Ρέθυμνο: Μια ασυνήθιστη λειτουργία μόνο για… άντρες! | ΦΩΤΟ

Λίγες ημέρες πριν την μεγάλη θρησκευτική εορτή των Χριστουγέννων αλλά και την ανατολή του 2020, οι άντρες της ευρύτερης περιοχής παρακολούθησαν ευλαβικά τη λειτουργία, έλαβαν τη Θεία μετάληψη και άκουσαν το κήρυγμα του πάτερ Ανδρέα που εστιάστηκε στην ανάγκη των ανθρώπων για επικοινωνία και  συντροφικότητα, το μόνιασμα που πρέπει όλοι να έχουμε σε χαλεπούς αλλά και σε καλούς καιρούς.

“Να κάνουμε όλοι ένα βήμα πίσω πριν κάνουμε πολλά βήματα μπροστά” τόνισε και ολοκλήρωσε πως έτσι “Όλα θα μοιάζουν σαν το κουκούτσι της ελιάς. Σκληρό μα έτοιμο να πετάξει ρίζα και φύλλο. Έτοιμο για ζωή”

ΤΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΟΥ ΠΑΠΑ-ΑΝΔΡΕΑ

“Αγαπημένοι μου άνδρες, φίλοι, συγχωριανοί,

του τόπου μου στυλοβάτες.

Έγινε πια ανάγκη μας η κοινή μας προσευχή και λειτουργία εδώ στον άγιο μας,

τον Γιώργη της Ανωγειανής Πολιτείας και του Ψηλορείτη.

Ανταμώσαμε πάλι, σε μία χρονική περίοδο που ο κόπος καλά βαστεί

με όλα όσα είναι τα καμώματα και ο κάματος μας

στις εργασίες της υπαίθρου.

Μνημόνευα με έναν αδερφό μου, την αξία του να αγωνίζεται ο άνθρωπος και μέσα στις πληγές της καθημερινότητας,

να μπορεί να αντιλαμβάνεται όλα εκείνα που τον κάνουν πιο άνθρωπο, πιο έτοιμο, πιο δυνατό και άξιο. Λέγοντας του για την κούραση στο λιοτρίβι, μου πε:

«Ανέβα πάνω στην Ελιά κι άκου τι λέει… για τη ζωή, τον αγώνα, το θεό, την μάνα, τους ανθρώπους όλους, τα ζώα, τα πουλιά.

Άκου τι λέει για τσοι χυμούς της νιότης. Για την ανάσα των γηρατειών. Για κάθε θρόισμα ακόμη,

άκου να μιλεί και για τα σύμβολα της πίστης, τη σημαία, μιλεί η Ελιά για δάκρυα που κύλησαν που πότισαν το χώμα, εκεί που τη φυτέψανε χέρια παππούδων ροζιασμένα.

Ανέβα πάνω στην Ελιά κι αν δεν ακούσεις πράμα, δεν είναι πως δε σου μιλεί, απλά εσύ δεν έμαθες ακόμη να ακούς….

οπότε μάλλον δε θα ακούς και των μωρών το κλάμα».

Θαρρώ πως είναι μία μεγάλη αλήθεια τούτες οι κουβέντες του.

Εργαζόμαστε και είναι σύμφωνο με τη φύση μας να κατανοήσουμε τι είναι όλα εκείνα που παιδεύουμε και μας παιδεύουν. Τι είναι το χώμα, το δεντρό, τι δύναμη έχει και τι μας λέει το νερό, ο αγέρας, η βροχή, που πάει και που μας ταξιδεύει το σύννεφο.

Τι ήχους βγάζει η Ελιά, τι μας ζητά το ζωντανό που παλεύει με τις κακοτραχαλιές του τόπου και των βουνών μας.

Είναι μεγάλη αλήθεια αδέρφια μου, πως αν τίποτε δε νιώσουμε, τίποτε δεν καταλάβουμε, δεν ακούσουμε από όλα αυτά, τότε σημαίνει πως ακόμη δυστυχώς δεν έχουμε μάθει να ακούμε, να διαβάζουμε σημάδια.

Είναι δηλαδή σα να ζούμε δίχως αναπνοή, είναι σα να μην έχουμε γνώση μήτε της γέννησης, της ζωής δηλαδή, μήτε όμως και της ανάστασης, της ζωής και πάλι δηλαδή.

Αδέρφια μου, πολλοί με ρωτούν ποιος είναι ο λόγος που στην καθημερινότητα της επικοινωνίας μου, με όλους σας ακόμη πέρα κι από τον τόπο μου, έχω εντάξει τη μνήμη, τη μνημόνευση των ηρώων μας, των γερόντων μας, την ιστορία μας, τους αγώνες μας, τον ιδρώτα που χτίστηκε ο τόπος κι η χώρα μας μα και το αίμα που έπλυνε τους πόνους μας και τις αδικίες που έχουμε υποστεί εκατοντάδες χρόνια τώρα.

