Η ιστορία του θρυλικού «Άπτερα» που μας ταξίδευε για χρόνια

Το ΑΠΤΕΡΑ υπήρξε αναμφισβήτητα το πιο σύγχρονο και επαναστατικό επιβατηγό/οχηματαγωγό πλοίο, που δρομολογήθηκε στη γραμμή των Χανίων, στα μέσα της δεκαετίας του ‘80.
Η μετασκευή του υπήρξε πρωτοποριακή για τα δεδομένα της εποχής, ενώ η συμβολή του στην ανάπτυξη και τη μετέπειτα πορεία της παραδοσιακής ANEK LINES, υπήρξε καθοριστική. Ήταν το πλοίο που έφερε μια νέα τάξη πραγμάτων στα θαλασσινά ταξίδια στην Κρήτη και έβαλε την ANEK LINES σε μια νέα εποχή. Μέχρι τότε, τα πλοία του στόλου της που αγοράστηκαν σχεδόν νεότευκτα- εξυπηρετούσαν με συνέπεια και πολύ καλές υπηρεσίες τα δύο μεγάλα λιμάνια της Κρήτης, καλύπτοντας επαρκώς τις μεταφορικές ανάγκες των γραμμών που εξυπηρετούσαν.
Όμως, δεν είχαν αυτό το κάτι παραπάνω που έφερε μαζί του το αξέχαστο αυτό πλοίο. Τη φινέτσα και την πολυτέλεια, που ολοκλήρωσε την εταιρεία και την καθιέρωσε ανάμεσα στις μεγαλύτερες της Ελλάδας και ολόκληρης της Ευρώπης. Αναμφίβολα, κανείς δεν μπορεί να ξεχάσει τον πρωτοπόρο “ευπατρίδη” των Χανίων ΚΥΔΩΝ (10.714gt/1953), τα επιτυχημένα και συνεπή -για σχεδόν 3 δεκαετίες- δίδυμα ΚΑΝΤΙΑ (11.222gt/1971) και ΡΕΘΥΜΝΟΝ (12.078gt/1971) στη γραμμή του Ηρακλείου, καθώς και το καλοτάξιδο πρώτο ΚΡΗΤΗ (11.334gt/1972), που με την πολύτιμη προσφορά τους ανέδειξαν τα κρητικά προϊόντα στην υπόλοιπη Ελλάδα και “απογείωσαν” την οικονομία της Κρήτης. Όμως, το θρυλικό ΑΠΤΕΡΑ ήταν αλλιώτικο από αυτά, απέπνεε άλλο αέρα πιο φρέσκο και ευρωπαϊκό. Η συνολική παρουσία του προκαλούσε δέος. Βαπόρι μεγάλο, επιβλητικό, στιβαρό, γρήγορο, με λιτή φορεσιά και με δυνατότητες πολλές, χωρίς περιττά “φτιασίδια”, όπως αυτά που σήμερα “στολίζουν” τις μπάντες των περισσότερων πλοίων της ακτοπλοΐας μας. Δεν είχε ανάγκη άλλωστε από αυτά, καθώς στολίδι ήταν αυτό, το ίδιο το βαπόρι.
