Άδεια κασελάκια… μέσα στον τάφο του ευεργέτη που πουλήθηκε σε άλλον – Τι απαντάει η Ενορία

Συνεχίζεται το σήριαλ με τον τάφο στο Ρέθυμνο που πουλήθηκε από την Ενορία Αγίου Κωνσταντίνου σε άλλον χρήστη που όπως προκύπτει είναι κατιών άλλου κλάδου της ίδιας όμως οικογενείας του ενταφιασμένου ευεργέτη και γιατρού Γ. Σαουνάτσου και συνεπώς δηλώνεται από την εκκλησία ότι υπήρχε δικαίωμα χρήσης καθώς ο τάφος δεν ήταν μνημείο αλλά κοινός τάφος χρήσης.

Επιβεβαιώνεται ότι δόθηκε αντίτιμο στην εκκλησία από τον νέο χρήστη του ταφοπεδίου ενώ οι πληροφορίες που έρχονται ήδη στο φως για το τι απέγιναν τα οστά του προγενέστερου νεκρού που ήταν στον τάφο αναφέρουν ότι μέσα στον τάφο δεν βρέθηκαν οστά αλλά άδεια κασελάκια όπως φέρεται να δηλώνει μέλος της οικογένειας του νέου νεκρού που ενταφιάστηκε εντός του τάφου.

Πρόκειται για την περίπτωση στο Ρέθυμνο όπου ο εγγονός νεκρού πήγε να αφήσει λουλούδια στον τάφο του παππού και βρήκε άλλον νεκρό μέσα.

Ο εγγονός του νεκρού, μηχανικός- Αρχιτέκτων Κώστας Δασκαλάκης έκανε καταγγελία στα μέσα ενημέρωσης και προκάλεσε την απάντηση της Ενορίας που επίσης απεστάλη στον Τύπο στην οποία απάντηση η Εκκλησία αναφέρει: «Κατόπιν αιτήματός σας (προς τον εγγονό του νεκρού Σαουνάτσου) και αφού το συμβούλιο έλαβε γνώση του εγγράφου σας σας παραθέτουμε τα ακόλουθα:

Από έρευνα στα ευρετήρια Κτητόρων τάφων στο νεκροταφείο Ρεθύμνης, προέκυψε ότι έχει συσταθεί δικαίωμα χρήσης σε γήπεδο(τάφο) στα στοιχεία του δικαιούχου, Μανόλη Σαουνάτσου (Μανέλη) και με αριθμό 491.

Στο τάφο αυτό είχε ενταφιαστεί το 1947 ο υιός του ανωτέρω, Γεώργιος Μαν. Σαουνάτσος και με δηλωθείσα μεταφορά οστών, κατά το έτος 1981, της Χαράς Γ. Σαουνάτσου. Επίσης, σύμφωνα και με δήλωση σας στον αυτό γήπεδο είχαν μεταφερθεί τα οστά της μητέρα σας, Παγώνας Σαουνάτσου.

Επειδή, από τις διατάξεις του άρθρου 3 του αν. ν. 582/1968 προκύπτει (όπως άλλωστε και υπό το προϊσχύσαν άρθρο 7 του β.δ/τος της 5.5.1834) ότι για τη σύσταση οικογενειακού τάφου, την παραχώρηση δηλαδή στο δικαιούχο και τα μέλη της οικογενείας του, κατά τις ειδικότερες διακρίσεις του άρθρου 3 παρ. 3 του νόμου, του αποκλειστικού δικαιώματος χρήσεως ορισμένου τάφου, απαιτείται ρητή πράξη της αρμόδιας αρχής (Σ.τ.Ε. 4171/1999, 1576/1996). Ως άδεια χρήσεως πράγματος που ανήκει στη περιουσία της οικείας Ενορίας, η πράξη αυτή αποτελεί εκτελεστή διοικητική πράξη με την οποία δεν ιδρύεται έννομη σχέση του ιδιωτικού δικαίου, ούτε αποτελεί ο χώρος, επί του οποίου παρέχεται δικαίωμα χρήσεως (ταφής), περιουσιακό στοιχείο του παραχωρησιούχου.

Δεν έχουν, συνεπώς, εν προκειμένω εφαρμογή οι σχετικοί με την κτήση, μεταβίβαση και απώλεια των ιδιωτικών δικαιωμάτων κανόνες (παραγραφή, χρησικτησία, κληρονομική διαδοχή κλπ.), υπόκειται δε το δικαίωμα χρήσεως οικογενειακού τάφου στη μονομερή και εξουσιαστική επέμβαση της αρμόδιας αρχής ως φορέως δημοσίας διοικήσεως (Σ.τ.Ε. 1552/1983, πρβλ. υπό το προϊσχύσαν καθεστώς και Σ.τ.Ε. 2070/1950).

Σύμφωνα με τις διατάξεις των άρθρων 966 και 970 του Α. Κώδικος δύναται να αποκτάται ιδιαίτερο ιδιωτικό δικαίωμα (ειδικό δικαίωμα) επί ορισμένου χώρου ταφής (άρθρον 3 παρ. 1 Α.Ν. 582/1968). Η παραχώρηση ιδιαιτέρου δικαιώματος ταφής εκ μέρους του Διοικούντος το Κοιμητήριο, αποτελεί διοικητικής φύσεως παραχώρηση αδείας χρήσεως πράγματος, οι δε σχετικές πράξεις της αρμόδιας Αρχής συνιστούν εκτελεστές διοικητικές πράξεις.

Διαβάστε τη συνέχεια στο neakriti