Δε μνημονεύουμε, καλοί μου άνθρωποι, φίλοι κι αδέρφια, για να αποδείξουμε πως η μνήμη μας υπάρχει.

Μνημονεύουμε για να αποδείξουμε ότι για μας ο Αγώνας είναι Θυσία, η Θυσία Κραυγή, η Κραυγή Κάλεσμα, το Κάλεσμα Σύγκρουση, η Σύγκρουση Πόνος, ο Πόνος Λύτρωση, η Λύτρωση Θάνατος, ο Θάνατος Ελευθερία, η Ελευθερία Παρακαταθήκη, η Παρακαταθήκη Μάθημα, το Μάθημα Γνώση, η Γνώση Ελπίδα, η Ελπίδα Χαμόγελο, το Χαμόγελο Ζωή, η Ζωή Συνέχεια και η Συνέχεια του ενός, γίνεται συνέχεια όλων μας και της πατρίδας πότισμα.

Αυτό μνημονεύουμε όταν θυμιατίζουμε τους ήρωες μας. Ότι δηλαδή συνεχίζουμε, χωρίς περιστροφές και αποστροφές της ιστορίας μας. Και φυσικά ο νοών νοήτω.

Αυτή τη χάρη της ύπαρξης και το δώρο ζωής που μας έχει χαριστεί, παρά τις δυσκολίες της καθημερινότητας μας, οφείλουμε να το προασπίζουμε, να το προσέχουμε, να το συντηρούμε με πράξεις, σκέψεις, αγάπης

όχι για να μπορούμε να μετέχουμε των απολαύσεων, αλλά για να μοιραζόμαστε τις ζωές μας μεταξύ μας, ώστε στο ταξίδι της ζωής να μην είμαστε μόνοι και σκιεροί.

Αξίζει αγαπημένα μου αδέρφια η συντροφιά των ανθρώπων στους ανθρώπους, στους γύρω μας.

Αξίζει να βιώνουμε το θαύμα της χαράς μέσω του θαύματος της μεταξύ μας κοινωνίας. Σκεφτείτε το εαυτό σας μόνο του σε μια πλαγιά, μέσα σε ένα σπίτι, μέσα σε έναν καφενέ, μόνο του σε μία πλατεία.

Σκεφτείτε από την άλλη τον εαυτό σας πάλι,

ανάμεσα σε ανθρώπους, μέτοχο συμμέτοχο σε κουβέντες, ζωηρές ή λιγότερο ζωηρές. Τον εαυτό σας δίπλα σε άλλους ανθρώπους ακόμη και με τη συνύπαρξη της σιωπής.

Είναι η συντροφικότητα, η φιλία, η μεταξύ μας κοινωνία και συμπόρευση, που δίνουν στις ζωές των ανθρώπων των ήχο της περπατησιάς.

Ζούμε, όταν ζούμε με τους άλλους.

Όταν συμπάσχουμε, όταν συμμετέχουμε στις χαρές, στους πόνους, τις αγωνίες, τους θυμούς και τα ξαποστάματα.

Όταν συνοδοιπόροι είμαστε στις σκέψεις, στην ανταλλαγή των  συναισθημάτων.

Λέω πάντα και θα συνεχίζω να λέω ότι τα περισσότερα βήματα για μία όμορφη ζωή, τα βρίσκεις συγκεντρωμένα σε ένα μόνο βήμα.

Σε αυτό το βήμα που κάνουμε για να σκεφτούμε με πιο σύνεση, πιο αληθινά, πιο άξια για το μετά, για τη συνέχεια μας.

Και είναι αυτό το βήμα το ένα, το βήμα το πίσω.

Κάμε ένα βήμα πίσω πριν πράξεις το οτιδήποτε.

Σε αυτό το βήμα της λογικής, της σκέψης, του επαναπροσδιορισμού, θα βρούμε αδέρφια μου συγκεντρωμένα τα περισσότερα μας βήματα για το αύριο.

Ψάχνουμε χρόνια την ευτυχία μας.

Υπάρχει αδέρφια μου η ευτυχία, σε αυτό το ένα βήμα που κάνουμε πίσω, όταν πραγματικά θέλουμε να προχωρήσουμε μπροστά

με καλοσυνάδα, με αγάπη, με τη σιγουριά ότι θα συναντήσουμε την ευτυχία.

Για όλα όσα σας ανέφερα, ξέρω ότι ορισμένοι μπορεί να έχετε τις ενστάσεις σας, να διαφωνείτε, να θεωρείται ότι πρόκειται για κουβέντες συναισθηματικές ή θεολογικές.

Δε θα απαντήσω εγώ στις ενστάσεις αυτές, στην άρνηση που ορισμένοι μπορεί να έχουν. Αφήνω να απαντήσετε εσείς οι ίδιοι.

Θα σας βοηθήσω μόνο, δίνοντας σας τροφή για τις σκέψεις σας.

