Στο Ηράκλειο έζησαν μια αξέχαστη βραδιά αφιερωμένη στον Νίκο Καζαντζάκη! | ΦΩΤΟ

Στα πλαίσια πολλών εκδηλώσεων που πραγματοποιήθηκαν φέτος με αφορμή τα 60 χρόνια από το θάνατο του Μεγάλου Κρητικού, Ν.Καζαντζάκη, πριν λίγες ημέρες παρουσιάστηκε στο Ηράκλειο μια από τις πλέον ευρηματικές και πρωτότυπες, τόσο στη σύλληψη όσο και στην εκτέλεσή της, μουσικοχορευτική αναπαράσταση της εποχής που έζησε ο σπουδαίος Ηρακλειώτης συγγραφέας!

Για τη συγκεκριμένη εκδήλωση χρειάστηκε να συμπράξουν 54(!!!) συμπολίτες μας και παρά το ότι «ερασιτέχνες» οι περισσότεροι απ’ αυτούς, μας χάρισαν μια αξέχαστη βραδιά στο κινηματοθέατρο «Αστόρια» το Σάββατο 21 Οκτωβρίου.

Η αρχική ιδέα στηρίχτηκε στο κείμενο του ταλαντούχου και πάντα ενεργού στα πολιτιστικά δρώμενα της πόλης Ιατρού-Πολιτισμιολόγου, Αγησίλαου Αλιγιζάκη, ο οποίος έχει προσφέρει έτσι κι αλλιώς  πολλά  στην έρευνα της εξέλιξης της μουσικής και της πολιτιστικής δραστηριότητας του νησιού κατά τις περιόδους του 19^ου και 20^ου αιώνα.

Εστιάζοντας αυτή τη φορά στην περίοδο που έζησε ο Καζαντζάκης 1883-1957, στήνει το σενάριο της πολιτιστικής δραστηριότητας της πόλης του Ηρακλείου σε μια μεταβατική περίοδο από την Οθωμανική κυριαρχία του νησιού στην απελευθέρωσή του και τη σταδιακή αστικοποίηση του πληθυσμού που προσπαθεί να γυρίσει την ιστορική σελίδα.

Αυτή η διαδρομή παρουσιάζεται στην παράσταση, η  σταδιακή προσαρμογή στον πολιτιστικό «εξευρωπαϊσμό» του Νησιού, η ενίσχυση της λαϊκής και παραδοσιακής μουσικής μέσω της σύνθεσης ηχοχρωμάτων παραδοσιακών και κλασικών οργάνων, αλλά ταυτόχρονα και το πολιτισμικό «χρώμα» που πρόσθεσαν οι Μικρασιάτες, φορείς πάντα της πρωτοπορίας και της ιστορικής μνήμης .

Η παράσταση ακολούθησε  γραμμική χρονική πορεία από τις αρχές του 20^ου αιώνα με εντυπωσιακές αναπαραστάσεις που περιλάμβαναν ευρωπαϊκούς χορούς, θαυμάσια σκηνικά και κοστούμια σε εικόνες και ήχους που οι περισσότεροι από εμάς αγνοούσαμε ότι ευδοκίμησαν στην πόλη μας. Ταυτόχρονα με τις εξαίσιες μουσικές που εκτέλεσαν ο Γ.  Ζαχαριουδάκης με την ορχήστρα του και στα παραδοσιακά ο Κωστής και Κλεάνθης Ατσαλάκης ήταν εντυπωσιακός ο τρόπος υποκριτικής της χορευτικής ομάδας του «Χορόσπιτου» που εναλλάσσονταν σε ρόλους χορευτών-ηθοποιών και ξεσήκωσαν επανειλημμένως τους θεατές της παράστασης.

Καθώς ο πολιτισμός συμβαδίζει πάντα με την Ιστορία ενός τόπου, παρελαύνουν στην παράσταση εικόνες και ήχοι από την ταραγμένη πορεία του τόπου μας, με τους χορευτές να περιδινίζονται πάντα σε ρυθμούς διαφορετικούς (βαλς, ταγκό, πόλκα κλπ), τους μουσικούς να προσαρμόζουν τις νότες από τους μικρασιάτικους καρσιλαμάδες που χορεύονταν στη συνοικία της Αγίας Τριάδας,αλλά και τους Καστρινούς συρτούς και οι θεατές να απολαμβάνουν το ιστορικό-πολιτιστικό παλίμψηστο της πόλης, όπως ξεδιπλωνόταν από τους πρωταγωνιστές της παράστασης. Όλα αυτά με την μορφή του Ν. Καζαντζάκη να εποπτεύει βλοσυρός με τον ίσκιο του πάντα τους Καστρινούς χορευτές και τις  βοστρυχωτές μελαχρινές κοπέλες που τους συνοδεύουν.

Ιδιαίτερες στιγμές της βραδιάς η σοπράνο  Δεβόρα Κιαγιαδάκη με τον τενόρο Άρη Σφακιανάκη σε εκπληκτικές ερμηνείες, αλλά και ο θρυλικός «Ζορμπάς» που έκλεισε την παράσταση με τον πιο εμφαντικό τρόπο.

Αξίζουν πολλά συγχαρητήρια σε όλους τους συντελεστές της παράστασης,από τον συντονιστή της παράστασης-διευθυντή του «Χορόσπιτου», Γ. Πλαγιωτάκη, που πίστεψε πρώτος το εγχείρημα, τους συνεργάτες του Ν. Κουφάκη, Μ. Πεδιαδιτάκη και Ε. Μανουσάκη, τον σκηνοθέτη Μ. Κουκιαδάκη για την εξαιρετική και άκρως επαγγελματική σκηνοθεσία του. Ιδιαίτερη αναφορά στους εξαίρετους μουσικούς της παράστασης  Mαρία Λούκα: (Τραγούδι ), Μιχάλης Κώττης ( Ούτι ), Μιχάλης Σπυριδάκης ( Βιολί ), Γιώργος Ζαχαριουδάκης ( Πιάνο ) Βαγγέλης Τσαγκαράκης ( Λαούτο-Μπουζούκι) Μανόλης Κανακάκης ( Κανονάκι), αλλά και σε πιο «αφανείς» αρωγούς της παράστασης όπως ο Μανόλης Αληγιζάκης που αφιέρωσε αρκετό χρόνο για να επιμεληθεί γαφιστικά το υλικό της παράστασης.

Όλοι αναμένουμε τη συνέχεια της εξαιρετικής προσπάθειας, τοποθετημένη ίσως σε άλλο ιστορικό πλαίσιο, ενώ θεωρείται επιβεβλημένη την επανάληψή της κρίνοντας από την ανταπόκριση του κόσμου και από την υψηλή αισθητική του θεάματος που παρακολουθήσαμε.

 

Πηγή: www.candianews.gr – Μιχάλης Τζανάκης