Πώς καταλαβαίνει ο «Ρεθεμνιώτης» τις αλλαγές στις εποχές του χρόνου;

Ένα πράγμα που θαυμάζω στους Κρητικούς είναι το μεράκι τους για τη γη. Θα έλεγες πως δεν είναι άνθρωποι του καφενείου, αν τους συγκρίνεις με άλλους τόπους. Όμως δε χάνουν ευκαιρία, και τις ρακές τους θα πιουν και τη δουλειά τους θα την κάνουν. 

Και δεν είναι μόνο οι αγρότες που το έχουν ως κύριο επάγγελμα. Περισσότερο θαυμάζω εκείνους που και τη δουλειά τους έχουν και την αγροτιά την έχουν δεύτερο επάγγελμα. 

Γράφει «Ο Ρεθεμνιώτης» για το Daynight.gr

Τέτοιες μέρες κοιτάζεις τα βουνά της Κρήτης και καπνοί ξεπηδούν από παντού. Όχι, δεν καίγονται τα βουνά. Φούντες καίνε οι Κρητικοί. Γιατί μετά το κλάδεμα της ελιάς πρέπει να κάψεις τις φούντες. 

Άρα καταλαβαίνω ότι ο χειμώνας είναι στο πικ του. Έχει προηγηθεί το μάζεμα της ελιάς και βλέπεις παντού αγροτικά με τσουβάλια, ή με τα δοχεία γεμάτα λάδι. Τα πρωινά εννοείται πως συναντάς τα αγροτικά φορτωμένα με τα ραβδιστικά.  

Και μπορεί φέτος το λάδι να μην είχε τιμή και να μπήκαν με τα «στιβάνια» μέσα, αλλά οι Κρητικοί δε θα πτοηθούν. Εκεί θα είναι πάλι, θα ρίξουν τα λιπάσματά τους, θα μαζέψουν τα ξύλα από το κλάδεμα και θα είναι πάλι έτοιμοι. 

Το τέλος του καλοκαιριού το καταλαβαίνεις είτε από τα αγροτικά που μεταφέρουν τα ξύλα από τους ελαιώνες στο σπίτι ή από τα καφάσια με τα σταφύλια. Εκεί λες είναι το τέλος του καλοκαιριού. 

Και μετά βέβαια που το Φθινόπωρο έχει μπει για τα καλά, όλο και σε κάποιο καζάνι θα σε καλέσουν. Βλέπεις πάλι τα αγροτικά και πάνω τους έχουν φορτωμένα τα καπάκια από τα καζάνια και πάνε στο τελωνείο για άδειες. 

Τώρα το Γενάρη θα αρχίσεις να τους βλέπεις στα αμπέλια. Θα κλαδέψουν και θα τα περιποιηθούν. 

Σε λίγο καιρό που θα περάσει ο χειμώνας θα τους δεις στα μαγαζιά των γεωπόνων να αγοράζουν φυτώρια για να φυτέψουν τις ντομάτες, τα αγγουράκια κι ό,τι άλλο έχει ο καθένας όρεξη. Άλλο το δικό σου προϊόν άλλο αυτό που αγοράζεις, σου λένε. Και βέβαια έχουν δίκιο. Καμία σύγκριση στην ποιότητα. Και ας μην βγάζουν κέρδος. Λίγο χρόνο από τον ελεύθερο μου τρώει και βγάζω και μια υποχρέωση, είναι η απάντησή τους. Ούτε που γκρινιάζουν που γυρίζουν όλη την πόλη για να μοιράζουν τα καλούδια τους σε φίλους και συγγενείς. 

Έτσι κάνουν στην Κρήτη και γι΄ αυτό τους χαίρομαι. 

Την καλημέρα μας!

 

Διαβάστε εδώ περισσότερες σκέψεις από τον Ρεθεμνιώτη