Θα μπορούσαν να κερδίσουν… υπό προϋποθέσεις

Το ματς με τον Προμηθέα στην Πάτρα η ομάδα μας θα μπορούσε να το κερδίσει. Υπό προϋποθέσεις. Αν δεν είχε ξεκινήσει ανορθολογικά με τον Hobson να οργανώνει και τον Armstead να εκτελεί. Αν δεν είχε αργές επιστροφές και περιστροφές στο πρώτο ημίχρονο. Αν έπαιζε από την αρχή πιο δυναμική και στοχευμένη άμυνα. Αν δεν άφηνε τρύπες μέσα στη ρακέτα επιτρέποντας το πάρτι των γηπεδούχων. Αν τα δικά μας παιδιά δεν παρουσιάζονταν τόσο νωθρά, επιπόλαια και απρόσεκτα στην κυκλοφορία, από την πρώτη επαναφορά μέχρι και την τελική προσπάθεια. Αν οι παίκτες του Προμηθέα δεν τα έβαζαν όλα και από παντού ειδικά στο πρώτο ημίχρονο. Αν δεν είχαν τόσο καλό passing-game και γενικότερα υπομονετική κυκλοφορία στις επιθέσεις τους. Αν δεν έβγαζαν τόση ενέργεια στο πρώτο ημίχρονο και στο φινάλε του ματς. Αν το Ρέθυμνο Cretan Kings δεν είχε παθητικό 34 πόντους στο πρώτο δεκάλεπτο και 57 στο ημίχρονο. Αν δεν έκανε σχεδόν διπλάσια λάθη από τους γηπεδούχους.

Αν οι «βασιλιάδες» ήταν πιο συγκεντρωμένοι στις ανάγκες του ματς και εφάρμοζαν προσεκτικότερα τις οδηγίες του Βετούλα αντί να «τρώνε» δύο συνεχόμενα εύκολα καλάθια μετά από ισάριθμα συνεχόμενα λάθη στο κέντρο του γηπέδου εντός μόλις 20 δευτερολέπτων και μάλιστα ύστερα από δικό μας time-out. Αν μπορούσαν να εκμεταλλευτούν τις 5 συνεχόμενες ευκαιρίες να κατεβάσουν τη διαφορά σε μονοψήφια επίπεδα ή ακόμα και να γυρίσουν ολοκληρωτικά το ματς στο τρίτο δεκάλεπτο, βάζοντας στο παιχνίδι και τον παράγοντα του άγχους που πάντα βιώνει πιο έντονα ο γηπεδούχος. Αν μπορούσαν να μαζέψουν 2-3 κρίσιμα αμυντικά ριμπάουντ στο δεύτερο μέρος που κατέληξαν σε χέρια αντιπάλων και αμέσως μετά σε πόντους για την ομάδα τους. Αν ο Lypovyy δεν έβαζε τα δύο buzzer-beater τρίποντα στο τελευταίο δεκάλεπτο ακυρώνοντας κάπως έτσι την τελευταία ελπίδα επιστροφής της ομάδας μας στη διεκδίκηση του αποτελέσματος. Αν, αν, αν…

Θα μπορούσαμε να γράψουμε πολλά ακόμα, αλλά η βαθύτερη ουσία της Κυριακής υπήρξε η σαφέστατη ανωτερότητα του Προμηθέα σε όλους τους τομείς. Ο φετινός Προμηθέας έχει ρίξει μπόλικο χρήμα και έχει μαζέψει ό,τι καλύτερο κυκλοφορεί σε έμψυχο υλικό εκτός των μεγάλων ομάδων της χώρας. Είναι μια καλοδουλεμένη και αθλητική ομάδα και ειδικά στην τρέχουσα συγκυρία είναι και ιδιαίτερα φορμαρισμένη. Διαθέτει πολλούς και ώριμους Έλληνες και ξένους παίκτες (Γκίκας, Σαλούστρος, Τουντζιαράκης, Faye, Lypovyy, Hall, Ellis). Επιπλέον, την Κυριακή είχε μεγάλο κίνητρο (είσοδος στην τετράδα) και βρέθηκε σε πολύ καλή μέρα με όλους τους βασικούς παίκτες του διαθέσιμους και ορεξάτους. Μέσα σ’ όλες αυτές τις αρνητικές συνθήκες το Ρέθυμνο δεν θα μπορούσε να έχει καλύτερη τύχη, ακόμα και αν η κόντρα ήταν εντός και όχι εκτός έδρας.

