Τι συμβαίνει επιτέλους στο Ρέθυμνο με τους αναπληρωτές εκπαιδευτικούς; – Απειροελάχιστες οι προσλήψεις τα τελευταία 10 χρόνια

Σε απόγνωση βρίσκονται οι Εκπαιδευτικοί Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης Ρεθύμνου για το πάγιο ζήτημα των απειροελάχιστων διορισμών σε αναπληρωτές εκπαιδευτικούς από το 2010. Με αφορμή τη νέα κινητοποίηση εκπαιδευτικών Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης, την Παρασκευή 16 Μαρτίου, στο Υπουργείο Παιδείας, το Δ.Σ. της ΔΟΕ πραγματοποίησε έκτακτη συνεδρίαση με απώτερο σκοπό τον συντονισμό της απεργιακής τους κινητοποίησης.

*Γράφει η Ιωάννα Καψάλη για το Daynight.gr

Τι συμβαίνει στο Ρέθυμνο με τους εκπαιδευτικούς;

Αυτή τη φορά οι εκπαιδευτικοί είναι αποφασισμένοι να εισακουσθούν στο Υπουργείο Παιδείας με μοναδικό όπλο… τη φωνή τους, αφού όπως τονίζει ο Γιάννης Μαρινάτος, αναπληρωτής αιρετός του ΠΥΣΠΕ Κρήτης: “Στις 2 Μαρτίου 2018, ζήσαμε μια μεγαλειώδη κινητοποίηση αναπληρωτών εκπαιδευτικών, αφού αντί για το Υπουργείο Παιδείας, απάντησαν στα αιτήματα των αναπληρωτών εκπαιδευτικών για μόνιμη και σταθερή εργασία, οι δυνάμεις των ΜΑΤ, ρίχνοντας χημικά και ανοίγοντας κεφάλια. Βρισκόμαστε κατά τη γνώμη μου σε μια περίοδο νέας άνθισης του συνδικαλιστικού εκπαιδευτικού κινήματος και ο κόσμος της παιδείας θα απαντήσει δυναμικά στις 16 του Μάρτη, δείχνοντας την αντίθεσή του σε όλες τις επιχειρούμενες, προωθούμενες, αντιεκπαιδευτικές και αντιεργατικές ρυθμίσεις. Αγωνιζόμαστε για ένα ανοικτό δημοκρατικό σχολείο, για το οποίο θα είναι υπερήφανοι οι Έλληνες πολίτες.”

Αγανακτισμένοι οι εκπαιδευτικοί στο Ρέθυμνο, αναφέρουν ότι έχουν πλέον κουραστεί να ζουν σε αυτή την ανασφάλεια, μάλιστα όπως χαρακτηριστικά αναφέρει ο Σάκης Μπιμπισίδης, αντιπρόεδρος του Συλλόγου Εκπαιδευτικών Πρωτοβάθμιας Ρεθύμνου: “Όλοι οι αναπληρωτές δεν είμαστε βαλίτσες, ούτε νομάδες, θέλουμε πλέον μια βάση. Μετά από 8 χρόνια ως αναπληρωτής εκπαιδευτικός, έχω πειστεί ότι αναπληρώνουμε τους ίδιους μας τους εαυτούς γιατί πολύ απλά είμαστε αναπληρωτές σε οργανικές θέσεις που θα έπρεπε να έχουν γίνει ήδη μόνιμοι διορισμοί. Είμαστε εκπαιδευτικοί, στυλοβάτες της ελληνικής εκπαίδευσης τα τελευταία 10 χρόνια και το υπουργείο θα πρέπει να αναλάβει τις ευθύνες του απέναντι στο δημόσιο σχολείο.”

Η άποψη του Στέλιου Ορφανουδάκη

Ο Στέλιος Ορφανουδάκης, πρόεδρος του Συλλόγου Εκπαιδευτικών Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης Ρεθύμνου και αιρετός του ΠΥΣΠΕ Ρεθύμνου επιβεβαιώνει ότι: “Από το 2010 έχουν να γίνουν μόνιμοι διορισμοί και σε όλα αυτά τα χρόνια οι προσλήψεις ήταν απειροελάχιστες, ενώ οι συνταξιοδοτήσεις όλο και περισσότερες.  Η αναλογία που ίσχυε, 1 διορισμός ανά 5 συνταξιοδοτήσεις έχει πάει στράφι, αφού η αναλογία πλέον έχει φτάσει στους 1 προς 30 και όσο περνούν τα χρόνια η αναλογία αυτή όλο και μεγαλώνει. Η ανάγκη για μαζικούς διορισμούς είναι τεράστια καθώς τα εκπαιδευτικά κενά σε πανελλαδικό επίπεδο είναι χιλιάδες. Όσον αφορά το νομό Ρεθύμνου τα οργανικά κενά αυτή τη στιγμή είναι 139, σε όλες τις ειδικότητες, ενώ τα λειτουργικά κενά ξεπερνούν τα 380. Ενδεικτικό της κακής κατάστασης είναι ότι στο Ρέθυμνο υπάρχουν 1.000 εκπαιδευτικοί εκ των οποίων οι 380 περίπου είναι αναπληρωτές που καλύπτουν τις λειτουργικές αυτές ανάγκες και ουσιαστικά καλύπτουν τις δικές τους θέσεις.”

