Δύσκολες οι συνθήκες εργασίας για έναν ξενοδοχοϋπάλληλο στην Κρήτη

Μπορεί να βρισκόμαστε μια ανάσα πριν το καλοκαίρι, ωστόσο υπάρχουν άνθρωποι που δε θα απολαύσουν διακοπές. Είναι οι άνθρωποι που δουλεύουν στα ξενοδοχεία ή αλλιώς η κοινή τους ονομασία είναι “ξενοδοχοϋπάλληλοι”, οι οποίοι αναγκάζονται να δουλέψουν πολλές ώρες με λίγα χρήματα και πολλές φορές κάτω από αντίξοες συνθήκες. Ένα χρόνο μετά το τέλος των μνημονίων, η δουλειά για έναν ξενοδοχοϋπάλληλο στην Κρήτη κρίνεται ως αρκετά απαιτητική.

Η εφημερίδα “Νέα Κρήτη” προσπάθησε να διερευνήσει τι σημαίνει να είσαι ξενοδοχοϋπάλληλος στην Κρήτη, μιλώντας με τον πρόεδρο του Σωματείου Εργαζομένων Ξενοδοχοϋπαλλήλων Νομού Ηρακλείου, κ. Νίκο Κοκολάκη.

Ο κ. Κοκολάκης αρχικά προσδιόρισε τι σημαίνει ξενοδοχοϋπάλληλος, απαριθμώντας την απαιτητικότητα που έχει το συγκεκριμένο επάγγελμα. Συγκεκριμένα είπε: «Ξενοδοχοϋπάλληλος είναι ένα μέλος εξειδικευμένου προσωπικού που χρειάζεται να έχει και εκπαίδευση και κατάρτιση. Αυτό είναι το βασικό για εμάς. Εμείς οι ξενοδοχοϋπάλληλοι, πέρα από την εκπαίδευση και την κατάρτιση, πρέπει να έχουμε κάποια χαρίσματα όπως η φιλοξενία. Να είμαστε δεκτικοί στους πελάτες και να χαμογελάμε. Πρέπει να είμαστε κοινωνικοί, υπομονετικοί και πάνω απ’ όλα έντιμοι και υπεύθυνοι. Πρέπει να μας χαρακτηρίζει η διακριτικότητα».

Ο κ. Κοκολάκης μίλησε για την κατάσταση των μισθών στους υπαλλήλους των ξενοδοχείων, λέγοντας χαρακτηριστικά: «Εγώ, ως πρόεδρος του Σωματείου και αντιπρόεδρος της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Επισιτισμού και Τουρισμού, έχω αναφερθεί εκτενώς στη Συλλογική Σύμβαση Εργασίας που έχουμε υπογράψει. Η κλαδική σύμβαση των ξενοδοχοϋπαλλήλων είναι υποχρεωτική για τους εργοδότες και για τους εργαζόμενους. Υπάρχουν βασικοί μισθοί και επιδόματα. Εμείς θέλουμε να τηρηθεί αυτή η σύμβαση εργασίας. Δυστυχώς, όμως, υπάρχουν κάποιοι εργοδότες που προσπαθούν να μην εφαρμόσουν τις συμβάσεις και να πληρώνουν τους εργαζόμενους με επαχθείς όρους. Εμείς έχουμε καλέσει τους ελεγκτικούς μηχανισμούς ώστε να διασφαλιστεί ότι εφαρμόζεται και τηρείται η σύμβαση, όπως και η εργατική νομοθεσία. Δυστυχώς, όμως, η Επιθεώρηση Εργασίας δεν έχει αυτοκίνητο. Εμείς διαθέτουμε τα αυτοκίνητά μας ώστε να γίνουν πιο εντατικοποιημένοι οι έλεγχοι στα ξενοδοχεία. Πρέπει και τα αρμόδια υπουργεία να το χειριστούν έτσι ώστε να είναι εντατικοί οι έλεγχοι και να διασφαλιστούν οι μισθοί των εργαζομένων. Από την άλλη, υπάρχει και μεγάλο άγχος σε όλα τα πόστα, με αποτέλεσμα να έχει αντίκτυπο στην υγεία».