Είτε βρισκόταν δεμένο στη Σούδα, είτε στον Πειραιά, το κατάλευκο αστραφτερό σκαρί του τραβούσε εύκολα την προσοχή, στεκόταν περήφανο και σε προσκαλούσε για να το καμαρώσεις και να σε ταξιδέψει! Το εσωτερικό του υπήρξε ασυναγώνιστο και πρωτοποριακό, δικαιολογώντας με το παραπάνω τη φήμη που είχε, ως το κρουαζιερόπλοιο της ακτοπλοΐας! Ήταν πολύ μπροστά για την εποχή του, με καινοτομίες που ξένιζαν. Υπήρξε το πρώτο πλοίο της ελληνικής ακτοπλοΐας με κυλιόμενες κλίμακες, ενώ ακόμη διέθετε και κλιματισμό, υπερπολυτελή σαλόνια, άνετα καταστρώματα, πολλές καμπίνες, εκκλησία, πτερύγια ευσταθείας και μεγάλη χωρητικότητα. Ήταν πάντοτε ζεστό και φιλόξενο, πεντακάθαρο, με μεγάλο του ατού την αξεπέραστη -ακόμη και σήμερα- κρητική κουζίνα!
Στο ταξίδεμά του ήταν εξίσου υποδειγματικό, σταθερό και γρήγορο. Άλλωστε, τα πλοία της Κρήτης χαρακτηρίζονταν ανέκαθεν ως τα μεγαλύτερα και ποιοτικότερα πλοία της ελληνικής ακτοπλοΐας. Έτσι και το ΑΠΤΕΡΑ, εξυπηρετούσε απόλυτα το σκοπό για τον οποίο επιλέχθηκε από τη μεγάλη κρητική εταιρεία. Το ταξίδι μαζί του ήταν μια εμπειρία ξεχωριστή. Ήταν η υπερπολυτελής “θαλάσσια λεωφόρος” της εποχής, που συνέδεε την ηπειρωτική Ελλάδα με τη Μεγαλόνησο και μάλιστα με ανέσεις και ασφάλεια εφάμιλλες των σύγχρονων τότε ευρωπαϊκών πλοίων. Αναπόφευκτα, οι μνήμες που άφησε και οι στιγμές που χάρισε στους απανταχού καραβολάτρες –ακόμη και στην περίοδο της παρακμής του-  ήταν μοναδικές και χιλιάδες.
Ποιος, άλλωστε δεν ήθελε να ταξιδέψει ή ακόμη και να φωτογραφήσει τη ναυαρχίδα της ΑΝΕΚ LINES. Ένα πλοίο σταθμός, που εκείνη την εποχή, μόνο με το αδελφό του EL GRECO (14.425gt/1972) των Μινωικών Γραμμών που ταξίδευε στην Αδριατική μπορούσε να συγκριθεί. Ίσως, να ήταν και καλύτερο! Το πολυτελές ΑΠΤΕΡΑ κέρδισε δίκαια τη θέση του ανάμεσα στα σημαντικότερα πλοία της ακτοπλοΐας μας. Υπήρξε πλοίο πρωτοποριακό, που έβαλε τα θεμέλια για τα επόμενα πλοία της ΑΝΕΚ που έμελλε να ακολουθήσουν. Μέσα από αυτό, αναδείχθηκε το πείσμα των κρητικών για διαρκή ανάπτυξη, η αυθεντική κρητική φιλοξενία, καθώς και η αγάπη και το πάθος των Κρητικών για την πατρίδα τους. Δικαιολογημένα, λοιπόν, υπήρξε το καμάρι των Χανίων αλλά και της ελληνικής ακτοπλοΐας!

