Το υπέροχο ζευγάρι Κρητικών που ταξιδεύει σε όλη την Ελλάδα με ένα Land Rover! | ΦΩΤΟ

“Η αλήθεια είναι πως το Never alone ξεκίνησε ως ένα απλό hashtag στο Ιnstagram σε φωτογραφίες που ανεβάζαμε με τη Μελίνα και τον Μάρκο, τα δυο μας σκυλιά” λέει η Μαρία και ο Χρήστος, ένα ανέμελο ζευγάρι από την Κρήτη, που ταξιδεύει με ένα «campervan» σε όλη την Ελλάδα και ποστάρει φωτογραφίες από άγνωστα μέρη της χώρας στα social media.

Το νόημά του ήταν τόσο απλό όσο ακούγεται: ποτέ μόνοι, πάντα μαζί. Η καθημερινότητά μας χαρακτηρίζεται από αυτή την πρόταση. Έχουμε φτιάξει με τέτοιον τρόπο τη ζωή μας, που πραγματικά οι περισσότερες δραστηριότητες που κάνουμε, και κυρίως οι εκδρομές μας, είναι πάντα μαζί με αυτά.

Όταν ήρθε η ιδέα στον Χρήστο να δημιουργήσουμε ένα φωτογραφικό σάιτ με τα μέρη όπου ταξιδεύουμε δοκιμάσαμε διάφορα ονόματα, όμως κανένα δεν ταίριαζε τόσο όσο ταίριαξε αυτό» λέει η Μαρία Κολιακουδάκη, ένα νέο κορίτσι από το Ηράκλειο Κρήτης, που μαζί με τον σύντροφό της και φωτογράφο Χρήστο Μανιώρο ταξιδεύουν με τα δυο σκυλιά τους κυρίως στην Κρήτη, αλλά και σε όλη την Ελλάδα, μέσα σε ένα Land Rover που μετέτρεψαν σε τροχόσπιτο. Τις φωτογραφίες από τα ταξίδια τις ανεβάζουν σε λογαριασμό στο Instagram, ενώ μόλις λάνσαραν κι ένα ταξιδιωτικό σάιτ.

Αν δεις τις εικόνες τους αποκλείεται να μη γοητευτείς από το ανέμελο lifestyle τους, τα όμορφα μέρη που επισκέπτονται και τα απίστευτα χαριτωμένα σκυλιά τους.

«Ποτέ δεν φεύγουμε από το σπίτι χωρίς μια μηχανή στην τσάντα. Οι φωτογραφίες κρατάνε δυνατές τις αναμνήσεις που έχουμε από κάθε τόπο. Οι φωτογραφίες άλλων ανθρώπων που ταξιδεύουν με παρόμοιο τρόπο μας έχουν εμπνεύσει. Επίσης, όπως εμείς ανακαλύπτουμε άγνωστα μέρη μέσα από φωτογραφίες “φίλων” που ακολουθούμε στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, έτσι θέλουμε μέσα από τις δικές μας φωτογραφίες να δείξουμε άγνωστες μεριές της Ελλάδας και να αναδείξουμε την όμορφη φύση που υπάρχει παντού» λένε και οι δύο.

Τρελαίνεται για βόλτες, αγαπάει το κολύμπι και το νερό γενικά, όμως μισεί το μπάνιο στο σπίτι. Της αρέσουν εξίσου τα χιόνια και το βουνό. Χαρακτηριστικό της είναι πως στις βόλτες που κάνουμε, ενώ είναι πάντα ελεύθερη, χωρίς λουρί, ποτέ δεν φεύγει μακριά. Μένει πάντα κάπου κοντά, ώστε να μπορεί να μας έχει στο οπτικό της πεδίο. Θέλει να ξέρει πως περπατάμε όλοι μαζί.

Ο Μάρκος ας πούμε πως μας βρήκε και μας διάλεξε ο ίδιος. Για καιρό λέγαμε πως κάποια στιγμή θέλαμε να έχουμε κι ένα δεύτερο σκυλί και, αφού το θέλουμε, κάπως θα γίνει.

