Κώστας Λελεκάκης: Ο Κρητικός που σχεδίασε πριν από 50 χρόνια το Ι.Χ. του μέλλοντος αλλά δεν πήρε ούτε ευρώ από τη γερμανική εταιρεία!

Επτά χρονών έφυγε από τη Γρα Λυγιά με τα δύο του αδέρφια και τη μητέρα του ο Κώστας Λελεκάκης, για να ζήσει στο Χάγκεν της Γερμανίας με τον πατέρα του, ο οποίος είχε φύγει νωρίτερα ως μετανάστης και δούλευε σκληρά για να στέλνει χρήματα στο σπίτι του.

Στα 14 του χρόνια, ο Κώστας Λελεκάκης, ενώ φοιτούσε σε Γερμανικό Γυμνάσιο και ήταν άριστος στην καλλιτεχνική δημιουργία και στα μαθήματα θετικής κατεύθυνσης, ο καθηγητής των Καλλιτεχνικών κάποια μέρα ανακοίνωσε στους μαθητές της τάξης του ότι γνωστή γερμανική αυτοκινητοβιομηχανία έκανε ένα μαθητικό διαγωνισμό σχεδίασης του αυτοκινήτου του μέλλοντος, ζητώντας από τα παιδιά που είχαν ταλέντο στη σχεδίαση να επιχειρήσουν να φτιάξουν ένα αυτοκίνητο μινιατούρα, όπως φαντάζονται ότι θα μπορούσε να είναι ένα αγαπημένο τους μοντέλο μετά από μερικές δεκαετίες, υπολογίζοντας την ταχύτατη τεχνολογική εξέλιξη.

«Την εποχή εκείνη κυκλοφορούσαν εντυπωσιακά οικογενειακά σεντάν και κουπέ κι εμείς οι 14χρονοι τότε δεν είχαμε και άλλες πολλές προσλαμβάνουσες εικόνες για να χτίσουμε καινοτόμες ιδέες πάνω στη σχεδίαση ενός αυτοκινήτου του μέλλοντος. Επειδή όμως μου άρεσε η ιδέα της δημιουργίας ενός νέου σύγχρονου αυτοκινήτου, έκατσα και σχεδίασα με μολύβι πάνω σε χαρτί ένα αυτοκίνητο που φανταζόμουν ότι θα μπορούσε να κυκλοφορήσει μετά από χρόνια από κάποια αυτοκινητοβιομηχανία. Το αποτέλεσμα μου άρεσε πάρα πολύ γιατί είχα βάλει τη φαντασία μου να δουλέψει και με την ενθάρρυνση του καθηγητή μου στα Καλλιτεχνικά, πήγα σε έναν Γερμανό ξυλουργό και του ζήτησα να μου δώσει ένα μαλακό κομμάτι ξύλου, για να μπορώ εύκολα να το σκαλίσω και να του δώσω τη φόρμα του αυτοκινήτου που είχα σχεδιάσει στο χαρτί», μας διηγείται ο 61χρονος σήμερα Κώστας Λελεκάκης από τη Γρα Λυγιά Ιεράπετρας.

