Ανδρέας Κούνουπας: Ο θρυλικός φαρμακοποιός του Ρεθύμνου που αγαπήθηκε όσο λίγοι!

Γλυκιές αναμνήσεις ανασύραμε με αφορμή την ονομαστική εορτή του αείμνηστου φαρμακοποιού του Ρεθύμνου, Ανδρέα Κούνουπα. Τα παιδιά του, Ελεάννα και Γιάννης και ο συνονόματος εγγονός του, Ανδρέας ακόμα και σήμερα κερνούν λουκουμάδες την ημέρα αυτή. Η Ελεάννα και ο Γιάννης είναι περήφανοι για τον πατέρα τους και θέλουν τα παιδιά τους και τα εγγόνια τους να του μοιάσουν και να πάρουν το χαρακτήρα και τις αρετές του.

«Η παράδοση των λουκουμάδων, ανήμερα την γιορτή του Αγίου Ανδρέα είναι και ήταν μια ξεχωριστή μέρα για τον εορτάζοντα και το Φαρμακείο Κούνουπα. Παρά τις δύσκολες υγειονομικές συνθήκες, ανάμεσα σε rapid test, ΑΜΚΑ, συμβουλές, συνταγές και ραντεβού για εμβολιασμό για τον covid-19, συνεχίζουμε δίπλα στον συνάνθρωπο δείχνοντας εμπιστοσύνη στην επιστήμη. Ευχαριστώ από καρδιάς όσους μου ευχήθηκαν και ιδιαιτέρως όσους πέρασαν από το φαρμακείο, φορώντας την μάσκα τους και τηρώντας τα μέτρα. Και του χρόνου με υγεία!» αναφέρει ο εγγονός του που συνεχίζει την μακρά παράδοση για 4η γενιά και για 113 συνολικά χρόνια από το 1908 που ιδρύθηκε το φαρμακείο.

Ποιος ήταν ο Ανδρέας Κούνουπας που λάτρευαν άπαντες στο Ρέθυμνο;

«Πρέπει να προσπαθούμε κάθε μέρα, κάθε ώρα να ζούμε ήρεμοι, με καλή καρδιά, με αγάπη για τον συνάνθρωπο, με αγώνα και πάλη για καλύτερη ζωή για όλους και να πεθάνουμε ήσυχοι ότι δεν βλάψαμε κανέναν, ότι ζήσαμε ως πραγματικοί άνθρωποι». Τάδε έφη Ανδρέας Κούνουπας, φαρμακοποιός, ζωγράφος, αγωνιστής της Αντίστασης. Έφυγε από τη ζωή το καλοκαίρι του 2016, όμως η πόλη του, το Ρέθυμνο, τον θυμάται ακόμα και για πάντα.

 

 

 

 

 

Όπως αναφέρει η κόρη του Ελεάννα, «ο πατέρας μας, Ανδρέας Κούνουπας, φαρμακοποιός, γεννήθηκε πριν από 100 χρόνια, στις 4 Φεβρουαρίου του 1921 στο Ρέθυμνο, όπου έζησε για όλη του τη ζωή. Έζησε σε μια εποχή δύσκολη που η χώρα μας ταλαιπωρήθηκε πολύ από πολέμους, εμφυλίους, δικτατορίες και πολύ μεγάλη φτώχεια. Τη ζωή του όλη την αφιέρωσε στον αγώνα για την εξάλειψη της ανισότητας και της εκμετάλλευσης, την επικράτηση της Ειρήνης επάνω στη γη και την εξασφάλιση μιας καλύτερης ζωής για όλο τον κόσμο.

Υπήρξε υποδειγματικός πατέρας και σύζυγος, ευσυνείδητος φαρμακοποιός, χαρίζοντας πολλές φορές φάρμακα σε κάποιους που δεν είχαν να τα πληρώσουν. Διετελεσε για πολλά χρόνια πρόεδρος του Φαρμακευτικού Συλλόγου στο Ρέθυμνο και μέλος της διοίκησης του Πανελλήνιου Φαρμακευτικού Συλλόγου.

Η ζωγραφική ήταν η αγαπημένη του τέχνη από μικρό παιδί. Το ταλέντο και η ευαισθησία του στη ζωγραφική μας άφησαν σαν κληρονομιά ένα μεγάλο έργο από πίνακες που είναι φυλαγμένοι στο σπίτι του στο Ρέθυμνο.

Ο ακέραιος χαρακτήρας του και η αυταπάρνησή του για το καλό των άλλων, τον έκαναν αγαπητό σε όλη την κοινωνία, άσχετα από τις πολιτικές του πεποιθήσεις. Η μεγάλη του θέληση για βοήθεια στον άνθρωπο, στον εργάτη, στον κάθε αδικημένο, φαίνεται μέσα από αυτές τις λίγες γραμμές που μας έγραψε πριν πεθάνει…

“Σαν μέλος της ΟΚΝΕ (Ομοσπονδία Κομμουνιστικής Νεολαίας Ελλάδας) από τα 15 μου χρόνια, σαν αγωνιστής της Εθνικής Αντίστασης στην κατοχή και μέλος της ΕΠΟΝ και σαν μέλος του τιμημένου ΚΚΕ σε ολόκληρη τη ζωή μου, έκανα πάντα το καθήκον μου στο ακέραιο.