Όντως, μια μέρα που ο Χρήστος γυρνούσε από τη δουλειά τον βρήκε στον δρόμο. Σίγουρα κάποιος τον είχε αφήσει. Από το πρώτο λεπτό που μπήκε σπίτι μας ξέραμε πως θα μείνει. Είναι κοκόνι στη ράτσα, δεν ξέρουμε την ηλικία του, αλλά υπολογίζεται γύρω στα 6-7. Δεν τον ενδιαφέρει το φαγητό, τουλάχιστον όχι όσο τη Μελίνα, εκτός αν σε δει να τρως ποπ-κορν ή ηλιόσπορους. Κάνει σαν παλαβός και για τα δύο. Δεν του αρέσει το νερό, δεν κολυμπάει ποτέ και μισεί το μπάνιο στο σπίτι. Τον χειμώνα είναι πάντα στην ίδια θέση μπροστά από τη σόμπα.

Το απίστευτο με τον Μάρκο είναι πως, ενώ είναι μικρόσωμος με κοντά ποδαράκια, στην ορειβασία και γενικά στο βουνό έχει αστείρευτη ενέργεια και αντοχές. Έχει κάνει χιλιόμετρα σε δύσκολο έδαφος, σε χιόνι, βροχή, πολύ κρύο και κάθε φορά μας φαίνεται απίστευτο ότι τα καταφέρνει.

Τα πάνε καλά μεταξύ τους από την πρώτη μέρα που τους βάλαμε στο ίδιο σπίτι. Δεν τους αρέσει να τους χωρίζουμε, γι’ αυτό το αποφεύγουμε. Ο Μάρκος πάντα κοιμάται πάνω στα πίσω πόδια της Μελίνας. Μαζί με τη σόμπα, είναι η αγαπημένη του θέση.

Το πρώτο πράγμα που αλλάζει σίγουρα στη ζωή σου όταν ζεις με δυο σκυλιά είναι το πρόγραμμά σου. Θα ξυπνήσεις πιο νωρίς για να προλάβεις να τους πας μια ικανοποιητική βόλτα προτού φύγεις για τη δουλειά. Το ίδιο συμβαίνει το μεσημέρι και το βράδυ. Μέσα στο σπίτι, πέρα από τα δικά σου πράγματα, υπάρχουν πλέον και τα δικά τους. Όμως πάντα βρίσκεται χώρος και γι’ αυτά.

Εκτός, όμως, από τα παραπάνω, που είναι πιο πολύ πρακτικά θέματα, το βασικό είναι πως, όταν συμβιώνεις με σκυλιά, μαθαίνεις τι θα πει αφοσίωση και πώς είναι να δένεσαι με κάποιον που δεν θα σου πει ποτέ πώς νιώθει για σένα, γιατί δεν έχει λαλιά, αλλά κάθε λεπτό βρίσκει ιδιαίτερους τρόπους για να σου το δείξει» περιγράφει η Μαρία.

Και μετά ήρθε το «campervan» και τα ταξίδια

Μου λένε πως είχαν πάντα το μικρόβιο των εκδρομών και των ταξιδιών, απλώς με το βαν που απέκτησαν τα τελευταία χρόνια μπόρεσαν να κάνουν την επιθυμία τους πραγματικότητα.

«Και οι δύο, κάποια στιγμή στη ζωή μας, είχαμε σκεφτεί πόσο ωραίο θα ήταν να έχεις ένα τροχόσπιτο μέσα στο οποίο να μπορείς να μένεις ή ένα μεγάλο τζιπ που να μπορεί να σε πηγαίνει παντού.

Μέχρι που κάποια στιγμή γνώρισα έναν μηχανικό αυτοκινήτων που μου υποσχέθηκε ότι θα μετέτρεπε ένα παλιό Land Rover Defender 110 του 1990, το οποίο είχα αγοράσει, σε “campervan”. Έτσι κι έγινε» εξηγεί ο Χρήστος.

«Πλέον, στο πίσω μέρος του αυτοκινήτου υπάρχουν ντουλάπια, ράφια, νεροχύτης και βρύση, πρίζες και ένας καναπές που ανοίγει και γίνεται μεγάλο κρεβάτι. Εξωτερικά υπάρχουν επίσης ντουλάπια και από κάτω έχει προσαρμοστεί ντεπόζιτο περίπου 40 λίτρων για να μπορούμε να έχουμε νερό για ντους.

Στην “κουζίνα” του Defender, αν είσαι οργανωμένος, μπορείς να ετοιμάσεις εύκολα ένα γεύμα. Πάντα έχουμε μαζί μας εστία υγραερίου και τα κατάλληλα σκεύη. To μενού μας τις περισσότερες φορές περιλαμβάνει λαχανικά (συνήθως βραστά), φακές, ζυμαρικά και ρύζι.

