτρωγαν κάτι κεφτεδάκια. Κάποια στιγμή ο Βαγέλλης Γιακουμάκης σηκώθηκε και πήγε στην τουαλέτα. Όταν γύρισε ήταν σα να βρισκόταν «αλλού», όπως θα πει αργότερα ο συγκάτοικος.

Ξαφνικά ο Βαγγέλης του λέει ένα ξαφνικό «φεύγω». Και έφυγε. Και δεν επέστρεψε ποτέ ξανά. Τις ημέρες που ακολούθησαν θα ξεκινήσει ένας αγώνας με το χρόνο για τον εντοπισμό του. Οι συμφοιτητές του, η αστυνομία, η πυροσβεστική, μέχρι και ένα ελικόπτερο επιστρατεύτηκε για να τον βρει. Τίποτα. Ο Βαγγέλης δεν ήταν πουθενά. Η ανησυχία πως κάτι κακό του είχε συμβεί είχε χτυπήσει «κόκκινο».

Δέκα ημέρες μετά την εξαφάνισή του στην υπόθεση θα εμπλακεί και η εκπομπή «Φως στο Τούνελ» με την Αγγελική Νικολούλη και τη δημοσιογραφική της ομάδα να κάνουν τη δική τους έρευνα προκειμένου να εντοπίσουν τον νεαρό φοιτητή από την Κρήτη. Και αυτές οι προσπάθειες, ωστόσο, απέβησαν άκαρπες.

Το bullying και τα βασανιστήρια

Παράλληλα με την έρευνα για τον εντοπισμό του Βαγγέλη, η ΕΛΑΣ ξεκίνησε μια άλλη έρευνα. Φαινόταν ξεκάθαρα πως «κάτι» υπήρχε μέσα στη Γαλακτοκομική Σχολή. Έμπειροι αξιωματικοί της ΕΛΑΣ θεωρούσαν πως εκεί κρύβεται η λύση του μυστηρίου. Αυτό που αποκαλύφθηκε, ωστόσο, δεν μπορούσε κανείς να το φανταστεί.

Ο Βαγγέλης Γιακουμάκης ζούσε μέσα στον απόλυτο εφιάλτη. Μια παρέα συμπατριωτών του είχε βρει στο πρόσωπο του Βαγγέλη το ιδανικό θύμα. Του έκλειναν το ζεστό νερό όταν έκανε μπάνιο, τον είχαν κλειδώσει μέσα σε ντουλάπα, τον ξύρισαν παρά τη θέλησή του, και του πετούσαν κέρματα για να «τραγουδήσει» σαν να ήταν τζουκ μποξ, τον έδεναν σε καρέκλες, κ.ά.

Σχεδόν ταυτόχρονα αποκαλύψεις αναφορικά με το βασανιστικό bullying που υπέστη ο Βαγγέλης Γιακουμάκης αποκάλυψε και η Αγγελική Νικολούλη (ήταν η πρώτη φορά που ακουγόταν δημόσια κάτι τέτοιο), στην εκπομπή της οποίας αποκαλύφθηκε ότι οι συγκεκριμένοι σπουδαστές από την Κρήτη είχαν πετάξει τον Βαγγέλη από τις σκάλες, τον είχαν δέσει σε μια καρέκλα, καθώς και ότι τον έκλειναν στην ντουλάπα. «Οι Κρητικοί τον έκλειναν στην ντουλάπα και για να βγει έπρεπε να πει ένα τραγούδι. Του πετούσαν μάλιστα και κέρματα μέσα στην ντουλάπα, παριστάνοντας ότι παίζουν με ένα ζωντανό τζουκ μποξ» θα πει ένας από τους μάρτυρες.

