Ρεθυμνιώτισσες Μαμάδες σε απόγνωση: «Γιατί δεν μπαίνουν φανάρια στο ΚΤΕΛ;»

«Για το καθημερινό θρίλερ του Κουμπέ, γιατί δεν κάνετε τίποτα;» ρωτούν οι Ρεθυμνιώτες που υποφέρουν μεσημέρι και απόγευμα

Η αγανακτισμένη ερώτηση των Ρεθυμνιωτών που ζουν από το ΚΤΕΛ και πάνω είναι η ίδια: “γιατί δεν λέτε κάτι για το θρίλερ του Κουμπέ;” Είναι η νέα μόνιμη καθημερινότητα των κατοίκων που σχολάνε από τις δουλειές τους, να περνάνε το βάσανο καθώς κολλάνε έως και 50 λεπτά στη ευθεία από το ΚΤΕΛ μέχρι το Στρατόπεδο. Βάσανο που συνεχίζεται και για τους Ρεθυμνιώτες που  κατεβαίνουν το απόγευμα πάλι πίσω στην πόλη για τις δουλειές τους…

Όμως το χειρότερο είναι για τις μητέρες που σχολάνε μετά τις 15.00, παίρνουν τα παιδιά τους, κολλάνε εκεί μια ώρα και δεν προλαβαίνουν να πάνε στο σπίτι για να φάνε. Και τα παιδιά αναγκαστικά πηγαίνουν συνεχόμενα -χωρίς διακοπή – στις απογευματινές δραστηριότητες, αφού δεν έχουν προλάβει να φτάσουν έστω και για 10 λεπτά ξεκούρασης στα σπίτια τους.

Η Ρεθυμνιώτισσα Μαίρη Αλεβιζάκη, μητέρα ενός 7χρονου κοριτσιού λέει χαρακτηριστικά στο Daynight.gr: “Δεν προλαβαίνουμε να γυρίσουμε σπίτι με το παιδί για να φάει ή να ξεκουραστεί λίγο, πριν να πάμε στις δραστηριότητες. Εμείς έχουμε κολυμβητήριο και μια φορά ξεκίνησαμε να πάμε σπίτι αλλά τελικά γυρίσαμε κατευθείαν πίσω στο κολυμβητήριο.

Όταν κάνανε τα έργα με τις οπτικές ίνες, είμασταν 20 λεπτά στην Κριάρη, άλλα 20 λεπτά από το φανάρι στο Κλειστό Γυμναστήριο Μερκούρη μέχρι την είσοδο του Κολυμβητηρίου. Ανεβήκαμε σπίτι μας στο Πανόραμα ποτέ; Ποτέ! Ξεκινήσαμε, αλλά δεν προλαβαίναμε χρονικά να φτάσουμε σπίτι μας. Άρα έπρεπε να μείνουμε στο Κολυμβητήριο 1 ώρα πριν, που είναι το μάθημά μας.”

Στο ερώτημα αν συμβαίνει μόνο το καλοκαίρι με τους τουρίστες, η απάντηση της είναι… ανατρεπτική:

“Αυτό συμβαίνει ανέκαθεν , κάθε ημέρα , χειμώνα και καλοκαίρι. Το καλοκαίρι έχουμε τους ξένους υποτίθεται. Δεν ισχύει όμως. Γιατί το χειμώνα είναι ακόμα χειρότερη η κατάσταση και το μεγάλο πρόβλημα είναι στο κομμάτι που είναι το ΚΤΕΛ, εκεί σε αυτό το τρίγωνο. Και όχι, δεν κολλάς για 15 λεπτά. Κολλάς για μισή ώρα και 40 λεπτά , πολλές φορές και 45 λεπτά. ‘Αρα λοιπόν κάνεις υπομονή μισή ώρα μήπως και φτάσεις στο στρατόπεδο… Ή πας περιφερειακά – αν είσαι τυχερός από το ΚΤΕΛ – και γλιτώνεις τα 40 λεπτά και τα κάνεις 25 λεπτά. Κι αυτό γιατί στο τρίγωνο του ΚΤΕΛ δεν υπάρχουν φανάρια και μπλοκάρει τελείως.Τόσα φορτηγά, τόσα λεωφορεία, είναι φυσιολογικό να κολλήσει.”