Τέλος, ο κ. Κοκολάκης μίλησε και για τα νέα άτομα που μπαίνουν στον χώρο των ξενοδοχείων: «Μέχρι και πέρυσι, υπήρχε ο υποκατώτατος μισθός, που ήταν αντισυνταγματικός. Εμείς το πολεμήσαμε αυτό. Δυστυχώς, ένα ποσοστό εργοδοτών συνεχίζει να εκμεταλλεύεται άτομα νεαρής ηλικίας, κάτι που πραγματικά είναι λάθος. Στα νέα παιδιά πρέπει να δοθεί κίνητρο ώστε να καταρτιστούν, και να μην μπαίνουν στο επάγγελμα εργαζόμενοι που να μην έχουν εκπαιδευτεί ή πιστοποιηθεί με τον κλάδο τον δικό μας, των ξενοδοχοϋπαλλήλων. Άρα, τα νέα παιδιά πρέπει να εργάζονται και να αμείβονται με ίσους όρους με τους εργαζόμενους κάθε ηλικίας».

Εκμετάλλευση και… τρέξιμο

Τρέξιμο, εκμετάλλευση και δουλειά είναι τα τρία χαρακτηριστικά του ξενοδοχοϋπαλλήλου, σύμφωνα με τον κ. Γιάννη Δουκιαντζάκη, ο οποίος είναι μέλος του Σωματείου Ξενοδοχοϋπαλλήλων.

«Πολλή δουλειά, πολύ τρέξιμο, πολλή εκμετάλλευση. Είμαι χρόνια ξενοδοχοϋπάλληλος και μέλος της διοίκησης του Σωματείου. Γενικά, δεν μπορούν ή μάλλον δε θέλουν τα εκάστοτε κρατικά στελέχη ή οι εκάστοτε κυβερνήσεις να διορθώσουν την κατάσταση. Οι ξενοδόχοι το μόνο που ξέρουν να λένε είναι ότι έχουν προβλήματα: ότι “έχουμε μειώσεις” και ότι “δεν έχουμε κόσμο”. Κάθε χρόνο βλέπουμε και εμείς ως εργαζόμενοι και ο κόσμος απέξω ότι η Κρήτη και γενικά τα νησιά “πνίγονται” από δουλειά. Έχουμε μάθει να λέμε ότι δεν έχουμε δουλειά. Το πρόβλημά μας είναι ότι δε βοηθάει η κυβέρνηση… Και δεν αναφέρομαι μόνο στη συγκεκριμένη, αλλά η κάθε κυβέρνηση. Πρέπει να δείξουν πως βρίσκονται κοντά στον εργαζόμενο και στα προβλήματά του. Το Σωματείο Εργαζομένων Ξενοδοχοϋπαλλήλων παλεύει, και το ίδιο κάνει και η Ομοσπονδία Ελλάδας. Έχουμε κάνει έργα. Το πρόβλημα είναι πως, παρ’ όλα αυτά, δεν υπάρχουν οι ελεγκτικοί μηχανισμοί ώστε να ελέγξουν τον εκάστοτε εργοδότη, ο οποίος απειλεί έναν παλιό εργαζόμενο. Μπορεί το Σωματείο να έχει υπογράψει μια τοπική σύμβαση, αλλά εκεί θα απολυθείς με συνοπτικές διαδικασίες. Αυτό το ζω χρόνια στη δουλειά μου – όχι εγώ, γιατί προφανώς δεν απειλούμαι λόγω της συνδικαλιστικής μου ιδιότητας. Δεν είναι όμως το θέμα αυτό, αλλά τι κάνουν όλοι οι συνάδελφοι του κλάδου μας, οι οποίοι δίνουν όλο τους τον εαυτό για κάποια χρήματα», ανέφερε χαρακτηριστικά ο κ. Δουκιαντζάκης. Ο ίδιος μίλησε και για τα ωράρια εργασίας των ξενοδοχείων, λέγοντας χαρακτηριστικά ότι «πολλοί εργαζόμενοι υπερβαίνουν το 8ωρο. Εγώ σαν εργαζόμενος δεν έχω υπερβεί το 8ωρο, αλλά, εάν το έχω υπερβεί, έχω πληρωθεί. Γενικά, δεν μπορώ να εκφράσω προσωπική τοποθέτηση, αλλά μπορώ να εκφράσω την άποψη των συναδέλφων. Στο Σωματείο γίνονται πολλά παράπονα για υπερωρίες απλήρωτες και άγραφες, αλλά και απολύσεις. Είναι σημαντικό να έχουμε νέα παιδιά στον χώρο εργασίας μας, αλλά το θέμα είναι πως δεν έρχονται. Γιατί να έρθουν; Για να παίρνουν 580 ευρώ μικτά ή να κοιμούνται στο ξενοδοχείο και να παίρνουν 380 ευρώ; Σε κάθε περίπτωση, το Σωματείο Ξενοδοχοϋπαλλήλων Νομού Ηρακλείου είναι ενεργό και βρίσκεται εδώ για τον κάθε εργαζόμενο».

