Ταξίδεψαν με φουσκωτά στη νήσο Χρυσή για να τιμήσουν τον Άγιο Νικόλαο

Παρά τον άσχημο καιρό και τη θαλασσοταραχή που επικρατούσε το πρωί της Τετάρτης 6 Δεκεμβρίου 15 Ιεραπετρίτες με τρία φουσκωτά σκάφη, συνόδεψαν τον πατέρα Ευάγγελο εφημέριο της Ενορίας Επισκοπής Ιεράπετρας, στη νήσο Χρυσή, προκειμένου να τελέσει τη λειτουργία στη χάρη της γραφικής μικρής εκκλησίας του Αγίου Νικολάου, κτίσμα του 13ου αιώνα που δεσπόζει στο σμαραγδένιο νησί του Νότιου Κρητικού πελάγους.

Το εκκλησάκι που είναι αφιερωμένο στον Άγιο Νικόλαο δεχόταν πριν μερικά χρόνια εκατοντάδες πιστούς που ταξίδευαν μα τα βαρκάκια τους για να προσκυνήσουν τη χάρη του προστάτη των ναυτικών Αγίου Νικολάου.

«Εφέτος στη χάρη του Αγίου Νικολάου στη νήσο Χρυσή δεν ήρθε κανένας επαγγελματίας αλιέας από την Ιεράπετρα, γιατί εκτιμώ ότι, δεν συμφωνούν με τα περιοριστικά μέτρα που εφαρμόζονται με το σχέδιο δράσης για την προστασία της Χρυσής.

μείς που δεν είμαστε ψαράδες, πηγαίνουμε κάθε χρόνο εφόσον οι καιρικές συνθήκες δεν είναι ακραίες γιατί θέλουμε να τιμούμε τον Άγιο Νικόλαο και να βοηθούμε τους ιερείς και τους ψάλτες να έρχονται να κάνουν τη λειτουργία για την προστασία των ναυτικών μας και όσων έχουν σχέση με τη θάλασσα.

Σήμερα ο καιρός δεν ήταν πολύ καλός αλλά μπορέσουμε με τα φουσκωτά να φτάσουμε στη βόρεια πλευρά του νησιού και να δέσουμε με ασφάλεια καθώς φυσούσε νοτιοδυτικός άνεμος. Από την Ιεράπετρα φύγαμε κατά τις 7 το πρωί και επιστρέψαμε λίγο μετά το μεσημέρι», μας είπε ο κ. Παντελής Ψιλλάκης, ο οποίος μας έστειλε και μερικές φωτογραφίες από την επίσκεψη των 15 τολμηρών πιστών που τίμησαν τον Άγιο Νικόλαο.

«Από τη θέση «Σπήλιος» όπου δέσαμε τα φουσκωτά σκάφη δεν είχαμε εικόνα για το πώς αποδίδουν τα μέτρα που εφαρμόζονται για την ανάταξη του οικοσυστήματος της Χρυσής. Όμως είδαμε ότι από την πολύμηνη περίοδο ανομβρίας που διανύουμε έχουν ξεραθεί όλα τα είδη της χλωρίδας που υπήρχαν γύρω από το εκκλησάκι του Αγίου Νικολάου. Η περιοχή αυτή θυμίζει κρανίου τόπο», πρόσθεσε ο κ. Παντελής Ψιλλάκης.

Η ιστορία της Χρυσής από την Ελένη Βλάσση

Το 2016 η δημοσιογράφος, σκηνοθέτης και πολιτικός κ. Ελένη Βλάσση, είχε φτιάξει ένα εξαιρετικό ντοκιμαντέρ που παρουσιάστηκε στα πλαίσια των Πολιτιστικών εκδηλώσεων «Κύρβεια» για την ιστορία της νήσου Χρυσής.

Το φως του ήλιου στη Χρυσή μεταμορφώνει σε εικόνα τα λόγια. Αυτό το νησί έχει μια προσωπικότητα, φτιαγμένη από το παιχνίδι των περιστάσεων και τον χρόνο. Αυτές οι περιστάσεις, που όλες μαζί δημιουργούν μια ταυτότητα περιλαμβάνουν τα ψάρια και το νερό… τους ανέμους και το χορτάρι… τους βράχους και το κεδρόδασος… τα αποδημητικά πουλιά και τα ανθρώπινα όντα.

