Ο Ρεθυμνιώτικος φούρνος που έστειλε ψωμί μέχρι την… Ιαπωνία!

Υπάρχει ένα μοναδικό σημείο, που ακόμα κι όταν δεν γνωρίζεις την διεύθυνση, τις στροφές , τον αριθμό… σε τραβά η μυρωδιά του φρεσκοψημένου ψωμιού από την μύτη με τα μάτια κλειστά! Σαν GPS όσφρησης : μυρίζεις και ακολουθείς να δεις από που έρχεται! Αυτό κάναμε κι εμείς στον φούρνο του Αντώνη Μεταξάκη στην Πηγή Ρεθύμνου. Οι αριθμοί μιλούν από μόνοι τους:

-29 χρόνια στο ίδιο σημείο
-500 μισόκιλα ψωμιά κάθε ημέρα
-14.980 χλμ η μακρινότερη απόσταση που έχει φτάσει το ψωμί του, δηλαδή στην Ιαπωνία

– Κατ’ αρχήν υπάρχει μυστικό για να πετύχεις το καλύτερο ψωμί: το ζουλάς, το μυρίζεις; Τι το κάνεις;

Το πρώτο πράγμα είναι στο μάτι, πρέπει να σου κεντρίσει το μάτι. Το δεύτερο είναι αν μπορείς να διακρίνεις την καλύτερη μυρωδιά. Πιο πολύ είναι αυτά τα δυο: η μυρωδιά και το μάτι. Τα άλλα τα καταλαβαίνεις μετά που το κόβεις. Κι άμα δεν έχεις μέσα, την έχεις πατήσει…

 

-Ποια είναι η μεγαλύτερη απόσταση που έχει φτάσει ένα δικό σου ψωμί. Να το έχει πάρει κάποιος από εδώ από το Ρέθυμνο και να έχει πάει στην άλλη άκρη του κόσμου;

Όταν το σκέφτομαι αυτό ειδικά συγκινούμαι πάρα πολύ. Το έχει πάρει από εδώ και έχει πάει μέχρι και Καναδά, και Ιαπωνία και Ρωσία. Για ψωμί μιλάμε, γιατί παξιμάδι πες είναι λογικό. Και του έλεγα εγώ τι θα το κάνεις εκεί, όταν φτάσεις εκεί, θα έχεις ένα μπαγιάτικο ψωμί. Και μου έλεγε, όχι εμένα μου αρέσει.

– Φέρνουν και φαγητά εδώ στο φούρνο, όπως γινότανε παλιά;

Ναι , όχι πολύ. Αλλά φέρνουν. Συνήθως του ταψιού: μουσακά, παστίτσιο, γεμιστά, αυτό που είδες σήμερα στην γάστρα. Και ψήνουμε και αρκετά το απόγευμα αρνί για γιορτές ή αρραβώνες.

-Η μέρα σου εσένα τι ώρα ξεκινάει το πρωί;

Εμένα η μέρα μου το καλοκαίρι ξεκινάει στη 01.00 την νύχτα και τελειώνουμε περίπου στις 14.30 το μεσημέρι.

-Ο αστικός μύθος λέει ότι το ψωμί της πόλης δεν είναι σαν το ψωμί του χωριού του παραδοσιακού φούρνου γιατί για κάποιο παράξενο λόγο το χωριάτικο και πιο νόστιμο είναι και κρατά περισσότερες ημέρες;

Για εμένα δεν υπάρχει μυστικό. Είναι θέμα φούρνου, θέμα ”χερικού”, θέμα τύχης θα έλεγα. Γιατί τα υλικά και τα μηχανήματα που σου ‘χουν στο χωριό είναι τα ίδια με τα μηχανήματα που έχουν και στην πόλη. Άρα είναι κυρίως θέμα να πετύχει κάποιος φούρνος κάτι που διαφέρει και είναι καλό και ξεχωριστό!