Σπύρος και Μάνια: Η τραυματική εμπειρία που έζησαν στην Ουκρανία οι δύο ήρωες από τα Χανιά

Ό,τι και να γράψει κανείς για τη δράση τους είναι λίγο… Η αθλήτρια και ναυαγοσώστρια Μάνια Μπίκοφ και ο σύντροφός της Σπύρος Μητριτσάκης, ιδρυτές της SaveLife Lifeguard Hellas SAR Volunteer, μαζί με τους εθελοντές της ομάδας βρίσκονται από τις πρώτες μέρες του πολέμου στην πόλη Λβιβ της Ουκρανίας και στα σύνορα της Ουκρανίας με την Πολωνία και συνεργάζονται με τοπικές ανθρωπιστικές οργανώσεις προκειμένου να ενισχύσουν τις προσπάθειες που γίνονται για τη στήριξη των προσφύγων που φτάνουν κατά χιλιάδες στην περιοχή.

Αέναοι εθελοντές και εργάτες της Ανθρωπιάς, πηγαινοέρχονται σε Ελλάδα και Ουκρανία για να συγκεντρώσουν και να διοχετεύσουν υλική βοήθεια προς τα θύματα του πολέμου.

Η αρωγή τους τεράστια και οι ζωές που έχουν σώσει αναρίθμητες…

Ωστόσο, πρόσφατα βρέθηκαν ανήμποροι πρωταγωνιστές σε ένα συμβάν που ενδέχεται να τους στοιχειώσει, καθώς χωρίς να είναι υπαίτιοι, έγιναν μάρτυρες μιας ενδεχόμενης απώλειας η οποία όπως λένε «δεν θα καταγραφεί ως απώλεια του πολέμου»

Οι ίδιοι περιγράφουν το περιστατικό…

Το πιο τραγικό περιστατικό που συναντήσαμε μέχρι σήμερα και δυστυχώς δεν θα καταγράφει ως απώλεια πολέμου.

-Βρεθήκαμε σε ένα εστιατόριο όταν άρχισαν να χτυπάνε οι σειρήνες. Δημιουργήθηκε όπως είναι αναμενόμενο μία αναστάτωση, κοιτάζαμε ο ένας τον άλλο όλοι οι πελάτες, κυρίως φοβισμένοι.Το εστιατόριο είχε καταφύγιο στο υπόγειο και το προσωπικό μας ενημέρωσε ότι θα αποχωρήσει όσο διαρκούν οι σειρήνες ,πως οποίος θέλει μπορεί να πάει και ότι θα κλειδώσουν την πόρτα.

Μετά απο λίγο είδαμε συνωστισμό διπλα απο ένα τραπέζι λίγο πιο πέρα. Μια νέα κοπέλα είχε καταρρεύσει ήταν κάτω και μια άλλη της έκανε ανάνηψη (καρπα-cpr).Τρέξαμε αμέσως και πήραμε μέρος στην ανάνηψη.Η Μάνια ξεκίνησε άμεσα να παρέχει εμφυσήσεις στόμα με στόμα και καλέσαμε ασθενοφορο. Αν και λόγω κορονοϊού συνίσταται η αποφυγή εμφυσήσεων στόμα με στόμα, καθώς εδώ ήταν ένα νέο κορίτσι 18-20 ετών δεν πήγαινε η καρδιά σου μα μην τις κανείς κι ας υπήρχε το ρίσκο να κόλλησες.

Συνεχίσαμε ασταμάτητα ώσπου ήρθε το ασθενοφόρο αλλά δυστυχώς δεν ήταν αυτό που περιμέναμε.Ένας ηλικιωμένος -μάλλον συνταξιούχος- κύριος καθώς οι νεότεροι είχαν φύγει στις εμπόλεμες περιοχές άρχισε μια ανάνηψη παλαιότερων εποχών η οποία δεν έχει αποτέλεσμα και γι’αυτο έχει καταργηθεί. Μαζί του μια κοπελα χωρίς σχετική εκπαίδευση που μόνο παρακολουθούσε.Άμεσα ξαναπήραμε με τρόπο την κατάσταση στα χέρια μας, συνεχίσανε σωστή ανάνηψη και τους ζήτησα να φέρουν απινιδωτή απο το ασθενοφόρο κάτι που έπρεπε να έχει γίνει ηδη. Δυστυχώς η κατάσταση έγινε τότε χειρότερη γιατί ο απινιδωτης δεν ήταν αυτόματος και δεν γνώριζαν να τον χειριστούν. Καθώς είχαν μαζευτεί στρατιώτες (υπάρχουν παντού στην πόλη) και αστυνομικοί ρώτησα αν κάποιος γνωρίζει αγγλικά. Ήρθε ένας στρατιώτης και προσπαθήσαμε να τον λειτουργήσουμε με οδηγίες στα Ουκρανικά.Πάνω που καταφέραμε μισή απινίδωση διαπιστώσαμε ότι ο Απινιδωτης ήταν ξεφορτιστος!

Δεν υπάρχει τίποτα χειρότερο σε τέτοιες περιπτώσεις,έγκλημα κανονικό! Βρήκαμε πρίζα αλλά δεν έφτανε μέχρι το θύμα και αναγκαστήκαμε να σύρουμε το θύμα κοντά στον απινιδωτή. Απάνθρωπη τραγική, κατάσταση στα όρια της περιύβρισης νεκρού(….) Η Μανία ωστόσο συνέχιζε να παλεύει μα την άλλη κοπέλα που ευτυχώς γνώριζε και μας βοηθούσε αφάνταστα.

Ο απινιδωτης δεν λειτούργησε βέβαια στην πρίζα γιατί έπρεπε πρώτα να φορτίσει όποτε ήταν άχρηστος. Συνεννοηθήκαμε με τη Μανία και τους στρατιώτες/αστυνομικούς να ζητήσουν φορείο να πάει γρήγορα νοσοκομείο.

Ενώ ήταν απέξω το ασθενοφόρο με τον οδηγό δεν έφεραν το φορείο-κρεβάτι(με τις ρόδες) ούτε καν φορείο σκληρό-σανιδα αλλά αυτό που λέμε «σεντόνι». Εναν μαλακό μουσαμά που μεταφέρεις το θύμα σαν σακί με πατάτες. Σε όλα αυτα (όπως φαίνεται και στις φωτο και στα βίντεο που μας έστειλαν το προσωπικό και οι πελάτες) ήταν απόντες δεν γνώριζαν τη διαδικασία και όλα τα κάναμε εμείς με την αμέριστη βοήθεια των στρατιωτών και των αστυνομικών.

Αφού έφυγε το ασθενοφόρο και γυρίσαμε μέσα μας είπαν απο την παρέα της ότι στρεσαριστικε απο τις σειρήνες,κάτι που της συνέβαινε κάθε φορά που ηχούσαν ένιωσε αδιαθεσία κατέρρευσε. Δεν γνώριζαν αν έχει καρδιακό ιστορικό όμως αυτο σίγουρα δρα προσθετικά κάθε φορά στο σώμα,στο μυαλό και στην ψυχολογία των ανθρώπων.

Δεν μάθαμε τι απέγινε,αυτό όμως είναι μια παράπλευρη απώλεια του πολέμου που δεν θα καταγράφει ποτέ…