Σαρτζετάκηδες εναντίον Πεντάρηδων – Το μακελειό στην Κρήτη με τους 140 νεκρούς!

Βεντέτα: Η αίσθηση της υποχρέωσης (αντ)εκδίκησης που διακατέχει κάποιον, εξαιτίας κάποιας αδικίας που έγινε στον ίδιο ή την οικογένεια του, καθώς και οι ενέργειες (π.χ. φόνοι) που γίνονται στα πλαίσια αυτά”. 

Αυτός είναι ο ορισμός που δίνεται για τη βεντέτα. Ένα φαινόμενο που πολλοί το έχουν ταυτίσει με το νησί μας, την Κρήτη, καθώς στο πέρασμα των χρόνων δεν είναι λίγα τα κρούσματα που έχουν λάβει χώρα. Ωστόσο, αυτή είναι η μισή αλήθεια.

Γράφει ο Φουστούκ για το Daynight.gr

Η άλλη μισή, αναφέρει πως το φαινόμενο της αντεκδίκησης για λόγους τιμής, είναι ένα φαινόμενο που συναντάται όχι μόνο σε διάφορες περιοχές της Ελλάδας, αλλά και σε πάμπολλες άλλες χώρες της Μεσογείου και του αραβικού κόσμου.

Ωστόσο, κάποια ιδιαίτερα πολιτισμικά χαρακτηριστικά που ευδοκιμούν στην Κρήτη και ιδιαίτερα στις ορεινές της περιοχές, όπως είναι η αυξημένη συναίσθηση του λεγόμενου “κώδικα τιμής και υπερηφάνειας“, έπαιξαν μεγάλο ρόλο στη διάδοση της προσφιλούς αυτής τακτικής. Και βεβαίως, καλό είναι να έχουμε στο μυαλό μας, πως όπου δεν πίπτει μόρφωση, πίπτει ράβδος και – γιατί όχι -μαχαίρια και πιστόλια… Λογικό είναι, λοιπόν, με το πέρας των δεκαετιών και με την μορφωτική αναβάθμιση, φαινόμενα όπως αυτό της βεντέτας να γνωρίζουν σταδιακή υποχώρηση.

Δεν ήταν όμως πάντοτε ρόδινα τα πράγματα και η Κρήτη “ματώθηκε” πλείστες όσες φορές από τα αλληλομαχαιρώματα των παιδιών της. Γιατί αυτό είναι στην ουσία η βεντέτα: ένα αδελφοφάγωμα που συγκροτεί έναν ατελείωτο κύκλο που δεν φαίνεται να οδηγεί πουθενά. Ένας νόμος που παραπέμπει σε κοινωνική ζούγκλα, που έρχεται πολλές φορές να αποκαταστήσει το αίσθημα αδικίας που καταλαμβάνει ένα άτομο ή μια οικογένεια, για λόγους τιμής, υπερηφάνειας ή ακόμη και για ζητήματα φαιδρά, όπως αυτά της μικροϊδιοκτησίας.

Όταν το αίμα κυλούσε αδιάκοπα…

Το Daynight.gr ξεκινάει σήμερα έναν κύκλο παρουσιάσεων που θέτουν στο επίκεντρο τις μεγάλες αυτές βεντέτες, τις κηλίδες αυτές στην αξιόλογη ιστορία της Κρήτης που ουσιαστικά δεν ήταν τίποτε άλλο από αδελφικά αλληλομαχαιρώματα και αδελδοφαγώματα για τα οποία δεν πρέπει να νιώθει κανείς την παραμικρή “υπερηφάνεια” ή “τιμή”. Και ξεκινάμε με τον πλέον αιματηρό κεφάλαιο, αυτό που άνοιξαν οι οικογένειες Σαρτζετάκη και Πεντάρη το μακρινό 1941…

Η βεντέτα αυτή, είναι αναμφίβολα η πλέον αιματηρή από όσες έχουν εκδηλωθεί κατά καιρούς στην Κρήτη. Οι δύο πολυπληθείς οικογένειες από το νομό Χανίων, είχαν μεγάλο εκτόπισμα και αντίστοιχη φήμη στην περιοχή και τον καιρό που οι Γερμανοί είχαν κάνει κατάληψη στο νησί, αντί τα μέλη τους να κοιτάξουν να συνασπιστούν ενάντια στον κατακτητή, αναλώθηκαν στον αλληλοσκοτωμό τους.

Η βεντέτα ξεκίνησε για “λόγους τιμής” και συγκεκριμένα εξαιτίας της “ατίμωσης” μιας νεαρής κοπέλας. Κάπως έτσι άνοιξε ο ατέρμονος κύκλος της βίας, ο οποίος συνεχίστηκε τόσο κατά τη διάρκεια του Εμφυλίου, όσο και στα πρώτα μεταπολεμικά χρόνια, με τα μέλη της μίας οικογένειας να επιχειρούν φονικές επιθέσεις στην άλλη και το αντίστροφο. Από την παράλογη αυτή βία, η οποία εν τέλει στοίχισε τη ζωή σε 140 ανθρώπους, δεν γλίτωσαν ούτε τα μικρότερα μέλη των 2 οικογενειών, καθώς έχουν καταγραφεί θύματα ακόμη και ηλικίας 14 χρονών.

14 χρονών ήταν όμως και ένας από τους θύτες. Συγκεκριμένα, ο Βαγγέλης Πεντάρης, ως μαθητής γυμνασίου είχε σκοτώσει τον Ευτύχη Σαρτζετάκη, τον επονομαζόμενο «Κανάρη», αρχηγό της οικογένειας, για να εκδικηθεί το θάνατο του 14χρονου αδελφού του Ανδρέα.

Για τη δολοφονία τότε είχε αθωωθεί στο δικαστήριο και δεκαετίες αργότερα ο ίδιος ο Βαγγέλης Πεντάρης έφτασε στο σημείο να εκλεγεί βουλευτής με το ΠΑΣΟΚ. Μια εξέλιξη με ιδιαίτερη σημειολογία, καθώς στην ψηφοφορία του 1985 για την εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας, ο ίδιος με την ψήφο του προς τον Χρήστο Σαρτζετάκη, έδωσε ένα συμβολικό τέλος στην πολύχρονη διαμάχη ανάμεσα στις δύο χανιώτικες οικογένειες.

Στο παρακάτω βίντεο, έχετε τη δυνατότητα να δείτε οπτικοποιημένη τη χειρότερη βεντέτα στην σύγχρονη κρητική ιστορία…