Λειτουργία στον Αϊ Γιώργη Ανωγείων

«Το μεγάλο και δυνατό μας όπλο πέρα από την πίστη μας είναι ότι εμείς υπερασπιζόμαστε και δεν επιτιθέμεθα!» είπε ο παπα- Ανδρέας

Πλήθος κόσμου βρέθηκε χθες 23 Απριλίου στην εκκλησία του Αγίου Γεωργίου στο μεϊντάνι, για την μεγάλη Λειτουργία ανήμερα της εορτής του Αγίου Γεωργίου του Τροπαιοφόρου.

Γυναίκες με άρτους και άντρες τίμησαν τον Άγιο της ενορίας μας, ενώ μετά την λειτουργία από τον π.Ανδρέα η εικόνα του Αγίου Γεωργίου και ο Σταυρός έκαναν τον κύκλο της εκκλησίας.

Ο π.Ανδρέας με αφορμή της μεγάλη αυτή εορτή μίλησε έξω από την εκκλησία για την σημαντική αυτή ημέρα αναφέροντας τα εξής:

“Μεγάλη η χάρη του Αγίου μας για τον οποίο ανταμώσαμε σήμερα εδώ στο ναό του για να συνεορτάσουμε να τιμήσουμε και να κουβεντιάσουμε το μεγαλείο του Τροπαιοφόρου Αγίου μας.

Λαοφιλής Άγιος ο Γεώργιος που από μικρό παιδί στα βιώματα του είχε το θάνατο του πατέρα του ο οποίος μαρτύρησε και τυραννίστηκε για την πίστη του. Εκεί στη Καπαδοκία που γεννήθηκε οι πρώτες κουβέντες που άκουσε μιλούσαν για το Χριστό μας. Ακούσματα που τον συνόδευσαν μέχρι την Παλαιστίνη όπου έζησε με τη μητέρα του μετά το θάνατο του πατέρα του. Υπηρέτησε στον Ρωμαϊκό στρατό και λόγο του παραστήματος του αλλά και του τρόπου και της συμπεριφορά του όπως όμως και των συμμετοχών του σε πολέμους έφτασε σε μεγάλα αξιώματα.

Την εποχή του Διοκλητιανού όταν ξεκίνησε ένας εξοντωτικός αγώνας κατά των χριστιανών, ο Γεώργιος 28 χρονών άνδρας, σε μία μάζωξη στρατηγών μπροστά στον Βασιλέα, ομολόγησε την πίστη του και τους κάλεσε όλους να σεβαστούν την αγιότητα της ζωής των χριστιανών και να μην τους κυνηγήσουν. Παρά τις προσπάθειες να μεταπεισθεί από άλλους στρατηγούς ο Γεώργιος υπερασπίστηκε τον Χριστιανισμό με αποτέλεσμα να οδηγηθεί στη φυλακή όπου και διετάχθη η θανάτωση του στο μαρτύριο του τροχού ώστε να διαμελισθεί το σώμα του.

Ο Γεώργιος αποδέχτηκε το μαρτύριο αγόγγυστα με το χαμόγελο της θείας πίστης που ήταν αποτέλεσμα του θάρρους του αλλά και της αγάπης του για τον Χριστό.

Κατά την ώρα του Μαρτυρίου και ενώ το σώμα του άρχισε να πληγώνεται από τον τροχό, ακούστηκε φωνή που τον καλούσε να μη φοβηθεί. Φωνή ουράνια Κυρίου, που του είπε ότι όλα θα σταματήσουν. Ο τροχός έπαψε να κινείται και οι πληγές του Γεωργίου Θεραπεύτηκαν. Απέκτησε δε όπως αναφέρουν οι γραφές πρόσωπο φωτεινό και λαμπερό. Ο Γεώργιος πήγε και βρήκε τον Διοκλητιανό και τον ακολούθησαν δύο στρατηγοί με στρατιώτες οι οποίοι ομολόγησαν πίστη στο Χριστό μετά και το θαύμα που είχαν βιώσει. Ο Βασιλιάς τους θανάτωσε και διέταξε νέο μαρτύριο για τον Γεώργιο. Και σε εκείνο το μαρτύριο με το λάκκο και τον ασβέστη ο Γεώργιος σώθηκε. Εκ νέου του υπεβλήθει στο μαρτύριο με τα πυρακτωμένα σανδάλια, όπου και σε αυτό ο Γεώργιος ανταπεξήλθε χωρίς να πάθει τίποτα. Νέο μαρτύριο του μαστιγώματος, αλλά και πάλι το αποτέλεσμα σόκαρε τους πάντες, οι οποίοι αντίκρισαν τον Γεώργιο παρά τα τραύματα και την ταλαιπωρία να λάμπει και το πρόσωπο του να είναι ειρηνικό και θείο. Ακολούθησε το μαρτύριο της δηλητηρίασης από το οποίο και πάλι σώθηκε ενώ παράλληλα ο Αθανάσιος μετά από εντολή του Διοκλητιανού που του έδωσε το δηλητήριο, αλλά και η γυναίκα του βασιλέα ομολόγησαν την πίστη τους στον Χριστό και ως εκ τούτου θανατώθηκαν. Ακολούθησε η φυλάκιση και κατόπιν ο αποκεφαλισμός του Αγίου.