Ωστόσο, τα αιτήματα των εκπαιδευτικών στο Ρέθυμνο, δεν σταματάνε στους μαζικούς, μόνιμους διορισμούς, αλλά διεκδικούν παράλληλα και 14χρονο δημόσιο δωρεάν σχολείο με 2χρονη υποχρεωτική προσχολική αγωγή και εκπαίδευση άμεσα σε όλη τη χώρα, πλήρη εργασιακά , ασφαλιστικά και συνδικαλιστικά δικαιώματα στους αναπληρωτές και να μην εφαρμοστεί το εκπαιδευτικό μνημόνιο, δηλαδή όχι στην αύξηση ωραρίου και στις περικοπές, μείωση του αριθμού παιδιών ανά τμήμα και καμία συγχώνευση ή κατάργηση.

Συγκεκριμένα, σε ό,τι αφορά τους μαθητές, ο Στέλιος Ορφανουδάκης αναφέρει ότι: “Η αναλογία είναι 1 προς 15 μαθητές στα νηπιαγωγεία και 1 προς 20 στα δημοτικά σχολεία, ενώ αυτή τη στιγμή η αναλογία στο Ρέθυμνο είναι τους 1 προς 25.”

Η άποψη του Σάκη Μπιμπισίδη

Όλα τα αιτήματα είναι σοβαρά και επείγει να βρεθεί ανταπόκριση ως προς την επίλυσή τους, μάλιστα ο Σάκης Μπιμπισίδης, τονίζει επίσης ότι: “Το Ρέθυμνο εξυπηρετείται κατά κόρον από αναπληρωτές εκπαιδευτικούς, μέσα από προγράμματα όπως είναι τα της ειδικής αγωγής, η παράλληλη στήριξη και αρκετά ακόμη. Άλλωστε, τρανταχτό παράδειγμα είναι ότι η περιοχή του Μυλοποτάμου στηρίζεται από αναπληρωτές εκπαιδευτικούς. Αξίζει να τονιστεί επίσης ότι υπάρχουν γυναίκες εκπαιδευτικοί που σε κατάσταση εγκυμοσύνης δεν έχουν δικαιώματα έναντι των μόνιμων εκπαιδευτικών. Αυτές είναι συνθήκες εργασιακού μεσαίωνα που θα έπρεπε η κυβέρνηση να δει άμεσα, αν θέλει να επιδεικνύει ένα κράτος δικαίου”.

Η άποψη του Μάνθου Κυριακόπουλου

Ο Μάνθος Κυριακόπουλος, αναπληρωτής εκπαιδευτικός, δάσκαλος εδώ και 9 χρόνια, αναφέρει ότι: “Αυτή η περίοδος χαρακτηρίζεται από δυο αντιφάσεις θα έλεγα, απ’ τη μια βλέπουμε τον χώρο της εκπαίδευσης και τους εργαζομένους να βάζουν νέους όρους στην πάλη τους, μέσα από γενικές συνελεύσεις και από πρωτοβάθμια σωματεία και να βγαίνουν στον αγώνα για να διεκδικήσουν τους όρους που θέλουν αυτοί για την εκπαίδευση. Από την άλλη η στάση του υπουργείου εμπαίζει εδώ και χρόνια τους εκπαιδευτικούς και τη δημόσια εκπαίδευση γενικά. Μέσα σε ένα πλαίσιο συνολικής αντιδραστικής μεταρρύθμισης στην εκπαίδευση με συγχωνεύσεις τμημάτων και εκβιασμούς για προσλήψεις, σε ένα χαώδες τοπίο όσον αφορά την αντιδραστική εκπαίδευση, τάζει μόνιμους διορισμούς στους εκπαιδευτικούς και η ημερομηνία συνεχώς αναβάλεται”.

“Η ομοσπονδία των δασκάλων για εμάς κρατάει μια στάση αναμονής, αποφεύγει τη μάχη και γι’αυτό βλέπουμε και αυτή την κατάσταση κινηματικά, διότι οι εργαζόμενοι πλέον βγαίνουν με βάση τη δική τους πρωτοβουλία. Εμείς σαν κίνημα δεν θα σταματήσουμε μέχρι οι μαζικοί και μόνιμοι διορισμοί να ξεκινήσουν άμεσα.  Θέλουμε να επισημάνουμε ότι το πανεκπαιδευτικό κίνημα και ο αγώνας είναι μια αφορμή για μια συνολική κοινωνική έξαρση, όσον αφορά την ελαστική εργασία, διότι προωθείται συνεχώς από την κυβέρνηση εδώ και χρόνια από όλη την κυβερνητική πολιτική των τελευταίων χρόνων σε όλο το δημόσιο, σε ένα σύστημα που ο κόσμος ζει μέσα σε ανασφάλεια, χωρίς να έχει καθόλου μέλλον.”

Όλα όσα αναφέρθηκαν είναι που έφτασαν τους εκπαιδευτικούς στην κινητοποίηση που θα πραγματοποιηθεί στις 16 Μαρτίου για δεύτερη φορά, ώστε η αντίδραση του κόσμου να εισακουστεί στον Υπουργό Παιδείας. Σύσσωμος ο εκπαιδευτικός κλάδος οφείλει να παλέψει με όλες του τις δυνάμεις για να διεκδικήσει τα πλέον αυτονόητα. Ανένδοτοι και κουρασμένοι σε μια συνεχή αναμονή, είναι αποφασισμένοι πλέον για έμπρακτες αλλαγές και όχι άλλες αναμονές.