Ανώγεια: Εξόρμηση στον Άγιο Υάκινθο του Ορειβατικού Συλλόγου Αγίου Νικολάου

Ξεκινάμε λοιπόν κατά τις 10:30 περίπου από την περιοχή Πάνω Αμπέλια κοντά στα Ανώγεια και συνεχίζουμε από αγροτικούς δρόμους και από το Ε4, πορεία αρκετά ανηφορική.

Το τοπίο καθαρά βουκολικό με ίχνη αιγοπροβάτων παντού: Είτε τα βλέπουμε είτε τα ακούμε είτε τα μυρίζουμε.

Η καταπράσινη φύση είναι κουρεμένη σαν γκαζόν εκτός τις ασφενδρουλιές και τις ασκελοτούρες, τα τοξικά φυτά, που δεν καταναλώνονται. Την προσοχή μας τραβά ένα ζεύγος σκαθαριών – αργότερα θα δούμε και πολλά άλλα- που σπρώχνουν με επιμονή κι υπομονή, σαν άλλοι Σίσυφοι, στο ανώμαλο έδαφος έναν σβώλο από κοπριά τετραπλάσιο απ’ το μπόι τους. «Έχουν τα αβγά τους μέσα για να τα προστατεύσουν» μου λέει ο κύριος Μανώλης απ’ το χωριό μου, που τα ξέρει αυτά πολύ καλά! Την παράσταση συμπληρώνουν όρνια, που καραδοκούν για κανένα νεογνό, που θα ξεφύγει από τη μητρική επίβλεψη!

Τα δέντρα δυστυχώς είναι απογυμνωμένα, όμως απ’ τα πεσμένα φύλλα τους καταλαβαίνουμε ότι πρόκειται κυρίως για κρητικούς ασφένδαμους. Πολλά απ’ αυτά εντυπωσιάζουν με τον λαμπρό κίτρινο στολισμό, που τους προσδίδουν οι λειχήνες, που έχουν απλωθεί πάνω τους. Τα λιγοστά δέντρα με φύλλωμα είναι γιγάντια πρίνα. Σε κάποια ανοίγματα τους μας κρυφοκοιτάει ο χιονισμένος ακόμα Ψηλορείτης. Διασχίζουμε το πρινόδασος στα Βρουλίδια και φτάνουμε στην Καρχία πηγή χτισμένη με τις χαρακτηριστικές πέτρες της περιοχής και σφηνωμένη στον βράχο, εντυπωσιακό μέρος, όπου θα κάνουμε μια στάση.

Έπειτα θα ανηφορίσουμε ακόμα λίγο προς τα δυτικά, για να επισκεφτούμε τον περίφημο Άγιο Υάκινθο. Το εκκλησάκι κτίστηκε το 1.998 μετά από πρόταση του γνωστού καλλιτέχνη της περιοχής, Λουδοβίκου των Ανωγείων –απ’ τον οποίο πήραμε και το κλειδί- σε τοιχοδομή μητάτου και γρήγορα έγινε πολύ γνωστό, καθώς εδώ κάθε καλοκαίρι γιορτάζονται τα Υακίνθεια, πολιτιστικές εκδηλώσεις, που διαρκούν 3 μέρες.

Κατά την παράδοση ο Άγιος Υάκινθος ήταν θαλαμηπόλος του αυτοκράτορα Τραϊανού, που φυλακίστηκε κάπου κοντά στην περιοχή και για ν’ απαρνηθεί τον χριστιανισμό, του έριχναν φαγητό ποτισμένο με το αίμα σφαγίων από θυσία, ώσπου αυτός, αρνούμενος να φάει, πέθανε τελικά από ασιτία στα 20 του χρόνια. Η λατρεία του Υακίνθου προέρχεται από την αρχαιότητα σαν θεότητα που αντιπροσωπεύει το τέλος της άνοιξης. Από πολλούς θεωρείται θεός του έρωτα και αντίβαρο στον δυτικόφερτο Άγιο Βαλεντίνο. Πάρτε όποια εκδοχή σας αρέσει!

Όπως και να έχει το εκκλησάκι είναι εντυπωσιακό και η αίσθηση του ‘ψυγείου’, καθώς μπαίνεις μέσα, σε κάνει να καταλαβαίνεις την χρήση του παραδοσιακού μητάτου (έχει ένα δίπλα ακριβώς απ’ τον ναό) για ωρίμανση και φύλαξη των τυριών. Εμείς στο φιλόξενο παρκάκι του ναού (με το θεατράκι και τα αγάλματα) θα στήσουμε το παρεάκι και θα πιούμε τη ρακή μας. Κι έπειτα θα πάρουμε τον δρόμο της επιστροφής από μονοπάτια, δρόμους ή και ελεύθερα κάνοντας ‘κοντουρίδες’, ρίχνοντας που και που μια κλεφτή ματιά στον γίγαντα  χιονισμένο Ψηλορείτη πίσω μας.

Τελικά ανεβαίνουμε στο λεωφορείο, που μας φέρνει στα Ανώγεια για ελεύθερο χρόνο, όπου άλλοι κάθισαν στις ταβέρνες για το φημισμένο ‘αντικριστό’, άλλοι κατευθύνθηκαν στην πλατεία για καφέ και το φημισμένο γαλακτομπούρεκο και σχεδόν όλοι φορτώθηκαν με λογής-λογής τοπικά προϊόντα, τυριά και κρέατα, τι άλλο; Στη φίλη ορειβάτισσα και βίγκαν, που με ρώτησε που μπορεί να φάει χορτοφαγικά στα Ανώγεια, είπα το γνωστό ανέκδοτο με εκείνον που νήστευε και ρώτησε τον ανωγειανό ταβερνιάρη αν έχει κάτι θαλασσινό, για να πάρει την αποστομωτική απάντηση ‘αλάτσι’. Γέλασε και κατάλαβε ότι εδώ, σε αυτό το μέρος, στην καρδιά της κτηνοτροφικής Κρήτης, είναι ιεροσυλία να λες ότι είσαι χορτοφάγος!

Τελικά σήμερα ήταν μια πεζοπορία περισσότερο εκδρομική, κατά την οποία περπατήσαμε όμως γύρω στα 13 χιλιόμετρα κι ευχαριστούμε από καρδιάς την αρχηγό, Σοφία Σιδηροπούλου, για τον προγραμματισμό και την καθοδήγησή της!

Περισσότερες πληροφορίες, φωτογραφίες, βίντεο και χάρτη διαδρομής στο blog του Συλλόγου: ΟΡΕΙΒΑΤΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