Ακολούθησαν θαύματα πολλά, η ζωή του και τα μαρτύρια του, οδήγησαν στην ομολογία πίστεως πολλούς ειδωλολάτρες και με τα χρόνια ο Άγιος Γεώργιος έγινε ίσως ο πιο αγαπημένος άγιος των απλών ανθρώπων και ο άγιος που οι άνθρωποι τον ένιωθαν πιο φίλο τους, πιο κοντά τους. Και να γνωρίζεται επίσης αδέρφια μου, πως ο Αι Γιώργης είναι ο μοναδικός άγιος της ορθόδοξης πίστης μας που μπορεί να ενώνει Έλληνες ορθόδοξους και Τούρκους Μουσουλμάνους. Είναι ο Αι Γιώργης της Πριγκήπου, στα Πριγκηπονήσια στη θάλασσα του Μαρμαρά. Εκεί στα ψηλά χτισμένο το μοναστήρι του αγίου μας όπου κάθε τέτοια μέρα εκατοντάδες χιλιάδες μουσουλμάνοι ανεβαίνουν με σεβασμό και κατάνυξη μέσα στη απόλυτη σιωπή χωρίς να μιλάνε μεταξύ τους, για να προσκυνήσουν και να ζητήσουν τη χάρη του.

Το 963 μ.χ επί βασιλέως Νικηφόρου Φωκά ένας βοσκός βρήκε την εικόνα του Αι Γιώργη μετά από προτροπή σύμφωνα με την παράδοση στο όνειρο του βοσκού από τον ίδιο τον άγιο μας, να ανέβει στην πλαγιά για να βρει την εικόνα του στο σημείο που θα άκουγε κουδούνια να χτυπούν. Αυτό και έπραξε ο βοσκός, ανέβηκε, βρήκε την εικόνα κάτω από πολλά κουδούνια και αυτός είναι ο λόγος που ονομάζετε Αι Γιώργης ο Κουδουνάς. Θαυματουργός στέκει εκεί στο μοναστήρι του, αγναντεύοντας τη Θάλασσα του Μαρμαρά τη θάλασσα που ενώνει τους πολιτισμούς τις ανησυχίες των δύο λαών των απλών ανθρώπων, αλλά που τόσο δύσκολο φαίνεται να μπορεί να ενώσει τις πράξεις των ηγετών και τη λογική που θέλημα θεού είναι να πρυτανεύσει.

Εμείς αδέρφια μου, δε θα αμελήσουμε την πίστη μας δε θα ξεμακρύνουμε της αγάπης του θεού και χριστού μας δε θα πάψουμε να μνημονεύουμε την αγιότητα των αγίων και του Αι Γιώργη μας. Ούτε όμως αδέρφια μου, θα υποστείλουμε καμία σημαία μήτε της ορθοδοξίας, μήτε της μητέρας Ελλάδας, μήτε της λογικής, μήτε του δικαίου, μήτε της ανθρωπιάς. Καμία σημαία δε θα ματώσει στα χέρια μας από πράξεις αλυτρωτισμού ή από πράξεις που θα κάμουν το θεό μας να γυρίσει πέρα από εμάς το βλέμμα του.

Όχι γιατί φοβόμαστε αλλά διότι η πίστη, μας έδωκε τη θεία διάκριση να μπορούμε να αντιλαμβανόμαστε όλα όσα έχουν σχέση με το ωραίο, το σωστό, το ορθό, το δίκαιο και το ανθρώπινο. Και αυτές οι αξίες, είναι απόκτημα των ανθρώπων με τη βοήθεια και της πίστης. Παράλληλα όμως… Αν οι συνθήκες και οι αποφάσεις μας καλέσουν να βρεθούμε υπερασπιστές της γης μας θα το πράξουμε, σεβόμενοι πάντα την ιστορία μας, την παρακαταθήκη τις θυσίες και τους αγώνες τιμής των προγόνων μας.

Είμαστε όμως λαός, μην το ξεχνάμε αυτό, που ποτέ στην ιστορία του δεν επιτέθηκε, ποτέ στην ιστορία του δε επιδίωξε να κατακτήσει τίποτα πέρα από όσα η ιστορία και ο θεός μας επέτρεψαν να κατέχουμε.

Πάντα στηριζόμαστε στη λογική. Τα λάθη που έχουν καταγραφεί στην ιστορία και τη δική μας πολλά. Αλλά πάντα ήταν λάθη όχι του απλού λαού αλλά των ηγητόρων και όλων όσων δεν ήταν ικανοί να αφουγκραστούν τον κόσμο και την ιστορία του τόπου.

