Τα συγκινητικά μηνύματα του γιου και της μητέρας της Αμερικανίδας βιολόγου

Περισσότερες από δέκα προσαγωγές έχουν γίνει ήδη, σύμφωνα με πληροφορίες, από την ΕΛΑΣ στο πλαίσιο των εντατικών ερευνών που διεξάγονται για την εξιχνίαση της δολοφονίας της Αμερικανίδας Suzanne Eaton.

Οι Αρχές αξιοποιούν κάθε δυνατή πληροφορία για το προφίλ ατόμων που διαμένουν και δραστηριοποιούνται στην ευρύτερη περιοχή όσο αναμένουν με αγωνία τα πρώτα αποτελέσματα από τα εγκληματολογικά εργαστήρια, τα οποία προσδοκούν ότι θα τους δώσουν ένα «φως» στις έρευνες.

Όπως έχει γράψει το Cretalive, η ΕΛΑΣ προχωρά σε προσαγωγές ατόμων από την περιοχή, τα οποία εξετάζονται σχετικά με τις κινήσεις τους την ημέρα της εξαφάνισης, δηλαδή την Τρίτη, 2 Ιουλίου, τι έκαναν, που βρίσκονταν, λαμβάνονται αποτυπώματα και γενετικό υλικό, ελέγχονται εάν φέρουν ίχνη τραύματος ή γρατσουνιές, ερευνώνται οι χώροι τους, τα αυτοκίνητα τους, τα τηλέφωνα τους σε μία προσπάθεια εντοπισμού του στίγματος τους την επίμαχη ημέρα.

Την ίδια ώρα, δημοσιογραφικές πληροφορίες αναφέρουν ότι τα μέλη της οικογένειας της αδικοχαμένης Sue πρόκειται να αναχωρήσουν από την Κρήτη αύριο.

Συγκινητικά πάντως είναι τα μηνύματα συγγενών και φίλων της άτυχης Αμερικανίδας.

Ξεχωρίζουν εκείνα της μητέρας της και του γιου της:

Από τη μητέρα της αδικοχαμένης Suzanne, Glynda:

“Από τη μέρα που μου έφεραν τη Suzanne στα χέρια μολις γεννήθηκε, μέσα σε μια κόκκινη χριστουγεννιάτικη κάλτσα, 23 Δεκέμβρη – όχι μισοκοιμισμένη και νυσταγμένη, αλλά με το κεφάλι της ψηλά και τα μάτια της ανοιχτά, αυτό το ενδιαφέρον για τα πάντα γύρω της δεν άλλαξε ποτέ. Ήταν μια χαρά να μοιράζομαι την αγάπη της για τα βιβλία και τη μουσική, να παρατηρήσω τον συνδυασμό μιας ιδιαίτερης φαντασίας με μια ήρεμη, στοχαστική, σταθερή προσωπικότητα. Τα επιτεύγματά της είναι πολλά και ποικίλα: συστηματική κηπουρός, πετυχημένη πιανίστρια, μαύρη ζώνη σε taekwondo και φυσικά οι συνεισφορές της στην αναπτυξιακή βιολογία. Ήταν μια αφοσιωμένη σύζυγος και μητέρα και βαθιά αγαπητή από την οικογένειά της”

Από το γιο της Μαξ:

“Η μητέρα μου ήταν μια αξιοθαύμαστη γυναίκα. Κατάφερε να ζήσει μια ζωή με λίγες απογοητεύσεις, εξισορροπώντας την προσωπική της ζωή με την καριέρα της. Νομίζω ότι το γεγονός ότι δεν συνειδητοποίησα πόσο καλά κατάφερε να το κάνει ήταν προφανές από το ότι ενώ άλλες μητέρες γύρω μου είχαν αναλάβει τη φροντίδα των παιδιών τους σε πλήρες ωράριο, παρόλα αυτά τη δική μου δεν την ξεπέρασε κανένας από αυτούς. Υποστηρικτική και ενθαρρυντική, με ανέθρεψε και υποστήριξε οτιδήποτε διασκεδαστικό κατέβαζε το παιδικό μου μυαλό και αυτή η περιέργεια μου έχει κολλήσει μέχρι σήμερα.Καθώς μεγάλωνα, η λαμπρότητα της ως επιστήμονας άρχισε να αναδύεται σε μένα. Πάντα οπλισμένος με μια ερώτηση, θα έδειχνε ενδιαφέρον για οποιοδήποτε θέμα προέβαλα. Πολλές φορές συζήτησα θέματα μαζί της που είχα σπουδάσει στο πανεπιστήμιο και μέσα σε μια εβδομάδα θα ήταν εξίσου έμπειρα και καλά πληροφορημένη για το θέμα σαν οποιονδήποτε από τους καθηγητές μου. Ήταν όμως πολύ περισσότερο από επιστήμονας. Η αγάπη της για τη μουσική έλαμπε, τα μάτια της φωτίζονταν κάθε φορά που μιλούσε για ένα κομμάτι που έπαιζε και γελούσε μαζί μου για τον θαυμασμό της τεράστιας πολυπλοκότητςα μιας σύνθεσης στο πιάνο. Έχω πολλές ευχάριστες αναμνήσεις από την ίδια και τον πατέρα μου που παίζουν ντουέτα μαζί, γεμίζοντας το σπίτι μας με έναν όμορφο, χαρούμενο ήχο που ήταν μοναδικός γι ‘αυτούς και θα αγαπώ για πάντα τη μνήμη να ξαπλώνω στο πάτωμα, βλέποντας και ακούγοντας αυτό που τους έφερε μαζί”.