Μανώλης Κακλής: Ο θρυλικός λαουτιέρης από την Επισκοπή Ρεθύμνου που κατέκτησε την κορυφή της Κρητικής μουσικής | ΑΦΙΕΡΩΜΑ

Μια ημέρα του έτους 1961 έμελλε να επηρεάσει όσο λίγες την πορεία της παραδοσιακής Κρητικής μουσικής. Ήταν η ημέρα που ο 16χρονος Μανώλης Κακλιδάκης (Κακλής) από την Επισκοπή Ρεθύμνου έπαιρνε στα χέρια το δώρο του πατέρα του. Ένα λαούτο θα άλλαζε την δική του ζωή, όπως βεβαίως και τις μουσικές εμπειρίες χιλιάδων Κρητικών και Ελλήνων ευρύτερα στο πέρασμα των επόμενων δεκαετιών. Ο πατέρας του θρυλικού πλέον «Κακλή» δεν μπορούσε να χαλάσει το χατίρι του γιου του καθώς και να παρακούσει τις προτροπές όλων των φίλων πως ο μικρός ήταν ένα μεγάλο μουσικό ταλέντο…

Γράφει ο Αντώνης Τσαλίκης για το Daynight.gr

Ο έφηβος Μανώλης λέγεται πως από την ημέρα που συγκινημένος αποδέχτηκε ως δώρο το λαούτο δεν το άφησε ποτέ! Αμέσως αφοσιώθηκε στο μουσικό όργανο που αγάπησε τελικά με πάθος και αφέθηκε στη «μαγεία» του. Μέρα με την ημέρα γινόταν καλύτερος και απέδειξε με πράξεις πως επρόκειτο όντως για έναν νεαρό με έμφυτο ταλέντο.

Το ταλέντο αυτό σε συνδυασμό με την καθημερινή εξάσκηση και τις επιρροές από το περιβάλλον του, οδήγησαν αρκετά σύντομα τον Μανώλη Κακλιδάκη στις ορχήστρες τοπικών πανηγυριών και πολιτιστικών εκδηλώσεων.

 

Η πορεία προς την κορυφή

Πριν εμφανιστεί στο πρώτο του γλέντι το 1963 στον Πλάτανο Ρεθύμνου σε ηλικία 18 χρονών μαζί με τον συγχωριανό του αείμνηστο λυράρη Παντελή Δαμανάκη, είχε επηρεαστεί ουσιαστικά από τον οικογενειακό γείτονα και γνωστό μουσικό Νίκο Μανιά. Στα επόμενα χρόνια έπαιξε ακόμη με τον Μανώλη Κοτζάμπαση από το Χρωμοναστήρι, με τον Μάρκο Δασκαλομαρκάκη από την Ασή Γωνιά και με αρκετούς άλλους Κρητικούς μουσικούς που προσέφεραν τα μέγιστα ώστε να ζήσουν μια χρυσή εποχή τα τοπικά παραδοσιακά γλέντια την δεκαετία του 1960.

 

Οι πρώτες συμμετοχές σε ορχήστρες και η μοναδική αίσθηση διασκέδασης του κόσμου σε χωριά και πόλεις του νησιού, ήταν σε συνδυασμό με την αγάπη του για την Κρητική παράδοση τα στοιχεία που άνοιξαν την όρεξη στον νέο Μανώλη Κακλή να εξασκηθεί ακόμη πιο εντατικά με το λαούτο. Αμέσως μετά την απόλυσή του από τον στρατό το 1969 ξεκίνησε να ασχολείται επαγγελματικά με την μουσική και να γίνεται όλο και πιο γνωστός στο κοινό της Κρήτης για τις ικανότητες του στο λαούτο.

