Ρέθυμνο: Δεν θέλουν η δεν μπορούν να αξιοποιήσουν το πιο καλό οικόπεδο της πόλης;

Του Νίκου Μολδοβανίδη

-Είναι φορές που ενώ δεν υπάρχει κάποιος ιδιαίτερος ή σπουδαίος λόγος μου καταλαμβάνουν τμήματα του «σκληρού δίσκου» του εγκεφάλου μου θέματα που σε άλλους είναι ήδη ξεχασμένα και πεταμένα στα σκουπίδια. Δεν είναι καλό αυτό να το ξέρετε. Μου δημιουργεί ένα συνεχές αίσθημα πικρής γεύσης και στενοχώριας για πράγματα που η ζωή μου δεν έχει ουδεμία σχέση με αυτά. Μετά ξεκινά μια αλυσιδωτή αντίδραση και το ένα φέρνει το άλλο. Θα καταλάβετε τι ακριβώς εννοώ αν συνεχίσετε να διαβάζετε παρακάτω.
-Την Τρίτη του Πάσχα το πρωί κατά τις 11 κατηφόρισα για να πάω στην Τράπεζα Πειραιώς στην Κουντουριώτη για μια μικρή υπόθεση. Ήμουν με τα πόδια και πρόσεξα μετά από καιρό το οικόπεδο δίπλα στην Φιλαρμονική μας. Ίσως το πιο κεντρικό σημείο της πόλης μας σε ένα μαύρο χάλι στην κυριολεξία. Αφίσες καλλιτεχνών μαγαζιών η μια πάνω στην άλλη και μέσα ένα μέτρο τα αγριόχορτα. Η ταμπέλα που υπήρχε παλιά «ΙΔΙΟΚΤΗΣΙΑ ΤΗΣ ΤΡΑΠΕΖΗΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ» έχει φύγει , μπορεί και να μην την είδα…
-Το μυαλό μου βρήκε τον κατάλληλο φάκελο στην μνήμη μου κα «μεταφέρθηκα» σε ένα δημοτικό συμβούλιο πριν από χρόνια. Δήμαρχος στην αρχική τετραετία του ο Γιώργης ο Μαρινάκης.. Κάποιος ιδιώτης ήθελε ή είχε αγοράσει το οικόπεδο από την τράπεζα να το αξιοποιήσει. Εργολάβος μηχανικός ήταν. Τον κατατρόπωσαν τότε μέσα στο δημοτικό συμβούλιο οι «σοσιαλίζοντες» της παράταξης Μαρινάκη. Ήταν ακόμα η εποχή που η λέξη ιδιώτης , αξιοποίηση ήταν απαγορευμένα στο λεξικό ΠΑΣΟΚ. Ακόμα είναι για αρκετούς. Είχα μείνει με την εντύπωση ότι ο Δήμος θα έπαιρνε το οικόπεδο και σε συνδυασμό με την Φιλαρμονική θα βλέπαμε κάτι το πολύ εντυπωσιακό.
-Και επειδή σας είπα το ένα φέρνει το άλλο , τον ίδιο καιρό θα γίνονταν δυο ακόμα σχέδια της δημαρχιακής αρχής… Η μεταφορά του ΚΤΕΛ και η αξιοποίηση των νυν εγκαταστάσεων και ταυτόχρονα η μεταφορά της Λαϊκής Αγοράς της Πέμπτης από τους 4 μάρτυρες σε ένα χώρο στην Καλλιθέα που θα φτιάχνοντας σε οικόπεδο ένα «μόνιμο σπίτι» της λαϊκής αγοράς. Στον χώρο των 4 Μαρτύρων θα γίνονταν πράγματα και θαύματα.. Αίθουσες πολλαπλών χρήσεων ( θυμάμαι καυγάδες για το ύψος..) και βέβαια το Υπόγειο Παρκινγκ.
-Πέρασαν τα χρόνια , ήρθε η κρίση, τα μνημόνια ( προσοχή στην σειρά, πρώτα η κρίση και μετά τα μνημόνια)και βέβαια όλα είναι όπως τότε . ΤΙΠΟΤΑ από όλα δεν έγινε. Το ΚΤΕΛ εκεί, η Λαϊκή εκεί , το οικόπεδο εκεί, όλα άγγιχτα στο χρόνο. Σαν να τα βάλαμε σε τάπερ και στο ψυγείο. Με μια διαφορά. Επιτέλους δόθηκε σε ιδιώτη το παρκινγκ των 4 Μαρτύρων , θα το αναβαθμίσει σε λίγο καιρό ο επιχειρηματίας και θα σταματήσει να είναι η ντροπή της πόλης.
-Τώρα το πήρε και πριν το φτιάξει έβαψε τουλάχιστον , μα την πρώτη μέρα κιόλας την δυτική μάντρα . Τόσα χρόνια κανείς δεν είχε σκεφτεί να πάρει 5 κιλά μπογιά να σβήσει τα ηλίθια συνθήματα που έγραφαν διάφοροι .. Ακόμα το θυμάμαι ένα εκεί δεξιά «μπάτσε η ντροπή δεν είναι δουλειά»