PEGASUS: «Το αστέρι της Taiyo Ferry»

Το αξέχαστο ΑΠΤΕΡΑ ναυπηγήθηκε στη Χώρα του Ανατέλλοντος Ηλίου, σε μια εποχή ευημερίας και μεγάλης ανάπτυξης της ιαπωνικής ακτοπλοΐας. Η ανάπτυξη, όμως, αυτή έμελλε να διακοπεί απότομα εξαιτίας της πετρελαϊκής κρίσης, με αποτέλεσμα πολλές από τις νέες εταιρείες που δημιουργήθηκαν να καταρρεύσουν ως “χάρτινοι πύργοι” και αρκετές από τις γραμμές που άνοιξαν να κλείσουν. Αναπόφευκτα, λοιπόν, αρκετά αξιόλογα πλοία ήρθαν στην Ελλάδα. Το ΑΠΤΕΡΑ υπήρξε το 4ο από μια σειρά 6 αδελφών πλοίων που χτίστηκαν -στις αρχές του ’70- στα ναυπηγεία Hayashikane Shipbuilding & Engineering Co Ltd, στο Shimonoseki της Ιαπωνίας. Από αυτά τα εκπληκτικά πλοία, ήρθαν στη χώρα μας τα 4 (ΕΛ ΓΚΡΕΚΟ, ΑΠΤΕΡΑ, ΔΑΙΔΑΛΟΣ, SEA TRAILER) και με τη συμβολή τους συνέβαλλαν στην περαιτέρω ανάπτυξη της ελληνικής ακτοπλοΐας. Καθελκύστηκε στις 21 Δεκεμβρίου του 1972 (yard number 1168) με το όνομα PEGASUS (7.167gt) για λογαριασμό της Taiyo Ferry K.K., εταιρεία με έδρα την πόλη Kanda της μακρινής Ιαπωνίας.
Παραδόθηκε στην πλοιοκτήτρια εταιρεία του στις 9 Απριλίου 1973 και δρομολογήθηκε στη γραμμή Osaka (Honshu) – Kanda (Kyushu), διπλώνοντας το αδελφό πλοίο ORION (μετέπειτα ΔΑΙΔΑΛΟΣ) που είχε ξεκινήσει νωρίτερα. Χαρακτηριστικό του γνώρισμα ήταν το φαντασμαγορικό “χορευτικό” μπλε αστέρι της ιαπωνικής εταιρείας –γνωστό ως ”Shooting Star”- που κοσμούσε τις μπάντες του, έμπνευσης του διακεκριμένου Ιάπωνα ζωγράφου Yanagihara Ryohei. Μεταξύ των συγκριτικών πλεονεκτημάτων του ήταν και η υψηλή του ταχύτητα, που στα δοκιμαστικά άγγιξε τους 24,2 κόμβους! Καθημερινά, όμως, εκτελούσε το δρομολόγιο με υπηρεσιακή ταχύτητα 21,5 κόμβους.
Για την ταχύτητα αυτή, φρόντιζαν 2 κύριες μηχανές Mitsubishi – MAN V18V40/54 συνολικής ιπποδύναμης 20.000 BHP, με κατανάλωση που κυμαινόταν γύρω στους 52 τόνους/24ωρο. Το πλοίο ναυπηγήθηκε ως ropax, με διαστάσεις 140,87 x 22,38 x 5,60 και ικανότητα μεταφοράς 794 επιβατών (214 κρεβάτια) και 400 Ι.Χ. ή 72 Ι.Χ. και 94 φορτηγών (960 γραμμικά μέτρα). Το Δεκέμβριο του 1976, η Taiyo Ferry αγοράζει τα θρυλικά 185μετρα θηρία της Nihon Kosoku Ferry, SUNFLOWER (12.116gt/1972) και SUNFLOWER 2 (12.090gt/1973) και μοιραία το PEGASUS παροπλίζεται.
Το Μάιο του 1977, το πλοίο πωλείται στην Kyushu Kyuko Ferry, εταιρεία με έδρα το Τόκιο που υπήρξε αποκλειστικός εξειδικευμένος μεταφορέας των Nissan Motor Co και Kubota Corporation. Δρομολογείται στη γραμμή Tokyo (Honshu) – Kanda (Kyushu),  ως RO/RO μέχρι και το Νοέμβριο του 1979, ενω από τα μέσα του 1979 μέχρι το Μάρτιο του 1981 πρόσθεσε στο δρομολόγιο του και τη Matsusaka (Honshu).
Στις 31 Αυγούστου 1981, το πλοίο πουλήθηκε στην Osaka Shosen Mitsui Senpaku, παραμένοντας στη γραμμή του, ενώ στις 31 Οκτωβρίου 1983 πωλείται στην Seno Steamship Company (Ehime) και μετονομάζεται σε OSAKA. Όμως, δεν δούλεψε ποτέ για τη συγκεκριμένη εταιρία, με αποτέλεσμα στα τέλη του ιδίου έτους να τεθεί προς πώληση.