Κι αν κάποιος ισχυριστεί ότι το θρίλερ του Κουμπέ είναι μόνο το πρωί ή το μεσημέρι, μέγα σφάλμα. Το απόγευμα είναι ακόμα μεγαλύτερο το μαρτύριο.

“Και ακόμα χειρότερη γίνεται η κατάσταση για αυτούς που δουλεύουνε το απόγευμα. Γιατί αυτή η φρίκη δεν γίνεται μόνο το πρωί ή το μεσημέρι. Δηλαδή θα πρέπει να φύγεις από το σπίτι σου 5 παρά για να είσαι στην δουλειά σου 5 μιση. Γιατί αν φύγεις 5 από το σπίτι σου,το ξεχνάς ότι θα είσαι στην δουλειά σου 5 μιση. Θα είσαι στις έξι.

Τα παιδιά ναι, διαμαρτύρονται. Αλλά δυστυχώς δεν έχουν κι άλλη επιλογή. Γιατί τα έχουμε βάλει κι εμείς σε αυτή την ρουτίνα. Θέλουνε να κάνουνε και τις δραστηριότητες τους είτε αυτό είναι χορός, είτε είναι Κολυμβητήριο, είτε οτιδηποτε άλλο.”

Το μεγαλύτερο πρόβλημα – όπως φαίνεται – το αντιμετωπίζουν κυρίως οι μαμάδες που μένουν από το ΚΤΕΛ και πάνω, στο Πανόραμα. Και πόσο μάλλον όταν υπάρχει κόσμος που μένει πιο πάνω Ατσιπόπουλο, Πρινέ ακόμα και Σωματά, που τους διευκολύνει να φύγουν από Εθνική.

Ειδικότερα όπως επισημαίνει η Ρεθυμνιώτισσα μητέρα για τα παράπονα που ακούει και από τις άλλες μανάδες:  “Οι άλλες μαμάδες έχουν κι αυτές το ίδιο πρόβλημα. Γιατί οι περισσότερες ζουν πάνω Ατσιπόπουλο κι έχουν το ίδιο πρόβλημα. Και λες ωραία, θα φύγω να πάω από Εθνική. Αλλά ξέρουμε πόσο επικίνδυνο είναι να κατέβεις από τα Τρία Μοναστήρια, από την γέφυρα… για να γυρίσεις Ρέθυμνο. Και αναρωτιέσαι αν αξίζει να το ρισκάρεις. Εκεί είναι που αποφασίζεις να το παρατήσεις και να κατέβεις από τον Κουμπέ. Και αναγκαστικά εκεί, αν δεν φύγεις μισή ώρα με μια ώρα πριν, το έχεις χάσει! Δεν υπάρχει φανάρι, δεν υπάρχει αστυνόμευση. Κάτι θα πρέπει να υπάρχει τέλοσπαντων.”

Η κα. Αλεβιζάκη, κλείνει αγανακτισμένη και διερωτάταια:

“Το μποτιλιάρισμα είναι ο κανόνας σε αυτό το σημείο, δεν θα αδειάσει ποτέ… Μόνο όταν έχει τύχει κι έχει έρθει η Αστυνομία να κάνει ρύθμιση, γιατί μια φορά είχε όντως τύχει να έρθει η Αστυνομία, μόνο τότε κύλησε ο δρόμος σωστά. Άρα λοιπόν ή βάζεις Τροχαία ή φανάρια. Τα φανάρια τι τα βάλαμε εκεί, για ντεκόρ; Τι θα γίνει εκεί αλλιώς; Μπάτε σκύλοι αλέστε;”