Όσο περνάνε οι ημέρες τόσο πιο ξεκάθαρο γινόταν πως ο Βαγγέλης Γιακουμάκης ζούσε μέσα σε μια κόλαση. Τα όσα βίωνε έχουν «παγώσει» το πανελλήνιο που παρακολουθεί συγκλονισμένο τις εξελίξεις. Τότε έρχεται και η ώρα της οργής. Θα αποκαλυφθεί πως ο βουλευτής της Νέας Δημοκρατίας, Χρήστος Μαρκογιαννάκης, φέρεται να μεσολάβησε για λογαριασμό της ομάδας των Κρητικών. Ο ίδιος θα παραδεχτεί δημόσια ότι μεσολάβησε στη Γαλακτοκομική Σχολή Ιωαννίνων για λογαριασμό κάποιου φοιτητή, για ένα περιστατικό όμως το οποίο δεν είχε καμία σχέση με την υπόθεση του άτυχου 20χρονου. «Οι γονείς του παιδιού με παρακάλεσαν να πω μία κουβέντα, γιατί το παιδί τους είχε κάνει μία αταξία και πήγαν να το διώξουν» θα δηλώσει ο κ. Μαρκογιαννάκης στο Mega. Τον Ιανουάριο του 2018, το Τριµελές Εφετείο Πληµµεληµάτων Ιωαννίνων θα απαλλάξει τον κ. Μαρκογιαννάκη, ο οποίος ήταν κατηγορούµενος για «ηθική αυτουργία στην παράβαση καθήκοντος».

«Δολοφονημένος από λεβέντες»

Το πτώμα του άτυχου Βαγγέλη Γιακουμάκη βρέθηκε τυχαία από ένα ζευγάρι που περνούσε απ’ την περιοχή  Ανατολή και έτυχε το αυτοκίνητό του να κολλήσει στις λάσπες εκεί. Ο ιατροδικαστής που εξέτασε τη σορό του άτυχου 20χρονου φοιτητή είπε πως ο Γιακουμάκης πέθανε την ημέρα της εξαφάνισής του. Ο θείος του, Γιώργος Βιρδιαδάκης, θα κληθεί επί τόπου, επιφορτισμένος με το σκληρό καθήκον της αναγνώρισης.

Η υπόθεση, ωστόσο, δεν έκλεισε εκεί. Η κοινωνία απαιτούσε την τιμωρία αυτών που έκαναν κόλαση τη ζωή του Βαγγέλη Γιακουμάκη. Γίνονται διαδηλώσεις, πορείες, παρεμβάσεις. Το όνομα του Βαγγέλη γίνεται σύνθημα. «Δολοφονημένος από λεβέντες» φωνάζουν όλοι. Τον Δεκέμβριο του 2018, οκτώ άτομα (από 21 έως 29 ετών) θα κατηγορηθούν για πρόκληση σωματικών βλαβών και άσκηση παράνομης βίας κατά του Γιακουμάκη.

Τον Φεβρουάριο του 2019 θα ξεκινήσει η πολύκροτη δίκη με τους κατηγορούμενους να είναι, πλέον, εννέα. Κανείς απ’ τους κατηγορούμενους δεν εμφανίστηκε να απολογηθεί. Ο εισαγγελέας θα τους χαρακτηρίσει «συμμορία με γενικότερη παραβατική συμπεριφορά». Τον Ιούνιο του 2019 το δικαστήριο, σε πρώτο βαθμό, θα κρίνει ένοχους, οκτώ από τους εννιά φοιτητές. Στους πέντε θα επιβληθεί ποινή 36 μηνών μέχρι την έφεση, ενώ στους άλλους τρεις, θα επιβληθεί ποινή 150 ωρών κοινωφελούς εργασίας στο Ηράκλειο, καθώς κατά τον χρόνο τέλεσης της πράξης ήταν ανήλικοι.

Σε δεύτερο βαθμό οι πέντε από τους οκτώ θα κριθούν ένοχοι, όπως και πρωτόδικα, ενώ για τους υπόλοιπους τρεις κατηγορούμενους, που εκείνη την περίοδο ήταν ανήλικοι, το δικαστήριο θα αποφανθεί ότι τέλεσαν τις πράξεις για τις οποίες κατηγορούνται.