Tο 1984 άλλαξε ξανά το όνομα του σε PEGASUS.

Η γέννηση του ΑΠΤΕΡΑ

Την περίοδο εκείνη, η ANEK LINES ερευνούσε την αγορά μεταχειρισμένων πλοίων, με σκοπό να βρει νέο πλοίο για να ανανεώσει το στόλο της. Το PEGASUS, κρίθηκε κατάλληλο λόγω χωρητικότητας, υψηλής ταχύτητας (24 κόμβοι) και ευκολίας στη φόρτωση και εκφόρτωση οχημάτων και έτσι αγοράστηκε τον Δεκέμβριο του 1984. Στην Ελλάδα το έφερε -τον Ιανουάριο του 1985- ο πλοίαρχος Γρηγόρης Καντιδάκης.
Προηγουμένως, όμως, πραγματοποίησε προγραμματισμένη στάση στο Mersin της Τουρκίας, για να ξεφορτώσει τα Ι.Χ. που έφερε στον ερχομό του από το Imabari της Ιαπωνίας. Στη συνέχεια το πλοίο κατέπλευσε στη Σούδα και εν συνεχεία πήρε το δρόμο για το Πέραμα με το όνομα CHANIA.
Εκεί, δέχεται εκτενή μετασκευή, την οποία επιμελήθηκε το γραφείο Νικολάου Ασφή – Ανδρέα Σκουνάκη, ενώ την εσωτερική διακόσμηση ανέλαβε το διεθνώς καταξιωμένο γραφείο ΑΜΚ του ζεύγους Αγνής και Μιχάλη Κατζουράκη.
Η μετασκευή θα διαρκέσει σχεδόν 2 χρόνια και στη διάρκεια αυτής, πραγματοποιήθηκαν επισκευές στο μηχανοστάσιο, αναδιατάχθηκαν και διαρρυθμίστηκαν όλοι οι κοινόχρηστοι χώροι, προστέθηκαν καμπίνες (176) και κρεβάτια (634), δημιουργήθηκαν υπερπολυτελή σαλόνια, εστιατόρια και αναψυκτήρια. Τοποθετήθηκαν κυλιόμενες κλίμακες, εκκλησία, ακόμη και ασανσέρ για τους ασθενείς και τους ηλικιωμένους επιβάτες!
Εξωτερικά, ο καθρέπτης του πλοίου αναδιατάχθηκε, προκειμένου να δημιουργηθούν τα σαλόνια και οι καμπίνες, οι υπερκατασκευές της πρύμνης χτίστηκαν ενώ διατηρήθηκαν οι 3 καταπέλτες, καθώς κρίθηκε ότι διευκόλυναν σημαντικά στη φορτοεκφόρτωση των οχημάτων. Την εξωτερική εμφάνιση του πλοίου ολοκλήρωνε το κατάλευκο χρώμα της ΑΝΕΚ με το περήφανο σινιάλο της Κρήτης να κοσμεί το φουγάρο του νέου πλοίου.