Όλων όσων δεν κατάφεραν να συνταιριάξουν την ορθοδοξία με την ορθή πράξη, το απλό συμφέρον του λαού, των ανθρώπων, των παιδιών αυτού του τόπου που λέγεται Ελλάδα, με την παιδεία, με την ιστορία, με την αλήθεια και με το σεβασμό σε όλα όσα έχει ο τόπος τούτος γεννήσει και παγκόσμια απλώσει. Ο Αι Γιώργης γνωρίζει και μας δίδαξε πως το να αντέχουμε το μαρτύριο είναι ένα θαύμα, το να βγαίνουμε φωτεινοί και χαμογελαστοί από κάθε δοκιμασία είναι θαύμα, το να στεκόμαστε αμυνόμενοι των ιερών μας όλων και όχι επιτιθέμενοι είναι θαύμα. Αυτά τα θαύματα λοιπόν εμείς ως Έλληνες θα τα σεβαστούμε και θα τα ακολουθήσουμε. Διότι μέσα από μία συνηγορία τέτοια μπορεί η Ελπίδα να ελπίζει και η ζωή να ζει. Φυσικά και θα σταθούμε μπροστά σε κάθε πρόκληση. όμως δε θα σταθούμε ειρωνικοί, αμετροεπείς και αλαζόνες. Φυσικά και θα φωνάξουμε Μολών Λαβέ αλλά η φωνή μας δε θα είναι φωνή τέρατος αλλά φωνή δικαίου. Φυσικά και θα ζητήσομε από όλους τους φίλους και συμμάχους την βοήθεια τους σε κάθε απειλή, αλλά δε θα είναι βοήθεια υποταγής μας μήτε κάλεσμα υποδούλωσης μας σε δικά τους συμφέροντα. Ως Έλληνες μπορούμε να αποτινάξουμε από πάνω μας όλα όσα μας εγκλωβίζουν και μας πληγώνουν, Αλλά ποτέ δεν ξεχνάμε πως είμαστε γείτονες μιας γειτονιάς κάτοικοι ενός κόσμου, άνθρωποι μεταξύ συνανθρώπων μας στον πλανήτη, που πάντα κηρύτταμε τις αξίες τις δημοκρατίας και της Ελευθερίας, της παιδείας και της αξιοσύνης. Οπότε πριν χτυπήσουμε τα χέρια τις γροθιές μας το μπέτι μας για να γκρεμίσουμε τοίχοι, θα απλώσουμε πρώτα, τα χέρια μας, θα διαθέσουμε τα σώματα μας για να ενώσουμε όλους όσους μπορούμε και συνταιριάζουν με τις αξίες μας.

Για να τους ενώσουμε με αυτό που λέγεται ειρήνη, ανθρωπιά συνύπαρξη.

Αν δεν τα καταφέρουμε ο θεός θα ξέρει ότι προσπαθήσαμε.

Και αυτό θα πρέπει να το βάλουν όλοι καλά στο μυαλό τους.

Τιμώντας τη μνήμη όλων όσων έχουν χάσει τη ζωή τους υπέρ πίστεως και πατρίδας , όλοι εμείς εδώ στη γη την Ελληνική,

θα προσπαθήσουμε για το καλό χωρίς όμως ποτέ μα ποτέ να επιτρέψουμε στο κακό να νικήσει. Και πιστέψτε με αδέρφια μου. Ο Αι Γιώργης αφήνοντας το κεφάλι του να κυλήσει ως ασώματος κεφαλί στο έδαφος, ήταν σίγουρος ότι θα νικούσε ο Χριστός και θεός μας. Γνώριζε πως μετά το θάνατο του, Θα υπήρχε ομολογία πίστεως από τους ειδωλολάτρες ομολογία για τον χριστό μας. Αυτό και έγινε.

Αυτό εορτάζουμε, αυτό συνομολογούμε και αυτή τη πίστη ακολουθούμε την Πίστη του δικαίου που μπορεί να πονά αλλά στο τέλος αγιάζει και αναπαύει.

“Ως των αιχμαλώτων ελευθερωτής και των πτωχών υπερασπιστής,

ασθενούντων ιατρός, βασιλέων υπέρμαχος, τροπαιοφόρε,

μεγαλομάρτυς Γεώργιε, πρέσβευε Χριστώ τω Θεώ

σωθήναι τα ψυχάς ημών.”

Να είστε όλοι σας Ευλογημένες και ευλογημένοι και μην ξεχνάτε ότι το μεγάλο και δυνατό μας όπλο πέρα από την πίστη μας είναι ότι εμείς υπερασπιζόμαστε και δεν επιτιθέμεθα.”

 

Πηγή: anogi.gr