Μαρία, γιατί ανηφορίζεις κάθε χρόνο στην Παναγιά στα Μυριοκέφαλα;

Όταν ήμουν μικρή ρωτούσα:”Μα μαμά γιατί πάς ξυπόλητη;” ”Για τη χάρη της” μου απαντούσε. Αλλά ήμουν πολύ μικρή και δεν καταλάβαινα τότε.

Πλησιάζει πάλι η ημέρα που οι άκρες των δρόμων θα γεμίσουν ανθρώπους που περπατάνε από κάθε πιθανό ορίζοντα του Ρεθύμνου και της Κρήτης ολόκληρης. Η ημέρα της 8ης Σεπτεμβρίου, η ημέρα δηλαδή που η Παναγία της Εκκλησίας μας έχει τα γενέθλιά της, οι πιστοί της Κρήτης κατευθύνονται οδοιπορώντας προς το χωριό των Μυριοκεφάλων για να γιορτάσουν τη Χάρη Της. Δημιουργούνται δε τόσο μεγάλες ουρές κόσμου που είναι αδύνατο κανείς να πιστέψει ότι ακόμα και φέτος υπάρχουν τόσοι νέοι άνθρωποι που θα βγουν στο δρόμο για να περπατήσουν 2μιση ώρες μέχρι την Παναγιά των Μυριοκεφάλων, την Τήνο της Κρήτης, όπως έχει χαρακτηριστεί.

Εμείς συναντήσαμε την Μαρία Μαράκη που μεγάλωσε μέσα στα Μυριοκέφαλα, όμως πλέον ζει στο Ρέθυμνο με τον σύζυγό της Αλέξη Παπαδάκη και τα δύο τους παιδιά, για να μας εξηγήσει το μεγαλειώδες συναίσθημα που την ωθεί να μην περάσει ούτε μια χρονιά, δίχως να ανέβει τον δρόμο για ένα από τα δημοφιλέστερα λαϊκά προσκυνήματα της Κρήτης, την Παναγιά στα Μυριοκέφαλα.

 

Συνέντευξη στον Παντελή Σπυριδάκη για το Daynight.gr

-Πόσα χρόνια πηγαίνεις με τα πόδια στην Παναγιά των Μυριοκεφάλων;

Ξεκίνησα πρώτη φορά να ανεβαίνω το 2009. Πιο πριν ξεκινούσα από το πατρικό μου, που βρίσκεται μέσα στα Μυριοκέφαλα. Το 2009 που έφυγα από το χωριό κι έμεινα πιο μακριά… ξεκινούσα από την παραλία της Επισκοπής. Η διάρκεια είναι 2 ώρες και 15 λεπτά με χαλαρό περπάτημα. Ήθελα να βιώσω πως είναι σαν εμπειρία. Αναλόγως την παρέα κάναμε στάσεις. Αν η παρέα ήταν πιο δυναμική και άντεχε, το κάναμε σερί, έβγαινε.

– Ποια ήταν η πρώτη φορά που θυμάσαι να το κάνεις με τους γονείς σου σαν παιδί; Και ποια, ως ενήλικας με τα δικά σου τα παιδιά;

Πολύ αχνά, ίσα ίσα που θυμάμαι στην μνήμη μου, να ξεκινάμε από το σπίτι μας με την μαμά μου, η οποία είχε κάνει κάποιο τάξιμο ξυπόλητη. Και μου είχε κάνει τρομερή εντύπωση και την ρωτούσα:

”Μα μαμά γιατί πάς ξυπόλητη;”

”Για τη χάρη της” μου απαντούσε.

Αλλά ήμουν πολύ μικρή και δεν καταλάβαινα τότε.

Εμείς πήγαμε πρώτη φορά οικογενειακώς το 2022 , εγώ μαζί με το σύζυγό μου τον Αλέξη Παπαδάκη και την μικρή μας κόρη, που είναι το δεύτερο παιδί μας. Γιατί είχε τάξει εκεί ο σύζυγός μου την μικρή.