Η μετασκευή αυτή, αποκάλυψε το μεγαλείο του εξαιρετικού αυτού πλοίου, το οποίο μεταμορφώθηκε από ένα “άχρωμο” ropax σε ένα επιβλητικό cruise ferry. Το πρωτόκολλο των επιβατών αυξήθηκε στους 1.550 επιβάτες, ενώ το γκαράζ “θυσιάστηκε” λιγάκι για χάρη της άνεσης, επιτρέποντας έτσι τη φόρτωση 150 Ι.Χ. και 70 φορτηγών. Αν θα επισημαίναμε κάποια “παραφωνία”, αυτή θα ήταν μόνο για τα βάρη που προστέθηκαν συνολικά επάνω στο πλοίο, τα οποία είχαν ως αποτέλεσμα τη μείωση της ταχύτητάς του στους 22 κόμβους. Όμως, ακόμη και αυτός ο δρόμος ήταν υπέρ αρκετός, καθώς για την εκτέλεση του βραδινού δρομολογίου τα πλοία της γραμμής ταξίδευαν συνήθως με ταχύτητα 17 κόμβων. Το νέο πλοίο υπήρξε η ναυαρχίδα της κρητικής εταιρίας εκείνη την εποχή.
Το όνομα, λοιπόν, της νέας “πλωτής πολιτείας” της ΑΝΕΚ θα έπρεπε να είναι αντάξιο του μεγέθους και της λάμψης του. Έτσι, αποφασίστηκε να ονομαστεί σε ΑΠΤΕΡΑ (8.897gt), προς τιμή της σπουδαίας πόλης – κράτους που ιδρύθηκε τον 8ο αιώνα π.Χ. σε θέση πανοραμική, πάνω από τον κόλπο της Σούδας. Το 1987, το νέο “καμάρι των Χανιών” (Δ.Σ.Κ.SXKE) παρουσιάστηκε στην έδρα της εταιρείας  στην Κρήτη και δρομολογήθηκε στη γραμμή «Πειραιάς – Χανιά», δίπλα στο ΚΥΔΩΝ, με πλοίαρχο τον Στέλιο Σαριδάκη και α’ μηχανικό τον Τάσο Μπολουδάκη, τον οποίο αργότερα διαδέχθηκε ο Κώστας Δασκαλάκης για αρκετά χρόνια. Τότε, αρκετοί από το πλήρωμα του ΚΥΔΩΝ κλήθηκαν να επανδρώσουν το νέο απόκτημα της εταιρείας, αφήνοντας πίσω τους με βαριά καρδιά το πλοίο που αγάπησαν και το οποίο υπήρξε ο πρωτεργάτης της μεγάλης προσπάθειας που κατέληξε στη δημιουργία της ΑΝΕΚ.
Το 1988 με την αγορά των θηρίων ΛΑΤΩ (25.460gt/1975) και ΛΙΣΣΟΣ (20.454gt/1972), η ΑΝΕΚ αποφασίζει να ανανεωθεί. Έτσι το ΑΠΤΕΡΑ θα αλλάξει φορεσιά, μαζί με τα υπόλοιπα πλοία της χανιώτικης εταιρείας. Το  φουγάρο του θα βαφτεί κίτρινο, ενώ δυο μεγάλες διακοσμητικές λωρίδες χρώματος μπλε με κίτρινο, μαζί με το λογότυπο της ΑΝΕΚ LINES θα κοσμούν εφεξής τις μπάντες του.
Στις αρχές του ’90, οι ανάγκες της γραμμής έχουν αυξηθεί σημαντικά, γεγονός που απαιτεί την αναβάθμιση και ανανέωση του πλοίου. Στο μεταξύ, το 1992 στη γέφυρα του ΑΠΤΕΡΑ αναλαμβάνουν διαδοχικά οι πλοίαρχοι Λευτέρης Δημοτάκης, Σήφης Αθητάκης και Αντώνης Καλογεράκης.
Το 1993, το ΑΠΤΕΡΑ οδηγείται στο Πέραμα προκειμένου να δεχθεί την πρώτη μετασκευή ευρείας έκτασης και διαμόρφωσης της πρύμνης του. Μετασκευή, που σηματοδοτεί την “αισθητική αποκαθήλωση” του πανέμορφου βασιλοβάπορου. Ο πλευρικός πρυμνιός καταπέλτης αφαιρέθηκε -για εξοικονόμηση χώρου- ενώ οι υπερκατασκευές της πρύμνης επεκτάθηκαν προς τα πίσω και έκλεισαν, προκειμένου να προστεθούν καμπίνες, δημιουργώντας έτσι ένα αντιαισθητικό μπαούλο, που ουσιαστικά “αλλοίωσε” την εξωτερική εμφάνιση του όμορφου σκαριού.



