«Στο Ρέθυμνο υπάρχουν δάσκαλοι που τρώνε μόνιμα κονσέρβες για να επιβιώσουν…»

«Υπάρχουν δάσκαλοι στο Ρέθυμνο, οι οποίοι στην διατροφή τους περιλαμβάνουν σε μόνιμη βάση κονσέρβες, προκειμένου να μπορούν να επιβιώσουν. Είναι μια πραγματική μάχη επιβίωσης…»

Στο Ρέθυμνο υπάρχει μεγάλος αριθμός εκπαιδευτικών, κυρίως δάσκαλοι αλλά και άλλες ειδικότητες, που βρίσκονται στη γενική αλλά και στην ειδική αγωγή, οι οποίοι αν και είναι εγγεγραμμένοι στους πίνακες, προτιμούν την ανεργία ή κάποια άλλη δουλειά στον τόπο συμφερόντων τους, παρά να έρθουν να δουλέψουν στο Ρέθυμνο, γεγονός το οποίο αφήνει μεγάλα κενά στα σχολεία μας.

Ο Γιάννης Μαρινάτος, Πρόεδρος του Συλλόγου Εκπαιδευτικών Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης Ρεθύμνου & Πρόεδρος του Νομαρχιακού Τμήματος ΑΔΕΔΥ Ρεθύμνου, επισημαίνει στο Daynight.gr:

“Yπάρχει πράγματι πολλή ανασφάλεια, η οποία πολλές φορές καταλήγει και σε απόγνωση σε σχέση με την δυνατότητα διαβίωσης αρκετών δασκάλων στο Ρέθυμνο. Είναι ένα μόνιμο θέμα στις συζητήσεις ανάμεσα στους νεοδιόριστους και στους αναπληρωτές. Τα τελευταία δυο χρόνια υπάρχουν στο Ρέθυμνο πάνω από 20 περιπτώσεις δασκάλων που δεν κατάφεραν να ανταποκριθούν στα αυξημένα έξοδα διαβίωσης και αναγκάστηκαν να παραιτηθούν και να επιστρέψουν στις περιοχές συμφερόντων τους.”

Η κατάσταση είναι οριακή, όπως μας επεξηγεί ο κ. Μαρινάτος,  διότι έχει τεθεί κυριολεκτικά για πρώτη φορά ζήτημα επιβίωσης:

“Υπάρχουν συνάδελφοι, οι οποίοι στην καθημερινή τους διατροφή έχουν σε μόνιμη βάση κονσέρβες, προκειμένου να μπορούν να ανταποκριθούν  και να επιβιώσουν. Είναι μια πραγματική μάχη επιβίωσης.  Χαμηλοί μισθοί με μεγάλο κόστος ζωής, ακριβά ενοίκια, ελάχιστα διαθέσιμα σπίτια (που τους βγάζουν για αρκετούς μήνες έξω λόγω τουρισμού) οδηγούν αρκετούς – ακόμα και τώρα – να σκέφτονται να λάβουν την απόφαση να εγκαταλείψουν το Ρέθυμνο.”

Μάλιστα τα έξοδα μετακίνησης τους, έχουν δημιουργήσει και τις… κυλιόμενες βάρδιες «οδηγών δασκάλων», όπου ο ένας δάσκαλος μεταφέρει στο σχολείο 4 δασκάλους με το δικό του αυτοκίνητο. Και την επόμενη εβδομάδα σειρά έχει ο επόμενος: “Οι βάρδιες στα γκρουπάκια τείνει να γίνει ο κανόνας. Και είναι θετικό ότι υπάρχει μια αλληλεγγύη και μια αλληλοϋποστήριξη, προκειμένου να μπορούν να μεταφέρονται στις ορεινές περιοχές ρίχνοντας έτσι το κόστος.”

Ο Γιάννης Μαρινάτος

Στο εύλογο ερώτημα γιατί ο Δήμος Ρεθύμνου δεν προβαίνει σε ευνοϊκές ενέργειες προκειμένου να βοηθήσει με κάποιον τρόπο τους δασκάλους, ο Πρόεδρος του Συλλόγου Εκπαιδευτικών Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης Ρεθύμνου μας αναφέρει χαρακτηριστικά:

“Σε κάθε συνάντηση με τους θεσμικούς φορείς το ζήτημα αυτό τίθεται προκειμένου να υπάρξουν λύσεις. Οι δήμοι δεν έχουν ενεργοποιήσει τη διάταξη για δωρεάν στέγαση και σίτιση των εκπαιδευτικών αλλά και των δημοσίων υπαλλήλων εν γένει. Η χαμηλή μοριοδότηση όλων των σχολικών μονάδων του Ρεθύμνου, ενώ είμαστε νησί, δυσκολεύει κι άλλο την κατάσταση. Το Ρέθυμνο δεν έχει ούτε λιμάνι ούτε αεροδρόμιο και παρόλα αυτά δεν υπάρχει καν επίδομα παραμεθορίου, ούτε μεταφορικό ισοδύναμο. Οπότε, έρχονται για δουλειά μόνο οι ντόπιοι ή όσοι έχουν άλλες πηγές εισοδήματος ή εκπαιδευτικοί, που για να επιβιώσουν, κάνουν δεύτερη δουλειά τα απογεύματα και τα Σαββατοκύριακα, γεγονός που αν μη τι άλλο ρίχνει την ποιότητα της  παρεχόμενης εκπαίδευσης. Είναι δεδομένο πως ο δάσκαλος πρέπει να ζει απ’ το μισθό του, πράγμα το οποίο δεν συμβαίνει σε καμία περίπτωση.»