Σεβασμιώτατος Αρχιεπίσκοπος Κρήτης Ειρηναίος: «Ο κορωνοϊός είναι χτύπημα στον εγωισμό και την αλαζονεία του ανθρώπου»

Ζητήματα επικαιρότητας, όπως η επέλαση της πανδημίας αλλά και η μετατροπή της Αγίας Σοφίας σε τζαμί, σχολιάζει στη “Νέα Κρήτη” ο Αρχιεπίσκοπος Κρήτης. O Σεβασμιότατος Αρχιεπίσκοπος κ.κ. Ειρηναίος παραχώρησε μια συνέντευξη στη “Νέα Κρήτη”, αναλύοντας προσωπικά του δεδομένα.

Μίλησε για τις παιδικές του αναμνήσεις, τη Θεολογική Σχολή Χάλκης και τα 45 χρόνια αρχιερατικής του διακονίας. Πάντα με το χαμόγελο στα χείλη, ο Σεβασμιότατος άνοιξε την καρδιά του στην εφημερίδα, μιλώντας για τον προσωπικό του βίο.

Ταυτόχρονα, αναφέρθηκε και σε ζητήματα μείζονος σημασίας που απασχολούν την επικαιρότητα και συνδέονται με την Ορθοδοξία. Τέτοια ζητήματα είναι ο κορωνοϊός και η μετατροπή της Αγίας Σοφίας από μουσείο σε μουσουλμανικό τέμενος. Ο Σεβασμιότατος Αρχιεπίσκοπος μίλησε επίσης και για τους νέους αλλά και για τις σχέσεις Εκκλησίας Κρήτης-Οικουμενικού Πατριαρχείου. Τέλος, αναφέρθηκε και στην εκπομπή της “ΚΡΗΤΗ TV” “Ορθόδοξος Λόγος”, που «δίδει ένα βήμα στην Τοπική Εκκλησία, προκειμένου να μαρτυρείται ο Χριστός και το Ιερό Ευαγγέλιό Του», όπως ανέφερε χαρακτηριστικά, εκφράζοντας τις ευχαριστίες του στους συντελεστές της.

Σεβασμιότατε Αρχιεπίσκοπε, θα ήθελα να ξεκινήσω τη συνέντευξή μας από την παιδική σας ηλικία. Ποιες είναι οι αναμνήσεις σας;

«Οι αναμνήσεις μου από την παιδική μου ηλικία είναι συνδεδεμένες με τη γενέτειρά μου, το μικρό χωριό μου Μυξόρρουμα, λίγο πριν από το Σπήλι Αγίου Βασιλείου Ρεθύμνης. Θυμάμαι την καθημερινότητα της ζωής μας στην πολύτεκνη οικογένειά μας και τους ωραίους ρυθμούς της ζωής του χωριού. Οι άνθρωποι ήταν εργατικοί και όλοι εμείς ως παιδιά ακολουθούσαμε στον δικό τους βηματισμό. Όλη η κοινωνία μας ήταν ένα. Πορευόμασταν όλοι μαζί. Έπειτα θυμούμαι τις παιδικές αναμνήσεις στην Εκκλησιαστική Σχολή Αγίας Τριάδος στα Χανιά, μια ευλογημένη περίοδο της ζωής μου, η οποία προετοίμασε την πορεία μου στην Ιεροσύνη».

Πότε αισθανθήκατε την ανάγκη να αφοσιωθείτε στον Θεό;

«Καθοριστική σημασία στην κλήση μου στην Ιεροσύνη ήταν η γνωριμία και η συναναστροφή μου με τον μακαριστό πρώην Μητροπολίτη Κισσάμου και Σελίνου κυρό Ειρηναίο Γαλανάκη, ο οποίος τότε ήταν νέος κληρικός και σχολάρχης της Εκκλησιαστικής Σχολής Κρήτης, εις τα Χανιά. Βλέποντας τη ζωή, τη διακονία, την προσφορά, την αφοσίωση και την αγάπη του ευλογημένου αυτού ανθρώπου, είπα μέσα μου “έτσι θέλω να γίνω…”. Η ευλογημένη μορφή του μακαριστού Μητροπολίτη Ειρηναίου με ενέπνευσε, όπως και πολλά άλλα παιδιά τότε, στην οδό της Ιεροσύνης. Είναι σπουδαίο πράγμα να γίνεται ένας άνθρωπος στη ζωή του πρότυπο και παράδειγμα για τους άλλους ανθρώπους και μάλιστα τους νέους».

Η Θεολογική Σχολή της Χάλκης έκλεισε στις αρχές της δεκαετίας του 1970. Εσείς σπουδάσατε στον συγκεκριμένο χώρο. Πώς ήταν το πρόγραμμα σπουδών και ο μοναστικός βίος;

«Μία από τις μεγάλες ευλογίες της ζωής μου ήταν οι σπουδές μου στη Θεολογική Σχολή της Χάλκης. Η Σχολή αυτή υπήρξε στολίδι του Οικουμενικού μας Πατριαρχείου και ανέδειξε μεγάλες εκκλησιαστικές προσωπικότητες. Το πρόγραμμα της Σχολής ήταν μοναστηριακό. Είχαμε τα μαθήματα, την κοινή Τράπεζα, τις Ιερές Ακολουθίες και χρόνο μελέτης στη Βιβλιοθήκη. Η Σχολή προετοίμαζε με τον καλύτερο δυνατό τρόπο, όχι μόνο θεολόγους, αλλά και στελέχη σε διάφορα διακονήματα της Εκκλησίας. Εύχομαι και προσεύχομαι σύντομα να ευοδωθούν οι προσπάθειες του Παναγιότατου Οικουμενικού μας Πατριάρχη για την επαναλειτουργία της Σχολής».

Επισκέπτεστε τη γενέτειρά σας; Και όταν πάτε, αισθάνεστε να σας περιτριγυρίζει ένα κλίμα νοσταλγίας;

«Είναι αλήθεια ότι, λόγω των πολλών υποχρεώσεών μου, δεν επισκέπτομαι συχνά τη γενέτειρά μου. Είναι για μένα χαρά όταν βρίσκομαι έστω και για λίγο εκεί. Θυμούμαι πάντοτε τις παιδικές αναμνήσεις, τους ευλογημένους ανθρώπους του χωριού, τους συγγενείς και τους οικείους μου. Είμαι ευγνώμων για τον τόπο που με γέννησε και με ανέθρεψε με τη λαϊκή ευσέβεια».

Διαβάστε τη συνέχεια στο kriti360