Χρονικά, όμως, προηγήθηκε μια άλλη μετασκευή, που οδήγησε στη δημιουργία του άσχημου “κουτιού” στον καθρέπτη και η οποία περιελάμβανε την επέκταση του σαλονιού της Α’ θέσης προς τα πλώρα, με σκοπό να δημιουργηθεί περισσότερος χώρος για το εστιατόριο Α’ θέσης. Το 1997, το μεγαλόπρεπες ΑΠΤΕΡΑ –μετά από 10 χρόνια υπηρεσίας- αφήνει τη γραμμή των Χανίων και μεταφέρεται στη γραμμή Πειραιάς – Ηράκλειο, όπου θα παραμείνει για τα επόμενα τέσσερα χρόνια, μέχρι το 2001. Στο διάστημα αυτό πλοίαρχοί του θα αναλάβουν οι Πέτρος Παριανός και Γιώργος Σανδαλάκης.
Τον Δεκέμβριο του 1999, το ΑΠΤΕΡΑ οδηγείται εκ νέου στο Πέραμα προκειμένου να τοποθετηθούν πλωτήρες (sponsons), κατόπιν μελέτης που έκανε ο γνωστός Δανέζικος οίκος Knud E. Hansen. Είναι η περίοδος μετά το ναυάγιο του ESTONIA στη Βαλτική -Σεπτέμβριος 1996- και η τοποθέτηση πλωτήρων κρίθηκε αναγκαία και για λόγους ευστάθειας, αλλά και για αναβάθμιση του πλοίου ώστε να προσαρμοστεί στις νέες απαιτήσεις που θα διασφαλίσουν τη μελλοντική μεταπωλητική του αξία. Σε κάθε περίπτωση, όμως, οι επεμβάσεις που δέχθηκε το πλοίο είχαν και το ανάλογο τίμημα, καθώς ολοκλήρωσαν την “καταστροφή” της εξωτερικής εμφάνισης ενός αρχοντοβάπορου.

Το 2000, το ΑΠΤΕΡΑ (12.286gt) ολοκληρωτικά αλλιώτικο επιστρέφει ξανά -για ένα χρόνο- στη γραμμή των Χανίων με Πλοίαρχο τον Κυριάκο Θεοδωράκη, ενώ το Μάιο του 2001 μεταφέρθηκε στη γραμμή Πειραιάς – Ρέθυμνο πλαισιώνοντας το ομόσταυλο ΠΡΕΒΕΛΗΣ (15.354gt/1980), με Πλοίαρχους πρώτα τον Γιώργο Κολυδά και αργότερα τον Λευτέρη Κουμιώτη. Τον Ιούνιο του 2003, το ΑΠΤΕΡΑ μεταβαίνει -για μια εβδομάδα- στη Θεσσαλονίκη και συγκεκριμένα για την Σύνοδο Κορυφής της Ε.Ε., στο πλαίσιο της Ελληνικής Προεδρίας της Ε.Ε. (πρώτο 6μηνο 2003). Ενώ την περίοδο 8 έως 15 Φεβρουαρίου 2004, φιλοξένησε την 12η  Έκθεση «ΤΟΥΡΙΣΤΙΚΩΝ ΕΙΔΩΝ & ΔΩΡΩΝ» που έγινε στα Επτάνησα.