Στις αρχές τις δεκαετίας του 1970 συνέχισε να παίζει μαζί με τον Δασκαλομαρκάκη και στην συνέχεια έχτισε μια συνεργασία αρκετών ετών με τον Ροδάμανθο Ανδρουλάκη που χαρακτηρίστηκε από ιδιαίτερη επιτυχία. Ο Μανώλης Κακλής όπως ήταν πλέον γνωστός, ήταν διαρκώς δραστήριος και δημιουργικός…

Η πλούσια δισκογραφία που παρουσίασε τις δεκαετίες του 1970-1980 και  ακόμη περισσότερο οι δισκογραφικές συνεργασίες με τον Ροδάμανθο, τον Κλάδο και τον Μελεσσανάκη, τον έφτασαν από αναγνωρίσιμο ταλέντο του Ρεθύμνου, στην κορυφή της Κρητικής μουσικής με αμέτρητες παρουσίες σε παραδοσιακά κρητικά δρώμενα και σε κοινωνικές εκδηλώσεις των Κρητών στην Ελλάδα και τον κόσμο ολόκληρο.

 

 

Ο «Κακλής» αγαπήθηκε από όλους όσους συνεργάστηκε για το μεράκι του, το ήθος και τον επαγγελματισμό του. Συνεργασίες με μεγάλους καλλιτέχνες όπως το Νίκο Μανιά, τον Λεωνίδα Κλάδο, τον Ροδάμανθο Ανδρουλάκη, τον Ζαχαρία Μελεσσανάκη, τον Θανάση Σκορδαλό, τον Μανώλη Καρπουζάκη, τον σύντεκνό του Νίκο Αλεφαντινό και άλλους, ήταν όλες σχέσεις που ανέπτυξαν την Κρητική μουσική και της έδωσαν μια νέα πνοή σε μία εποχή που υπερίσχυαν οι νεωτερισμοί σε κάθε καλλιτεχνικό χώρο.

Όσο για το κοινό σε ολόκληρη την Ελλάδα και τους Έλληνες ομογενείς ανά τον κόσμο, η σχέση ήταν αμοιβαία. Ο κόσμος μαγεύτηκε μονομιάς από το λαούτο του και ο Μανώλης Κακλής αγάπησε όσο τίποτε άλλο το χάρισμα που είχε να προσφέρει διασκέδαση, αλλά και να εκφράζει όσους αγαπούσαν την Κρητική μουσική. Για χρόνια ο Ρεθυμνιώτης λαουτιέρης μεγαλούργησε μέσα από την μουσική και το τραγούδι του, αυξάνοντας διαρκώς τους θαυμαστές του όσο φυσικά και τις επιτυχίες του στο μουσικό προσκήνιο.

 

 

Παρά τις δυσκολίες της εποχής σε μια Ελλάδα που άλλαζε ραγδαία και τα άσχημα παιχνίδια της μοίρας που αντιμετώπισε η οικογένεια του Μανώλη Κακλιδάκη όσο βρισκόταν στην κορυφή της Κρητικής μουσικής, ο αγαπημένος λαουτιέρης της Κρήτης δεν λύγισε ποτέ και στάθηκε στο ύψος της τεράστιας προσωπικότητάς του.

Συνέχισε μέχρι τα τελευταία χρόνια της ζωής του (έφυγε από την ζωή στις 18 Οκτωβρίου 2017) να είναι πιστός στις αρχές που τον ανέδειξαν από ταλαντούχο έφηβο μουσικό στην Επισκοπή Ρεθύμνου, σε έναν θρύλο της παραδοσιακής κρητικής μουσικής. Πάθος για το λαούτο, επαγγελματική αφοσίωση και σεβασμός σε συνεργάτες και μουσικό κοινό.

Σήμερα, μουσικοί και άνθρωποι όπως ο Μανώλης Κακλής έχουν αφήσει ένα τεράστιο κενό με την απουσία τους, αλλά και ένα επίσης τεράστιο κληροδότημα παραδοσιακής μουσικής παιδείας και ήθους… Ήθος που κληρονόμησε δικαιωματικά και η κόρη του, Αγάπη Κακλιδάκη (Κακλή), η οποία πρόσφατα πήρε την απόφαση να προσφέρει στον γενέθλιο τόπο της, το Ρέθυμνο, όλα όσα δικαιούται, μέσα από την συμμετοχή της στα κοινά και την κάθοδό της στις επερχόμενες εθνικές εκλογές.