Σκεφτείτε αδέρφια μου, συντοπίτες μου, πόσες φορές οι άνθρωποι επέτρεψαν για παράδειγμα, στο ανεξέλεγκτο πιώμα να τους οδηγήσει στη μοναξιά.

Οι κούπες και η υπερβολή, να τους οδηγήσουν στη σύγκρουση, τα νεύρα, τις παρεξηγήσεις, τη βία, τις αρνητικές σκέψεις και όλα αυτά ως σκαλοπάτια, να τους κατευθύνουν πάλι στη μοναξιά.

Σκεφτείτε αδέρφια μου πόσο πόνο έχει προσφέρει, πόση απαισιοδοξία, πόση μοναξιά, θλίψη και δάκρυα, έχει φέρει στη ζωή ανθρώπων, η ανεξέλεγκτη ταχύτητα,  η αρρωστημένη συμπεριφορά τους κρατώντας ένα τιμόνι και πατώντας ένα γκάζι.

Σκεφτείτε αδέρφια μου, τη μοναξιά των ανθρώπων αυτών μετά το μοιραίο. Μετά την καθήλωση τους λόγο κάποιου ατυχήματος.

Σκεφτείτε αδέρφια μου με πόσο πόνο σκέφτονται να είχαν κάνει ένα βήμα πίσω, πριν…. κάνουν τα βήματα της απερισκεψίας.

Σκεφτείτε τους, όταν ξυπνούν στη μοναξιά των ωρών μετά από ένα μεθύσι, στη μοναξιά των ωρών, όταν ξυπνούν βαριά τραυματισμένοι, όταν ξυπνούν και βρίσκονται μόνοι τους, όταν πριν από κάποιες ώρες, ήταν περιστοιχισμένοι με άλλους ανθρώπους.

Σκεφτείτε τον πανικό στο μυαλό τους και την προσευχή που κάνουν ζητώντας να γυρίσει πίσω ο χρόνος.

Αδέρφια μου.

Είναι λοιπόν τόσο εύκολο να σκεφτείτε μόνοι σας, αν αξίζει αυτή η μοναξιά στους εαυτούς μας.

Αν αξίζουν στη ζωή μας, αυτές οι μέρες οι δύσκολες, παράξενες, γκρίζες μαύρες, σκοτεινές. Η απάντηση είναι όχι.

Αυτό που μας αξίζει είναι το χαμόγελο, η κοινή πορεία, η προσευχή, το άναμμα του κεριού και η συμπροσευχή. Η παρέα, μας αξίζει, το γλέντι η χαρά, το νοιάσιμο του ενός προς τον άλλον. Μας αξίζει να σκαρφαλώνουμε στις ελιές, να θωρούμε το πέρα, να ακούμε τους ήχους τις ομιλίες. Μας αξίζει η μνήμη, μας αξίζει ο σεβασμός, μας αξίζει η πατρίδα και αξίζουμε και μεις στην πατρίδα.

Για όλα αυτά λοιπόν, μέσα από την καρδιά μου σας παρακαλώ, πριν ψάξετε την ευτυχία, ψάξτε μέσα στον εαυτό σας, ψάξτε να βρείτε τα μάτια και το χέρι του διπλανού σας,

ψάξτε κι αγαπήστε τη φύση και τους θορύβους της, ψάξτε την αγκαλιά στις οικογένειες σας, ψάξτε την αγκαλιά και σφίξτε όσο μπορείτε τα κοπέλια σας και τις κοπελιές σας στο στέρνο σας.

Ακούστε την καρδιά τους κι ζητήστε τους να ακούσουν τη δική σας καρδιά.

Αν συμβούν όλα αυτά κι αν κάνουμε ένα βήμα πίσω, πριν αρχίσουμε να κάνουμε τα πολλά βήματα μπροστά, να είστε πεπεισμένοι πως η ευτυχία θα μας συντροφεύει, η ευλογία του κυρίου θα μας κυριεύει, το χαμόγελο θα είναι επίμονο στα χείλη μας κι όλα θα μοιάζουν σαν το κουκούτσι της ελιάς.

Σκληρό μα έτοιμο να πετάξει ρίζα και φύλλο. Έτοιμο για ζωή.

Να είστε ευλογημένοι, φιλιωμένοι, να είστε άνθρωποι ζεστοί, μη σας φοβίζει μήτε η αγάπη των άλλων, μήτε όμως κι η δική σας αγάπη που επιμένει να φωλιάζει μέσα σας.

Ο κύριος μας και θεός μας μαζί σας

Καλή θεία Γέννηση

Καλή Αλλαγή χρόνου

Καλή περπατησιά σε όλους σας.

Σας ευχαριστώ που ανταμώσαμε έτσι απλά, έτσι ανθρώπινα, έτσι ορθόδοξα κι αγνά.

Την ευχή του Αγίου μας να έχετε στις ζωές σας.”

Πηγή: anogi