Μιλήσαμε με την Λεύκη Σαραντινού, της οποίας το μυθιστόρημα μάς μεταφέρει στο Βενετσιάνικο Ρέθυμνο! | ΦΩΤΟ

Τι είναι αυτό που χρειάζεται κάποιος όταν μένει μακριά από τον τόπο του; Μια φωτογραφία μπορεί να του  αρκεί για να αναπολήσει τις στιγμές που ζούσε εκεί, σίγουρα όμως δεν είναι το ίδιο.

Κάτι τέτοιο συμβαίνει και με το Ρέθυμνο (δίχως υπερβολή!) Όποιος έχει ζήσει εδώ, φοιτητής ή ντόπιος, πάντα δηλώνει πώς κάποια στιγμή θα ήθελε να επιστρέψει.

Γράφει η Μαριάννα Τζιράκη

Μία τέτοια περίπτωση είναι η συγγραφέας που φιλοξενούμε σήμερα στο Daynight. Η Λεύκη Σαραντινού, γνωστή όχι μόνο για την συγγραφική της δραστηριότητα αλλά και για το μουσικό της ταλέντο, μίλησε μαζί μας με αφορμή το τελευταίο της ιστορικό μυθιστόρημα Λέων και Ημισέληνος, το οποίο κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Historical Quest και έχει ως κεντρικό θέμα του την παρουσία των Ενετών στο Ρέθυμνο.

Αρκετοί είναι οι αναγνώστες που έχουν δηλώσει πώς όταν το διαβάζουν νιώθουν λες και βρίσκονται στο Ρέθυμνο της τότε εποχής. Και πράγματι (ως μία εκ των φανατικών αναγνωστών) αυτό είναι η αλήθεια. Οπότε, ως άλλο υποκατάστατο στο αίσθημα αναπόλησης του Ρεθύμνου, δοκιμάστε να διαβάσετε το συγκεκριμένο έργο.

Πάμε όμως να γνωρίσουμε καλύτερα τη νεαρή συγγραφέα…

Μεγαλωμένη στο Ρέθυμνο, από μικρή ηλικία, την μάγευε το απέραντο γαλάζιο της θάλασσας καθώς και τα επιβλητικά μνημεία του τόπου της, τα οποία όπως μας δήλωσε και η ίδια είναι πολύ καλά διατηρημένα σε αντίθεση με άλλες περιοχές της Ελλάδας. Στην ηλικία των 17,5 χρονών έφυγε για σπουδές στη Κομοτηνή όπου πλέον ζει μόνιμα. Πάντα όμως το “σαράκι” του Ρεθύμνου ζούσε μέσα της.

“Το Ρέθυμνο για μένα είναι μοναδικό. Το βιβλίο Λέων και Ημισέληνος ουσιαστικά αποτελεί φόρο τιμής στην πατρίδα μου, μιας και κεντρικό θέμα είναι η Βενετσιάνικη παρουσία στην πόλη αυτή. Όταν έφυγα από εδώ, έμαθα να εκτιμάω όλη αυτή την ομορφιά που είχα γύρω μου και πλέον μου λείπει”.

-Πώς ξεκίνησε η ενασχόληση με την Ιστορία;

Όταν ήμουν μικρή, είχα κλειδωθεί έξω από το σπίτι μου και οι δικοί μου έλειπαν. Μέχρι να επιστρέψουν, ο γείτονας μου, ο κύριος Χατζηιωσήφ, ο οποίος διδάσκει Ιστορία στο Πανεπιστήμιο Κρήτης μου έδειξε μαζί με τη γυναίκα του φωτογραφίες από την Γαλλική Επανάσταση καθώς και κάποιες σχετικές φωτογραφίες. Ίσως από τότε ξεκίνησα να ενδιαφέρομαι τόσο για τη ιστορία. Στο δημοτικό σχολείο, είχα επίσης ένα  δάσκαλο ο οποίος με έκανε να αγαπήσω τον συγκεκριμένο κλάδο.

-Τι είναι αυτό που σε γοητεύει στην συγγραφή ιστορικών μυθιστορημάτων;

Μου αρέσει γιατί έχω τη δυνατότητα να χρησιμοποιήσω μεν την ιστορία, την οποία αγαπώ και μελετάω πολύ, πλέκοντας παράλληλα το μυθικό στοιχείο μέσα. Αν και το συγκεκριμένο είδος δεν έχει μεγάλη απήχηση, τουλάχιστον για την περίοδο που γράφω εγώ, θεωρώ ότι αποτελεί ένα ιδιαίτερο τρόπο με τον οποίο μπορεί κανείς να διαβάσει για πράγματα τα οποία δεν μπορεί να μάθει εύκολα.

Η Λεύκη όμως είναι και μανούλα ενός αγοριού, του Φίλιππου, τον οποίο πάντα περιλαμβάνει ως ήρωα μέσα στα έργα της! Τα επόμενα βήματα της περιλαμβάνουν την έκδοση ενός ακόμα ιστορικού μυθιστορήματος το οποίο είναι συνέχεια του πρώτου της, που είχε τον τίτλο Χαμσίν, ο Άνεμος της Ανατολής.

Τι λέτε λοιπόν; Πάμε βόλτα στο Ενετικό Ρέθυμνο;

(απόσπασμα από οπισθόφυλλο)

“Η συγγραφέας μας παρέχει μια συναρπαστική ματιά σε μια ρεθεμνιώτικη κοινωνία που βρίσκεται σε μεταβατικό στάδιο και αναζητά τις ισορροπίες της. Τα πρόσωπά της κινούνται σε μέρη γνώριμα και παρόλο που έρχονται από τα βάθη της ιστορίας ζωντανεύουν μπροστά μας με σάρκα και οστά. Πάνω από όλα όμως πρόκειται για ένα βιβλίο που μιλάει για τον έρωτα. Έναν έρωτα που αρνείται να υποκύψει στις συμβάσεις της εποχής, που συντρίβει τους ηθικούς κώδικες, που ξεπερνάει τις διαχωριστικές γραμμές που οι άνθρωποι με τις πράξεις τους θέτουν, που αψηφά θρησκείες και φυλές”.