«Βρε σύντεκνε, αξίζει να μπεις φυλακή ή στο χώμα επειδή σε προσπέρασε ο Γερμανός;»

Γεια σου παρέα, ήντα κάνεις;

Εγώ  να σου πω πολύ ντροπιασμένος νιώθω από την επίθεση με αγροτικό και με μαχαίρι που δέχτηκε οικογένεια Γερμανών τουριστών στο Ρέθυμνο.

Γράφει ο «Ρεθεμνιώτης» για το Daynight.gr

Καλά ρε σύντεκνε θα μου πει κάποιος και συ ήντα νιώθεις ντροπή; Εσύ ‘σαι που τους εμούνταρες; Οϊ μρε αλλά να, όσο να ‘ναι τέτοια πράγματα να γίνονται στον τόπο μου, πολύ με στεναχωρεί. Παλεύουμε μπρε διάολε να έχουμε μια εικόνα πολιτισμένη και πάνε και γίνονται τέτοια λίγα περιστατικά και μας χαλούν το όνομα.

Διάβαζα την περιγραφή του γερμανού τουρίστα και δεν το πίστευα! Ούτε στο Χόλιγουντ δεν γίνονται τουτανές τα πράματα.

Για να μην με παρεξηγήσεις δεν το λέω αυτό με δουλοπρέπεια. Ότι είναι ξένοι δηλαδή και πρέπει να τους έχουμε πάνω από τους ντόπιους. Το ίδιο θα σου ‘λεγα αν γινόταν σε Έλληνα, ξένο, άσπρο, μαύρο, κίτρινο και όλες τις αποχρώσεις τους.

Ακούγεται βέβαια, ότι ο ένας Γερμανός ο γιος είναι μποξέρ και έριξε αρκετές στους Κρητικούς, κάτι που παραδέχτηκε κι ο ίδιος στην περιγραφή του, αλλά ισχυρίζεται ότι ήταν σε αυτοάμυνα.

Επίσης, κρατάω μια επιφύλαξη γιατί δεν έχω ακούσει και την πλευρά των Κρητικών αλλά κάτι μου λέει ότι πρόκειται περί… πέτσακων! Αυτοκίνητο 4×4, μαχαίρι στο αμάξι, ποινικό παρελθόν και τέτοια μανία, τι κάνει νιάου νιάου στα κεραμίδια… Ας μην κοροϊδευόμαστε, όλοι έχουμε συναντήσει αυτό το είδος ανθρώπων στο νησί. Στον δρόμο, σε πανηγύρι, σε νυχτερινή έξοδο, κάνουν αισθητή την παρουσία τους με τη συμπεριφορά τους που συνήθως χαρακτηρίζεται από νταηλίκι, υπερβολική κατανάλωση αλκοόλ και οπλοφορία.

Πόσους «πέτσακες» αντέχει τελικά η λεβεντογέννα Κρήτη;

 

Να σου πω την πάσα αλήθεια μου όμως, πολύ με νευρίασαν τα σχόλια που έκαμαν πολλοί στα κοινωνικά δίκτυα με αφορμή το περιστατικό.

Κάποιοι έσπευσαν να τσουβαλιάσουν όλους τους Κρητικούς και να μας πουν νταήδες και επικίνδυνους. Καλά μρε γρόθε, για ένα μεμονωμένο περιστατικό πώς πας και χαρακτηρίζεις έτσι έναν ολόκληρο λαό; Επικίνδυνη τακτική πρωτοφασισμού αυτή, ένα το κρατούμενο.

Από την άλλη δεν μπορώ και αυτούς που πήραν το μέρος των πέτσακων, χωρίς να ξέρουν τι έχει συμβεί. Τι γερμαναράδες λένε, ότι είναι όλοι μεθυσμένοι και οδηγούν επικίνδυνα και μας είχαν επιτεθεί στον πόλεμο και διάφορα τέτοια τσουβαλιάσματα πάλι, αλλά από την άλλη πλευρά.

Ας ηρεμήσουμε λίγο όλοι και να βλέπουμε ψύχραιμα τα γεγονότα χωρίς βιαστικές «ετυμηγορίες».

Και φυσικά δεν κατηγορώ τη χώρα μας. Ξέρω ότι και στο εξωτερικό γίνονται τέτοια και χειρότερα, να ψάξεις στο youtube βιντεάκια road rage να μην το πιστεύγεις. Road rage λένε στα εγγλέζικα την επιθετικότητα πίσω από το τιμόνι και είναι λένε σοβαρό κοινωνικό φαινόμενο. Ξεκίνησε από το 1990 να χρησιμοποιείται ο όρος, επειδή τότεσες άρχισαν να γίνονται τέτοια περιστατικά και έπρεπε κάπως να το βαφτίσουνε. Μεγάλο πρόβλημα σου λέει γιατί:

1. Προκαλεί την επιθετική οδήγηση και τα τροχαία ατυχήματα
2. Οδηγεί σε καυγάδες με σοβαρές σωματικές βλάβες ακόμα και θανάτους
3. Επιβαρύνει την υγεία και την καρδιά αφού στέλνει τη μικρή πίεση στο 15 και τα νεύρα… στο γεροδιάολο!

Κάποια στοιχεία που βρήκα στα ίντερνετς

• Το 78% των οδηγών αναφέρουν ότι έχουν εμφανίσει τουλάχιστον μία επιθετική οδική συμπεριφορά τον περασμένο χρόνο, είτε φωνάζοντας, είτε κορνάροντας έντονα ώστε να δείξουν την ενόχληση τους στον άλλο οδηγό.
• Οι πιο συνηθισμένοι τύποι οργής στο δρόμο είναι η οδήγηση πολύ κοντά στον προφυλακτήρα του άλλου οδηγού, οι φωνές ή το κορνάρισμα στο άλλο όχημα, παράγοντες που οδηγούν σε θανατηφόρα ατυχήματα.
• Σε μια περίοδο επτά ετών, τα περιστατικά οργής προκάλεσαν 218 θανάτους και 12.610 τραυματισμούς. Σε ετήσια βάση μιλάμε για 30 θανάτους και 1.800 τραυματισμούς.

Καταλαβαίνω ο καθένας μας έχει τα δικά του προβλήματα και καραντίνες, κορονοϊοί, ακρίβειες, λογαριασμοί και διεφθαρμένοι πολιτικοί μας έχουν κάνει όλους ευέξαπτους και οργισμένους. Αλλά αξίζει ρε κουμπάρε να χτυπιέσαι σαν το τραγί στον δρόμο για μια διαφωνία, ή χειρότερα να μπεις στο χώμα ή στη φυλακή; Ακόμα και να φταίει και να χεις χίλια δίκια εσύ; Δεν αξίζει…

Γι’ αυτό ηρεμήστε, αγαπηθείτε και κάντε έρωτα όχι… road rage.

Αυτά από μένα και θα τα ξαναπούμε (αν δεν μ’έχει μπαλωτάρει κιανείς επειδή τον προσπέρασα στον δρόμο).