«Τι ωραία, κοίτα! Μια γυναίκα οδηγός στο ΚΤΕΛ Ρεθύμνου!»

Γράφει ο Παντελής Σπυριδάκης για το Daynight.gr

Είναι κομματάκι δύσκολο για μια γυναίκα να κουμαντάρει ένα μεγάλο λεωφορείο μιας ολόκληρης πόλης με πολλούς ανθρώπους, ντόπιους και τουρίστες που ανεβαίνουν και κατεβαίνουν, με πολλά περιστατικά και χαρακτήρες.

Ή μπορεί και να μην είναι… Για να μην μείνουμε με την απορία, το Daynight μπήκε στο λεωφορείο της Διαμαντούλας Δελήμπαση από το ΚΤΕΛ Ρεθύμνου που εκτελεί και σχολικά-μαθητικά αλλά και αστικά δρομολόγια. Και μας εξηγεί τι συμβαίνει όταν την πρωτοβλέπουν οι επιβάτες. Η αλήθεια είναι ότι στην αρχή ξαφνιάζονται…

Η Διαμαντούλα Δελήμπαση μας αναφέρει χαρακτηριστικά: “Οι επιβάτες που με βλέπουν για πρώτη φορά ξαφνιάζονται ευχάριστα και φεύγοντας μου εύχονται να έχω καλούς δρόμους. Κάποιοι μάλιστα που με συναντούν πιο συχνά – αν τύχει και απουσιάζω – ρωτούν για μένα και αν είμαι καλά. Αυτό κάνει την δουλειά ακόμα πιο ευχάριστη.”

Θυμάται μάλιστα και την πρώτη φορά που την είδε μια παρέα τουριστών την ώρα που έμπαινε και ποια ήταν η αντίδραση που είχαν. “Οδηγάω επαγγελματικά από το 2019, δηλαδή 5 χρόνια. Μια αστεία στιγμή που μου έχει χαραχτεί στο μυαλό είναι η πρώτη φορά που οδήγησα λεωφορείο 50 θέσεων σε δρομολόγιο στο Ηράκλειο. Ενώ περίμενα τους επιβάτες εμφανίστηκε μια παρέα με τουρίστες κι όταν με είδαν αναφώνησαν με ενθουσιασμό : “τι ωραία, κοίτα! Μια γυναίκα οδηγός!”. Βέβαια η δική μου σκέψη ήταν : “ Πού το καταλάβατε ότι ήταν η πρώτη μου φορά;” Ακόμα το θυμάμαι και γελάω.”

Η Διαμαντούλα Δελήμπαση αναγνωρίζει ότι η στάση της οικογένειας της υπήρξε πολύ σημαντική, όταν τους ανακοίνωσε την απόφασή της. “Ναι η οικογένειά μου με στήριξε στην απόφασή μου και πίστεψε σε εμένα. Αλλά πιο πολύ από όλους η μητέρα μου.”

Άλλωστε η ειδική παρουσία μιας γυναίκας – οδηγού σε μεγάλο λεωφορείο… διασφαλίζει και μια φροντίδα παραπάνω. Η ίδια η Διαμαντούλα Δελήμπαση μας εξηγεί πώς το βιώνει η ίδια. “Μια γυναίκα όπως εγώ που είμαι μητέρα και γιαγιά σίγουρα έχει περισσότερο το νου της. Έχει να κάνει με τον χαρακτήρα του καθενός. Στα σχολικά δρομολόγια προσπαθώ να μιλάω στα παιδιά, να τους λέω καλημέρα με το χαμόγελο. Αντίστοιχα και στα αστικά καλωσορίζω τους επιβάτες για να κάνω την διαδρομή τους πιο ευχάριστη. Γενικά είμαστε πολύ σχολαστικοί με τους επιβάτες. Ειδικά πάντως στα μαθητικά δρομολόγια είμαστε ακόμα πιο σχολαστικοί λόγω του ότι έχουμε να κάνουμε με παιδιά σε μικρές ηλικίες, προσέχουμε να ανέβουν, να καθίσουν στο κάθισμα, να βάλουν ζώνες και στην αποχώρηση τους να κατέβουν και – αν χρειάζεται- να περάσουν και απέναντι το δρόμο. Πολύ σημαντική είναι και η βοήθεια από την σύνοδο που έχω.”

Πολλές φορές, εκτελεί δρομολόγια που κάνει για πρώτη φορά. Αλλά, όποιος ρωτά μαθαίνει, περιγράφει στο Daynight.gr η Διαμαντούλα Δελήμπαση. “Αυτό που εφαρμόζω στα δρομολόγια τα οποία δεν έχω εκτελέσει ξανά είναι ότι φροντίζω να πηγαίνω με ακόμα πιο χαμηλή ταχύτητα. Και έχει τύχει να ρωτήσω και συνάδελφο σχετικά με δρομολόγιο που κάνω πρώτη φορά… κι εκείνος το έχει εκτελέσει πριν από εμένα!”

Μάλιστα στην ερώτηση τι θα έκανε η ίδια αν αντιστρέφονταν οι ρόλοι και η κόρη της ή ίσως μια εγγονή της, της έλεγε ότι θέλει να γίνει οδηγός σαν κι αυτήν. Τότε τι θα έλεγε; “Αν ζητούσε η κόρη μου ή η εγγονή μου να κάνει την ίδια δουλειά θα τους έλεγα : “ Αν αγαπάς κάτι πάντα το πετυχαίνεις, οπότε αν το θέλεις πραγματικά, εγώ είμαι δίπλα σου να σε στηρίξω”