Η οικογένεια του Βαγγέλη Γιακουμάκη ποτέ δε δέχθηκε πως ο νεαρός φοιτητής αυτοκτόνησε. «Κάτι που μας θλίβει, είναι ότι πριν από 8 χρόνια, εμείς δε γνωρίζαμε τη λέξη “bullying”, κι αυτή τη στιγμή όλο αυτό μεγαλώνει. Και πάνω σε αυτό θα ήθελα να πω ότι ο θρασύς, εκμεταλλεύεται τη σιωπή. Η σιωπή όμως, δεν είναι αδυναμία. Η σιωπή μπορεί να είναι αξιοπρέπεια, μπορεί να είναι ευγένεια», είχε πει περυσι στον Ant1 ο πατέρας του 20χρονου φοιτητή, Ανδρέας Γιακουμάκης. «Η δικαίωση για μένα είναι από τον κόσμο. Τα δικαστήρια, έγιναν για να “φανεί”, ποιος ήταν ο Βαγγέλης και ποιοι ήταν αυτοί. Για μένα κατηγορούμενη είναι όλη η σχολή. Όσοι γνώριζαν. Ακόμα δεν είμαι σε θέση να διαχειριστώ την κατάσταση, προσπαθώ. Ο χρόνος σε μαθαίνει να ζεις με την απώλεια, δε γιατρεύει. Όταν σκέφτομαι τον Βαγγέλη, το πρώτο πράγμα που μου έρχεται στο μυαλό, είναι η ημερομηνία 6 Φεβρουαρίου… Είχα τρία παιδιά κι έχω ακόμα τρία παιδιά», είχε προσθέσει.

«Στη χώρα των αθώων»

Στη μνήμη του Βαγγέλη Γιακουμάκη ο σπουδαίος ποιητής Μάνος Ελευθερίου έγραψε το τραγούδι «Στη χώρα των αθώων» το οποίο ερμήνευσαν ο Μίλτος Πασχαλίδης και ο Γιώργος Νταλάρας.

«Πώς είναι ο έρωτας γραμμένος στο πετσί μας.

Με γράμματα άραγε ή μαύρους αριθμούς;

Αίμα θηλάζει κι η Ελλάδα κι η ζωή μας

Και οι εχθροί είναι εραστές με εκβιασμούς.

Των δράκων γάλα πίνουν μόνο και φαρμάκι.

Κρίμα. Δεν γνώρισες τον Κώστα Καρυωτάκη.

Στους ουρανούς θ’ αναγνωρίσουνε ποιος ήσουν.

Ξέρουν αυτοί. Το φωτοστέφανο χρυσό.

Φώτιζες νύχτες των ανθρώπων που θα ζήσουν

κι έχουν και θάνατο και φως μισό μισό.

Όχι τσεκούρι και μπαλτάς. Μήτε και σφαίρα.

Μ’ ένα σουγιά που κόβει φλέβες στον αέρα.

Με του Μακμπέθ πήγες τις μάγισσες, κοντά τους

να βρεις πώς σμίγει το χρυσάφι με χαλκό

κυνηγημένος απ΄ το σώμα σου στους βάλτους

βρήκες ποιός δαίμονας ξορκίζει το κακό.

Δεν παραστάθηκαν Απόστολοι εκ περάτων

Κι ας πήραν όψη τα μυστήρια των πραγμάτων.

Τι συζητούσες στον Αγρό του Κεραμέως

στους κήπους του αίματος σαν μια σταλαγματιά.

Για στρατηλάτης δεν σου πήγαινε γενναίος

μήτε τσιράκι στων τραμπούκων τη στρατιά.

Ω επαρχία, επαρχία, όλα τα σφάζεις.

Τα μαχαιρώνεις και λυσσάς κι όλο σπαράζεις.

Ο Γκρέκο εδώ, ο Λόρκα εκεί. Ποιος θα κερδίσει;

Τους ξέρεις άραγε να ρίξεις μια ματιά;

Και τώρα ποιος από τους δυο θα ζωγραφίσει

την ομορφιά σου, σαν την άγρια νυχτιά.

Σ’ άγγιξαν άραγε τα φίδια κι οι αράχνες.

Τι μυστικά σού είπε το φως μέσα στις πάχνες.

Αθώοι όλοι. Σε μια χώρα των αθώων.

Δεν σε γνωρίσαμε να πιούμε έναν καφέ,

δυο τρεις κουβέντες για τους άθλους των ηρώων

γι’ αυτούς που ζούνε συντροφιά μ’ έναν χαφιέ.

Λυσσούν να σ’ εύρουν τα σκυλιά. Λυσσούν οι σκύλοι.

Κι η ομερτά στις καφετέριες καντήλι.

Πώς να σου γράψω, το λοιπόν, βιογραφία

αφού οι λέξεις μου είναι μόνο της βροχής.

Ποτέ το μπλε δεν το χωρά δικογραφία.

Θυμίζει σύλληψη κι εκτέλεση εποχής.

Είμαστε άρρωστοι βαριά από νοσταλγία.

Μας περιμένουν τα τσιγκέλια στα σφαγεία».