Όπως με δίδαξε το κόμμα μου, στάθηκα ανυποχώρητος αγωνιστής της καταδυναστευμένης εργατικής τάξης, στάθηκα πατριώτης, εμψυχωτής και στέλεχος στους αγώνες για τη λευτεριά, στάθηκα ακέραιος πολίτης και ευσυνείδητος φαρμακοποιός με ανθρωπισμό και ουσιαστική βοήθεια στον βασανισμένο λαό”.»

Όνομα βαρύ σαν ιστορία στο χώρο των φαρμάκων

Μετά την Κρητική επανάσταση του 1896, η Κρήτη απέκτησε την ανεξαρτησία της από την Οθωμανική αυτοκρατορία. Μέχρι το 1913, που ενώθηκε με την κυρίως Ελλάδα, τελούσε υπό την προστασία των Μεγάλων Δυνάμεων με το όνομα Κρητική Πολιτεία.

Ανάμεσα στις άλλες ελλείψεις του νέου κρατιδίου ήταν και η έλλειψη σύγχρονων φαρμακείων, καθώς μέχρι τότε υπήρχαν μόνο «ιατρικά φαρμακεία» δηλαδή ιατρεία που προμήθευαν και τα φάρμακα στους ασθενείς.

Για να καλύψει αυτή την ανάγκη, η πολιτεία κάλεσε σε εξετάσεις και έχρισε τους πρώτους έξι φαρμακοποιούς της Κρήτης, ανάμεσα τους και τον Γιάννη Κούνουπα, τον επονομαζόμενο «Σπετσέρη» και ιδρυτή του Φαρμακείου Κούνουπα στο Ρέθυμνο, αρχικά στην οδό Τσουδερών και στη συνέχεια στη Νερατζέ. Είχαν προηγηθεί πολλά χρόνια εξάσκησης σε μεγάλα φαρμακεία των τότε αστικών κέντρων της Μεσογείου: στο «Φαρμακείου του Κρίνου» στην Αθήνα, στην Σμύρνη και τέλος στο Κάιρο.

Σε εποχές που όλα τα φάρμακα και πολλά καλλυντικά ήταν «φτιαχτά» δηλαδή παρασκευαζόμενα στο εργαστήριο του φαρμακείου, η εμπειρία αυτή στάθηκε πολύτιμη για το νέο Κρητικό φαρμακείο. Σύντομα το φαρμακείο Κούνουπα απέκτησε φήμη για την πληρότητα του, τις οικονομικές τιμές και κυρίως για την φροντίδα με την οποία περιέβαλε τους πελάτες του και πιο πολύ τους οικονομικά αδύναμους.

Το 1953 το Φαρμακείο πέρασε στα χέρια του Ανδρέα Κούνουπα, γιο του Γιάννη, παντρεμένου με την επίσης φαρμακοποιό Μεταξία Βεκιαρίδου. Ήταν η εποχή που τα ιδιοσκευάσματα, τα έτοιμα δηλαδή φάρμακα της βιομηχανίας, αντικαθιστούσαν με ταχύ ρυθμό τα προϊόντα του εργαστηρίου και μαζί άλλαζαν την όψη των φαρμακείων. Κοντά στα φάρμακα προστέθηκαν και νέα είδη: τα καλλυντικά της εποχής, τα ορθοπεδικά είδη, παιδικές τροφές κ.α.

Το Φαρμακείο Κούνουπα, μετακινήθηκε για ακόμα μία φορά, από την Νερατζέ στην οδό Αγίας Βαρβάρας και τελικά το 1965, στη σημερινή θέση του επί της οδού Μανιουδάκη 19, απέναντι από την Μητρόπολη Ρεθύμνου. Οι αλλαγές όμως αυτές δεν επηρέασαν στο ελάχιστο τις αξίες λειτουργίας του Φαρμακείου Κούνουπα: τον επαγγελματισμό, την αξιοπρέπεια, την προτεραιότητα στην εξυπηρέτηση του συνανθρώπου και την καινοτομία.

Το 1982 η σκυτάλη του Φαρμακείου πέρασε στον Γιάννη Κούνουπα, γιο του Ανδρέα, όπου αξιοποίησε όλη την πνευματική κληρονομιά που παρέλαβε για να συνεχίσει το έργο του Φαρμακείου και τελικά το 2008…

…Μετά από 100 χρόνια συνεχούς προσφοράς στο Ρέθυμνο και τη δημόσια υγεία, υποδέχτηκε την τέταρτη γενιά στο πρόσωπο του Ανδρέα Κούνουπα, γιου του Γιάννη και πτυχιούχου φαρμακευτικής από το Πανεπιστήμιο του Brighton. Η νέα αυτή αλλαγή «φρουράς» συμβαδίζει με τις σύγχρονες απαιτήσεις για τα φαρμακεία, όπου προτεραιότητα είναι η σωστή επιστημονική συμβουλή και η ανάδειξη τους σε κέντρα υπεύθυνης πρωτοβάθμιας περίθαλψης.