«Εργαλεία δεν είχα κι έτσι έψαξα και βρήκα ένα σετ εργαλείων ξυλογλυπτικής που θα τα χρησιμοποιούσα πρώτη φορά στη ζωή μου. Αν και δεν ήξερα πώς να δουλεύω το ξύλο με το σκαρπέλο, με πείσμα και υπομονή, καθόμουν ώρες ατελείωτες και σκάλιζα πόντο-πόντο το ξύλο, δίνοντάς του τη μορφή του αυτοκινήτου που έβλεπα στο σχέδιο που είχα ζωγραφίσει με το μολύβι. Όταν τελείωσα τον σκελετό του αυτοκινήτου πάνω στο ξύλο, άρχισαν τα δύσκολα, γιατί έπρεπε να το διαμορφώσω σε αυτοκίνητο του μέλλοντος, που να μη θυμίζει αυτά που κυκλοφορούσαν στους δρόμους της Γερμανίας εκείνη την εποχή. Χωρίς να έχω γνώσεις μηχανολογίας, άρχισα να φτιάχνω αεροτομές, διπλές εξατμίσεις, φρύδια στα φανάρια, καμπύλες στα φτερά και κάθε μέρα να μου έρχεται κάποια καινούργια ιδέα στο μυαλό. Όταν το είχα τελειοποιήσει και είχα αποφασίσει ότι δεν πρέπει να σκαλίσω πάνω του τίποτα άλλο, το πήγα στον καθηγητή μου και του ζήτησα να το αξιολογήσει. Εκείνος ενθουσιάστηκε και μου μίλησε για το έργο μου με λόγια θαυμασμού. Τότε πίστεψα ότι είχα κάνει κάτι εξαιρετικό», πρόσθεσε ο Κώστας Λελεκάκης.

Μετά από μερικές μέρες τα έργα των μαθητών παραδόθηκαν για αξιολόγηση στη γερμανική αυτοκινητοβιομηχανία που έκανε τον μαθητικό διαγωνισμό.

Η ευκαιρία που χάθηκε – Τα άφησε όλα για την Ιατρική

«Το αυτοκίνητο που σκάλισα στο κούτσουρο που πήρα από τον Γερμανό ξυλουργό είχε εντυπωσιάσει τους μηχανικούς της εταιρείας, που το ξεχώρισαν μέσα στα τρία καλύτερα και με βράβευσαν. Μας πήραν μάλιστα κάποια μέρα και μας ξενάγησαν στη γραμμή παραγωγής της αυτοκινητοβιομηχανίας, όπου έμεινα με το στόμα ανοικτό. Πρώτη φορά έβλεπα αυτοκίνητα κρεμασμένα στην οροφή του εργοστασίου να συναρμολογούνται με τόσους πολλούς αυτοματισμούς.

Προχθές, 47 χρόνια μετά τη βράβευσή μου, ένας παλιός φίλος που είδε ένα σύγχρονο μοντέλο αυτής της αυτοκινητοβιομηχανίας, το Insignia, μου είπε ότι ήμουν μικρός τότε, αλλά πολλές δεκαετίες πιο μπροστά από την εποχή μου, γιατί τώρα κατασκευάζεται και κυκλοφορεί στους δρόμους ένα εξελιγμένο αυτοκίνητο όπως αυτό που είχα σχεδιάσει και σκαλίσει πάνω σε ξύλο το 1977. Δυστυχώς, τότε έχασα την ευκαιρία να ενταχθώ στην ομάδα των σχεδιαστών της γερμανικής βιομηχανίας αυτοκινήτων και να αλλάξει όλη μου η ζωή, γιατί το όνειρό μου ήταν να σπουδάσω Ιατρική, όνειρο το οποίο τελικά έμεινε απραγματοποίητο», μας είπε ο κ. Κώστας Λελεκάκης.

Όταν παράτησε στη Γερμανία την Ιατρική Σχολή, αποφάσισε λίγα χρόνια αργότερα, αφού είχε στο μυαλό του πάντα τους τέσσερις τροχούς, να φτιάξει μια επιχείρηση εμπορίας μεταχειρισμένων αυτοκινήτων. Όταν επέστρεψε στη Γρα Λυγιά Ιεράπετρας, ασχολήθηκε με τις κατασκευές θερμοκηπίων και με τις υγρομονώσεις ταρατσών, αλλά από το μυαλό του δε βγήκε ποτέ η ευκαιρία που χάθηκε στη Γερμανία να γίνει ένας σπουδαίος σχεδιαστής καινοτόμων αυτοκινήτων νέας γενιάς.

Ως καινοτομία ορίζεται κάθε ιδέα, τρόπος παρουσίασης ή εργαλείο που είναι νέο, με την έννοια ότι τα χαρακτηριστικά του είναι διαφορετικά από κάποια άλλα προηγούμενα.

Πηγή: neakriti