-Εσείς που είστε από την περιοχή, έχετε πιο έντονη την αίσθηση της απήχησης που αναπτύσσει αυτή η γιορτή. Αυτό, τι συναίσθημα σου ανασύρει από την μνήμη;

Το συναίσθημα ανταποκρινόταν πλήρως σε όσα μπορεί να δημιουργήσει μια μεγάλη γιορτή. Θυμάμαι όλοι γείτονες, οι συγγενείς, όσοι είχανε σπίτια στα Μυριοκέφαλα, με το που έμπαινε ο Σεπτέμβρης, υπήρχε μια διάχυτη χαρά. Θέλανε να ανοίξουν όλοι τα σπίτια τους, να υποδεχθούνε τον κόσμο που θα πήγαινε στην εκκλησία. Γενικά όλα τα σπίτια άνοιγαν την αγκαλιά τους από το απόγευμα και μετά που οι προσκυνητές, φίλοι, γνωστοί θα πηγαίναν να προσκυνούσαν. Δηλαδή γινότανε ένα μεγάλο τραπέζι, μια μεγάλη γιορτή. Αλλά όλο αυτό γινότανε με σοβαρότητα, με ένα δέος για την Χάρη της.

-Τα τάματα και οι ιστορίες είναι πολλές ακόμα και σήμερα;

Οι ιστορίες είναι πολλές, η Χάρη της μεγάλη. Εμένα την έταξε ο συζυγός μου ο Αλέξης την μικρή μας κόρη γιατί κατά την διάρκεια της εγκυμοσύνης υπήρξαν σοβαρές δυσκολίες. Επειδή φοβήθηκε λίγο και πιστεύουμε και οι δυο στην Χάρη της, τάξαμε, ότι αν όλα πάνε καλά και γεννηθεί, θα την πάρουμε να ανέβουμε μαζί με τα πόδια. Όπως κι έγινε το 2022, έτσι έγινε και  το 2023 και έτσι θα γίνει με το καλό και φέτος.

– Η διαδρομή πώς είναι; Και πώς είσαι μόλις φθάνεις στον προορισμό σου τελικά;

Ο δρόμος έχει στροφές, ανηφόρες, κατηφόρες, απότομες στροφές, κλειστές στροφές. Είναι λίγο ζόρικη η διαδρομή. Όμως την κάνεις. Αν έχεις καλή παρέα, βρίσκεις την δύναμη και την κάνεις. Θυμάμαι κάθε φορά που φτάνω στην εκκλησία, περιμένω να προσκυνήσω, με υπομονή γιατί έχει πάρα πολύ κόσμο. Και αφού έχεις διανύσει όλο αυτό τον δρόμο, δεν σε νοιάζει. Αφού λοιπόν φτάσεις και προσκυνήσεις, τα ξεχνάς όλα, δεν σε νοιάζει. Θεωρείς ότι έκανες κάτι καλό. Αισθάνεσαι μια αγαλλίαση!

– Αυτοί που δεν είναι απο την περιοχή και θέλουν να πάνε με τα πόδια, σε ρωτάνε;

Όποιοι με ρωτάνε για να το κάνουνε τους προτείνω να είναι ή πολύ πρωϊνή ώρα ή πιο απογευματινή ώρα. Τις πολύ μεσημεριανές ώρες δεν βοηθάει πολύ λόγω της ζέστης. Επίσης καλό θα είναι να μην έχουν φάει ή να έχουν φάει κάτι πολύ ελαφρύ.

-Τα δικά σου τα παιδάκια που είναι πολύ μικρά, αλλά το ζούνε μαζί με εσάς τους μεγάλους, ποιες είναι οι εντυπώσεις που αποκτούν;

Τα δικά μου τα παιδιά πηγαίνουν που και που και τα κρατάνε οι γονείς μου. Και επειδή η μαμά μου πιστεύει πάρα πολύ, τα πήγαινε από μηνών στην λειτουργία της Κυριακής. Οπότε κάθε φορά που τα ρωτάω τι κάνανε, πως περάσανε… μου απαντάνε ” Μαμά πήγαμε στον Άγιο!”. Επομένως, κάθε φορά που μπαίνουμε στην εκκλησία ξέρουνε πού ακριβώς να πάνε για να προσκυνήσουν. Αλλά είναι ακόμα μικρά, θεωρώ ότι στα επόμενα χρόνια θα διαμορφώσουν μια καλύτερη αντίληψη και συνειδητοποίηση.