Τα κρυστάλλινα γαλαζοπράσινα νερά του νησιού με τη χρυσή αμμουδιά, σε καλούν να γευτείς το νέκταρ της ζωής, να χαθείς στο ρέμβος και στην ονειροπόληση.

Ποιες μαγικές ιδιότητες έχει δωρίσει η φύση σε αυτό το νησί, που μέσα στην αγκαλιά του Νότιου Κρητικού Πελάγους, αιχμαλωτίζει τον ταξιδιώτη με τα θέλγητρα του; Ποια μυστηριακή δύναμη κάνει το χρόνο να σταματά, για να υποκλιθεί στον παφλασμό των κυμάτων και στα απομεινάρια της ανθρώπινης παρουσίας, σε ένα ταξίδι από την προϊστορική και την ιστορική εποχή μέχρι σήμερα;

Ο επισκέπτης δεν μπορεί να αντισταθεί στο κάλεσμα της. Κι αν δεν έχει κάποιο ιδιωτικό σκάφος για να την προσεγγίσει, μπορεί να κάνει το όνειρο του πραγματικότητα επιβιβαζόμενος σε μικρά σκάφη, που αναχωρούν καθημερινά για τη Χρυσή, από το λιμάνι της Ιεράπετρας.

Οκτώ μίλια νότια της Ιεράπετρας, της μοναδικής πόλης της νοτιοανατολικής Κρήτης,, της πόλης των αγαλμάτων όπως έλεγαν οι Βενετοί βρίσκεται η Χρυσή που πολλοί αποκαλούν Γαϊδουρονήσι. Οι Γεραπετρίτες την αποκαλούν απλώς «νησί» και είναι συναισθηματική η σχέση που έχουν αναπτύξει μαζί του στο χρόνο. Η Χρυσή για τους περισσότερους Ιεραπετρίτες δεν είναι απλά ένα νησί, αλλά και ο πρωταγωνιστής της ζωής τους.

Στη μαγεία του Νότιου Κρητικού Πελάγους, το ταξίδι γίνεται συνήθως με παρέα αρτέμηδες, και ασημόγλαρους σπανιότερα δε και με δελφίνια. Η διαδρομή είναι απολαυστική καθώς οι καιρικές συνθήκες από τα μέσα Μαΐου έως τα τέλη Σεπτεμβρίου, που γίνονται τα δρομολόγια είναι ιδανικές. Μετά μία περίπου ώρα, τα σκάφη προσεγγίζουν στη νότια απάνεμη πλευρά του νησιού. Πρώτη γνωριμία με τη Χρυσή, στη μικρή προβλήτα στη θέση «Βουγιού Μάτι».

Όρμοι κρυφοί και φανεροί, παρθένες παραλίες, σπάνια δάση, πολύτιμοι οικότοποι, εκλεκτή πανίδα και χλωρίδα, που κατοικεί στο νησί εδώ και εκατοντάδες χιλιάδες χρόνια.

Ο ταξιδιώτης έχει στη διάθεση του μία ολόκληρη μέρα για να τρυγήσει τα κάλλη της Χρυσής, να περιδιαβεί τα μονοπάτια της, να βουτήξει στα κρυστάλλινα νερά που την θωπεύουν γλυκά.

Η Χρυσή είναι σχεδόν επίπεδη, με μέσο υψόμετρο μόλις 10 μ. Από μακριά φαίνεται σαν μια λεπτή λωρίδα γης, που αναδύεται από τη θάλασσα. Έχει μέγιστο μήκος πέντε χιλιομέτρων και καταλαμβάνει έκταση περίπου πέντε τετραγωνικών χιλιομέτρων.

Το ψηλότερο σημείο της βρίσκεται ανατολικά, στη θέση Κεφάλα και φτάνει τα 31 μ.

Αυτή η λοφοκορφή ήσυχη και διαβρωμένη μιλάει για την υπομονή του βράχου, της άμμου και του νερού, που σμίλεψαν στη θέση κατά πρόσωπο τρία ανθρώπινα κεφάλια κάτω από τα οποία σύμφωνα τον θρύλο, οι πειρατές έκρυψαν τον θησαυρό τους.

Πηγή: neakriti