Στρες, ατελείωτα ωράρια και δύσκολες απαιτήσεις

Τέλος, η εφημερίδα “Νέα Κρήτη” επικοινώνησε με τον κ. Μιχάλη Μυρτάκη, ο οποίος εργάζεται για πολλά χρόνια σε ξενοδοχειακές μονάδες. Αλήθεια, τι σημαίνει κανείς να εργάζεται ως ξενοδοχοϋπάλληλος; Πώς πάνε τα ωράρια εργασίας; Ο κ. Μιχάλης Μυρτάκης απαντάει: «Με μια λέξη: στρες! Πολλή δουλειά, η οποία πρέπει να βγει σε σύντομο χρονικό διάστημα και με όσο γίνεται καλύτερο τρόπο. Όσον αφορά τα ωράρια, θα μιλήσω με βάση τα προσωπικά βιώματα που έχω από τα δυο-τρία ξενοδοχεία από το 2008 και μετά όπου έχω εργαστεί. Υπάρχουν ξενοδοχεία που λειτουργούν με συγκεκριμένους κανόνες, όπου κάνεις το ωράριο των 8,5 ωρών (η μισή ώρα είναι το φαγητό), υπάρχουν όμως και ξενοδοχεία όπου δεν υφίσταται το 8ωρο. Είναι τόσος ο όγκος δουλειάς που στο 8ωρο δε βγαίνει. Υπάρχουν ξενοδοχεία όπου ο μάγειρας μπορεί να δουλέψει και 9, 10 ή ακόμη και 11 ώρες. Υπάρχουν καμαριέρες που δουλεύουν 9 και 10 ώρες για να βγει η δουλειά. Όσον αφορά τους μισθούς, υπάρχει ανομοιομορφία. Υπάρχουν περιπτώσεις μονάδων όπου το ίδιο το προσωπικό πληρώνεται με τελείως διαφορετικούς όρους. Υπάρχει προσωπικό που πληρώνεται με μισθό Χ, ποσό το οποίο αντιστοιχεί σε μια συγκεκριμένη κρατική σύμβαση, και υπάρχει προσωπικό στην ίδια σύμβαση που αμείβεται με ένα ποσό πολύ υποδεέστερο. Υπάρχει ανομοιομορφία στις ίδιες επιχειρήσεις, κάτι το οποίο δημιουργεί συγκρουσιακές σχέσεις μεταξύ των ατόμων που συνιστούν το προσωπικό».

Τέλος, ο κ. Μυρτάκης αναφέρθηκε στα νέα άτομα τα οποία πέφτουν πολλές φορές θύματα εργοδοτών σύμφωνα με την ευρέως διαδεδομένη άποψη. Συμβαίνει αυτό; «Είναι όπως βλέπει ο κάθε εργαζόμενος τον εαυτό του. Να το πω πιο απλά… Ένα άτομο ηλικίας 20 ετών ίσως να μην έχει την κατάρτιση και σίγουρα θα πέσει θύμα εκμετάλλευσης. Παίζουν ρόλο ο τρόπος με τον οποίο θα μιλήσει με τον εργοδότη και αυτό που θα του ζητήσει ο εργοδότης. Αν κάνει κάτι απλές δουλειές θα παίρνει ένα χαρτζιλίκι… Θύμα εκμετάλλευσης δε θα πέσει αμέσως. Αλλά θα γυρίσει μπούμερανγκ αυτό, γιατί οι ίδιοι οι πελάτες θα εκφράσουν παράπονα. Οι άνθρωποι μικρής ηλικίας, είτε βρίσκονται σε ανέχεια είτε επιζητούν κάποιο χαρτζιλίκι, πέφτουν θύματα εκμετάλλευσης, αφού ο μισθός τους αγγίζει τα 400 με 500 ευρώ. Με αυτήν την έννοια δε θεωρώ ότι αξίζει να δουλέψει ένας νέος με αυτό το ποσό και μετά να μπει στο Ταμείο Ανεργίας. Δε νομίζω ότι το ποσό δίνει κίνητρο».

 

Πηγή: neakriti