Πάντα δίνουμε μεγάλη βαρύτητα στο φαγητό, είτε αυτό είναι το μεσημεριανό στο σπίτι καθημερινά είτε ένα γεύμα κάπου στο βουνό μέσα στο campervan. Είμαστε και οι δύο χορτοφάγοι κι αυτό μας έχει δώσει την ευκαιρία να πειραματιστούμε και να γνωρίσουμε νέες γεύσεις.

Σίγουρα, από τα πρώτα πράγματα που κάνουμε όταν πάμε σε ένα καινούργιο μέρος είναι να βρούμε ένα μοναχικό σημείο για να κατασκηνώσουμε. Συνήθως τα καλοκαιρινά μας ταξίδια είναι πιο ήρεμα, σε παραλίες με σκηνή, με κολύμπι και κανό στη θάλασσα. Τον χειμώνα κάνουμε πιο πολύ ορειβασία και εξερεύνηση στα μέρη που επισκεπτόμαστε.

Στη Σκύρο μας εντυπωσίασε η πλούσια βλάστηση του νησιού. Κάναμε υπέροχες διαδρομές μέσα στο πράσινο και βρήκαμε απίστευτα σημεία για να κατασκηνώσουμε. Ειδικά τις τελευταίες μέρες ανακαλύψαμε μια μικρή μοναχική παραλία. Ο μόνος καθημερινός επισκέπτης ήταν ένας άντρας που με το βαρκάκι του ερχόταν κάθε πρωί, άραζε λίγο μπροστά στη θάλασσα για να πιει τον καφέ του και ξαναγύριζε πίσω.

Στο Ζαγόρι, πέρα από την απίστευτη ομορφιά της φύσης και τα χρώματα του χειμώνα, δεν θα ξεχάσουμε μια περιπέτεια που είχαμε στην Τύμφη μαζί με ένα φιλικό μας ζευγάρι. Περπατούσαμε επί σχεδόν 17 χιλιόμετρα στο βουνό σε 1.150 μέτρα υψόμετρο επί 6,5 ώρες, προσπαθώντας να προσεγγίσουμε μια καλύβα η οποία θα αποτελούσε το κατάλυμά μας για το βράδυ.

Η κούραση και το χιόνι δοκίμασε τις αντοχές μας και κάποια στιγμή αναγκαστήκαμε να εγκαταλείψουμε την προσπάθεια και να γυρίσουμε πίσω. Ωστόσο, η θέα που βλέπαμε σε όλη τη διάρκεια της ορειβασίας ήταν μοναδική και δύσκολα κάποιος μπορεί να την περιγράψει.

Στα Άγραφα είχαμε την ευκαιρία να γνωρίσουμε τον άνθρωπο που διαχειρίζεται το καταφύγιο, τον Βλάσση, ο οποίος μας φιλοξένησε μέσα σε μια μικρή καλύβα λίγα μέτρα από το κεντρικό κτίριο του καταφυγίου. Από κει μια μέρα κατεβήκαμε στη λίμνη Πλαστήρα και κάναμε ποδήλατο δίπλα στο νερό. Ήταν από τις λίγες μέρες που είχε βγάλει ήλιο και η ατμόσφαιρα ήταν υπέροχη. Για μας έγινε το πιο ωραίο σημείο όπου έχουμε κάνει ποτέ ποδηλασία. Η Μελίνα φυσικά και βούτηξε στη λίμνη.

Πολλοί μας λένε ότι γοητεύονται από τον τρόπο που έχουμε επιλέξει να ταξιδεύουμε. Οι κοντινοί μας άνθρωποι ξέρουν πλέον πως τα Σαββατοκύριακά μας είναι αφιερωμένα στο βουνό. Μας γνωρίζουν ως χαρακτήρες και γνωρίζουν πως τα ταξίδια που οργανώνουμε είναι κοντά στη φύση, με το βαν και τα σκυλιά. Όταν ξεκινήσαμε να κάνουμε τις εξορμήσεις με το αυτοκίνητο απορούσαν πού κοιμόμασταν, πού τρώγαμε ή πού βρίσκαμε χώρο για τα σκυλιά.

Επίσης, λίγοι γνωρίζουν τις βουνίσιες ομορφιές του νησιού μας. Οι περισσότεροι έχουν συνδυάσει την Κρήτη με τις παραλίες της. Όμως έχει μαγικά βουνά, οροπέδια και μέρη που μπορείς να επισκεφτείς τον χειμώνα και να σε μαγέψουν».

Δείτε περισσότερες φωτογραφίες από την «περιπέτειά» τους στην lifo