Είναι ευτύχημα που το ματς δεν ήταν καθοριστικό για τους στόχους της ομάδας μας, εφόσον η τελική της κατάταξη θα κριθεί στα τελευταία τέσσερα ματς της κανονικής περιόδου με Κύμη, Τρίκαλα, Άρη και Πανιώνιο. Είναι ευτύχημα που το ματς ήταν για την κανονική περίοδο, διότι, αν συναντήσουμε τον Προμηθέα στα πλέι οφ σε ενάμισι μήνα, η κατάσταση των δύο ομάδων θα είναι εντελώς διαφορετική. Είναι ευτύχημα που η ομάδα μας, παρά την κακή παρουσία της ατομικά και ομαδικά, όχι μόνο απέφυγε τον διασυρμό – όχι βέβαια ότι οι 22 πόντοι της διαφοράς αποτελούν αμελητέα ποσότητα… – αλλά στην τρίτη περίοδο επέστρεψε αποφασισμένη να παλέψει στην άμυνα και με καλύτερες επιθετικές επιλογές στο κενό διάστημα του Προμηθέα θα μπορούσε να πετύχει ακόμα και την ανατροπή.

Είναι ακόμα ευτύχημα που το ματς έγινε αφορμή να επιστρέψουν στις μεγάλες εμφανίσεις δύο σημαντικοί για την ομάδα μας παίκτες (Χριστοδούλου, Κώττας). Είναι ευτύχημα που το ματς έδωσε την ευκαιρία στον Θεοδωρίδη να προσφέρει μια όμορφη ασίστ στο φινάλε. Είναι ευτύχημα που την καλύτερη φάση του ματς και ενδεχομένως της αγωνιστικής ολόκληρης τη χάρισε ο Θωμάς Κώττας στο 22, όταν «έκλεισε τον γενικό» ταπώνοντας με τρόπο ολοκληρωτικό τον Lypovyy, παίρνοντας μόνος του προκαταβολική και προσωπική εκδίκηση από τους γηπεδούχους για την πικρή ήττα, παίρνοντας όμως παράλληλα εκδίκηση και από τον ίδιο τον εαυτό του για όλες τις προηγούμενες μέτριες εμφανίσεις του, στις οποίες αδίκησε κατάφωρα τόσο την καριέρα όσο και τις ικανότητές του.

Από την εμφάνιση των «βασιλιάδων» δεν είμαι σίγουρος ότι το ματς της Πάτρας υπήρχε μέσα στις επιτακτικές ανάγκες της ομάδας μας. Εδώ και καιρό ο προγραμματισμός του Ρεθύμνου έχει στοχοποιήσει περισσότερο τα τελευταία ματς της κανονικής περιόδου, που θ’ αποδειχθούν σαφώς κρισιμότερα και καθοριστικότερα για την είσοδο στην οκτάδα. Ένα από τα ματς που δεν αποτελούν προτεραιότητα είναι σίγουρα και το προσεχές με τον Παναθηναϊκό αμέσως μετά το Πάσχα. Με μια προϊστορία που έχει γράψει 16 ήττες σε 16 αναμετρήσεις οι άνθρωποι και οι φίλαθλοι του Ρεθύμνου δεν έχουν περιθώρια να ελπίζουν βάσιμα για το θετικό αποτέλεσμα. Αλλά ο Παναθηναϊκός θα κατέβει στο νησί μάλλον εφησυχασμένος, έχοντας εξασφαλίσει την πρωτιά της κανονικής περιόδου, με το μυαλό περισσότερο στα κρίσιμα ματς της Ευρώπης παρά στο ελληνικό πρωτάθλημα και με την πιθανή διάθεση να ξεκουράσει παίκτες. Αν τώρα και η συγκυρία της ημέρας ευνοήσει την ομάδα μας, ώστε όλα τα παιδιά να βρεθούν σε σωματική, ψυχική και πνευματική ετοιμότητα, ας μην αποκλείουμε το ενδεχόμενο ενός μεγάλου και αναπάντεχου γεγονότος. Εξάλλου, η πρώτη φορά είναι πάντα η πιο γλυκιά και η πιο αξέχαστη και τυχεροί όσοι θα βρίσκονται στο γήπεδο να τη ζήσουν.

Πηγή: goodnet.gr