Ρέθυμνο: Η κραυγή αγωνίας μίας μητέρας – «Θα είμαι μαζί με το παιδί μου έξω από την τάξη μέχρι να έλθει η νοσηλεύτρια»

Δεν είναι για όλες τις Ρεθυμνιώτισσες μητέρες το πρώτο σχολικό κουδούνι ταυτόσημο της χαράς και της συγκίνησης. Υπάρχουν και οι μητέρες με παιδιά που έχουν διαβήτη και μπαίνουν σήμερα σε σχολικές τάξεις που υπήρχε νοσηλεύτρια. Φέτος όμως δεν υπάρχει…

Γράφει ο Παντελής Σπυριδάκης για το Daynight.gr

Μια τέτοια μητέρα, μιλάει ανοιχτά στο Daynight.gr και εξηγεί ότι θα βρίσκεται έξω από την τάξη για να προσέχει το παιδί της και να χρειαστεί να παρακολουθεί μην παρουσιάσει υπογλυκαιμία και δεν μπορεί κανένας να την βοηθήσει.

H μητέρα μας εξηγεί ότι αντιμετωπίζει το παιδί της το διαβήτη εδώ και 5μιση χρόνια και δεν μπορεί να διακινδυνεύσει να πάθει το παραμικρό…

“Εγώ σαν μαμά οφείλω να είμαι μαζί με το παιδί μου, που έχει ένα θέμα υγείας και ειδικά διαβήτη. Θα πρέπει να είμαι μαζί της στο σχολείο. Θα είμαι μαζί της απέξω από την τάξη μέχρι να έλθει η νοσηλεύτρια. Κάθε χρόνο περνάω αυτό το μαρτύριο.”

Σε μια αντίστοιχη περίπτωση παιδιού στο Ατσιπόπουλο, έχει τοποθετηθεί νοσηλεύτρια κι εκεί το παιδί με το διαβήτη θα είναι ασφαλές γιατί θα έχει νοσηλευτική κάλυψη.

Η ίδια μας περιγράφει πως ένιωσε όταν έμαθε ότι τα σχολεία άνοιξαν και στο δικό τους το σχολείο δεν θα υπάρχει νοσηλεύτρια: “Στενοχωρήθηκα για το δικό μου το παιδί. Γιατί αν την είχαμε εμείς πάλι σαν δεύτερη χρονιά, που την ξέρει την κόρη μου… θα ήταν ό,τι καλύτερο. Αλλά εμείς δεν θα έχουμε νοσηλευτική κάλυψη σε πρώτη φάση. Πριν 5 λεπτά μιλούσα με μια ακόμα Ρεθυμνιώτισσα μαμά και μου είπε το ίδιο: ότι δεν θα έχει νοσηλεύτρια για την κόρη της, η οποία είναι πεντέμιση χρονών. Της λέω τι θα κάνεις, μου λέει έχω σταματήσει την δουλειά. Κι εγώ για αυτό τον λόγο δεν δουλεύω τόσα χρόνια, γιατί δεν μπορώ να αφήσω την μικρή σε κάποιον που δεν γνωρίζει το διαβήτη. Δεν μπορώ να την αφήσω και να φύγω. Είναι μεγάλος Γολγοθάς. Ειδικά κάποια βράδια στο σπίτι δεν κοιμάσαι καθόλου, είσαι ξάγρυπνος φρουρός.”

Στο ερώτημα γιατί φέτος συνέβη αυτό, η Ρεθυμνιώτισσα μητέρα σηκώνει τα χέρια ψηλά και απορεί. Και χαρακτηριστικά μας αναφέρει: “Απλά δεν άνοιξαν θέσεις εδώ στο Ρέθυμνο. Δεν ξέρω για ποιο λόγο και γιατί το κάνανε όλο αυτό. Εμείς είμαστε στον αέρα τόσες βδομάδες. Με πήρανε τηλέφωνο μαμάδες με το ίδιο πρόβλημα από άλλες περιοχές και με ρωτούσαν τι θα κάνω. Τους είπα εγώ θα είμαι με το παιδί στο σχολείο. Η μια μαμά άφησε την δουλειά της. Και η άλλη έχει μαγαζί, θα αναγκαστεί να κλείσει το μαγαζί το πρωί. Δεν μπορείς να παίξεις με την υγεία του παιδιού σου.”