Τέλος εποχής για το ΑΠΤΕΡΑ

Τον Οκτώβριο του 2005, πέφτει η αυλαία για το πάλε ποτέ καμάρι των Χανίων. Τελευταίος Πλοίαρχος του ήταν ο Γιάννης Φραγκογιάννης. Μετά από σχεδόν δύο δεκαετίες προσφοράς στις γραμμές της Κρήτης, το θρυλικό ΑΠΤΕΡΑ έπρεπε να φύγει, αφήνοντας πίσω του για πάντα τους ανθρώπους που το έφεραν και το αγάπησαν. Η ραγδαία ανάπτυξη που  γνώριζε -εκείνη την περίοδο- η ελληνική ακτοπλοΐα, καθώς και ο ερχομός των νεότευκτων δεν άφηναν πλέον χώρο στο πάλε ποτέ βασιλοβάπορο για να προσφέρει. Δεν ήταν πλέον το καινούργιο, το μεγαλύτερο και το πιο πρωτοποριακό πλοίο της ελληνικής ακτοπλοΐας. Έτσι, λοιπόν, το ΑΠΤΕΡΑ πουλήθηκε και γύρισε στον τόπο που γεννήθηκε, στα βάθη της Ανατολής. Αυτή τη φορά, όμως φορώντας τα σινιάλα μιας νοτιοκορεάτικης εταιρείας, της Asia International Ferries (Georim Shipping), η οποία πλήρωσε 6,5 εκατ. δολάρια για να το αποκτήσει. Στις 2 Νοεμβρίου 2005, το “καμάρι των Χανίων” με σβησμένα τα σινιάλα από τις μπάντες του και με “κατεβασμένη” την Κρήτη από το φουγάρο του, υπέστειλε την ελληνική σημαία, σήκωσε σημαία Παναμά και παραδόθηκε στη νέα πλοιοκτήτρια εταιρεία. Στις 3 Νοεμβρίου 2005, το βασιλοβάπορο σφύριξε για τελευταία φορά από το dock No3 του Πειραιά, αποχαιρετώντας για πάντα το μεγάλο λιμάνι με το όνομα ORIENTAL PEARL III και προορισμό τη Νότια Κορέα.
Η καριέρα του θρυλικού ΑΠΤΕΡΑ στην Ελλάδα μόλις είχε τελειώσει. Με την άφιξή του στη νέα του πατρίδα, ανακαινίσθηκε πλήρως με σκοπό να αναλάβει υπηρεσία στη διεθνή γραμμή μεταξύ Κινάς (Dandong) – Νότιας Κορέας (Incheon) ναυλωμένο στην κινεζική Dandong Ferry.


Τον Ιούλιο του 2007, νέα πλάνα φάνηκαν στον ορίζοντα για το μέλλον του θρυλικού πλοίου. Μετατράπηκε σε πολυτελές κρουαζιερόπλοιο των 500 ατόμων και ξεκίνησε κρουαζιέρες στη γραμμή Beihai (Guangxi province, China) – Ha Long bay (Vietnam) με το όνομα MORNING SHINE (15.048gt).
Στις 7 Μαΐου 2011 και μετά από πολύμηνο παροπλισμό, το “δουλεμένο” γιαπωνέζικο σκαρί, δεν είχε τίποτα άλλο πλέον να προσφέρει και αναπόφευκτα πουλήθηκε για σκραπ στην Κίνα (Jianying).
Ωστόσο, αν και έφυγε στα ξένα, εμείς δεν το λησμονούμε. Η πολύτιμη προσφορά του στην ανάπτυξη των γραμμών της Κρήτης, αποτελεί παρακαταθήκη και γι’ αυτό θα μας μείνει αξέχαστο για πάντα!

Φωτογραφίες: ANEK LINES, Γιώργος Κουρούπης, Γιώργος Κωβαίος, Παντελής Λελέκης, Βαγγέλης Τζάρδης, Κώστας Σαρλής, Νεκτάριος Παπαδάκης, Ken Murayama, Albert Novelli, Louis Bosschaart, Dieter Pots, Bernd Crause, Andreas Wörteler, navarini (shipspotting.com), det (shipspotting.com), michaelsegeth (shipspotting.com), Greek Shipping Miracle, Mr Lobster _ Flickr, Simplon Postcards, www9.plala.or.jp.
 
Πηγή: nautilia.gr